Σε έναν κόσμο που βρίσκεται ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη κρίση και τον αυταρχισμό, ένα ανανεωμένο Κοινοτιστικό Κίνημα αποδεικνύεται ένα ισχυρό εργαλείο για την οικοδόμηση εναλλακτικών λύσεων χειραφέτησης.
Από τις 9 έως τις 11 Ιουνίου, Δήμαρχοι, Τοπικοί Σύμβουλοι και Ακτιβιστές από περισσότερες από 40 χώρες θα συναντηθούν στη Βαρκελώνη για τη Διεθνή Σύνοδο Κορυφής Δήμων «FEARLESS CITIES». Στην εκδήλωση θα συμμετέχει για πρώτη φορά και ένα δίκτυο Δημοτικών Πλατφορμών, που επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο, τα τελευταία χρόνια.
Το Κοινοτιστικό Κίνημα αποτελείται από ένα Οικοσύστημα Οργανώσεων, που εργάζονται εντός και εκτός της πολιτικής σε Τοπικό Επίπεδο. Είναι ένα κίνημα που καθορίζεται τόσο από την πολιτική όσο και από τους στόχους του, και είναι αυτή η επιμονή στην ανάγκη να γίνουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο που δίνει στον κοινοτισμό τη μοναδική του δύναμη στο σημερινό πλαίσιο.
Ο Κοινοτισμός λειτουργεί σε Τοπική Κλίμακα. Σε μια εποχή ξενοφοβικών τάσεων που αποκλείουν τους ανθρώπους βάσει εθνικών ή εθνοτικών κριτηρίων, ο Κοινοτισμός κατασκευάζει εναλλακτικές μορφές συλλογικής ταυτότητας και ιθαγένειας, με βάση τη διαμονή και τη συμμετοχή. Ο Κοινοτισμός είναι ρεαλιστικός και βασισμένος σε στόχους: σε ένα νεοφιλελεύθερο σύστημα που μας λέει «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», ο Κοινοτισμός αποδεικνύει ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν διαφορετικά με μικρές αλλά συγκεκριμένες νίκες, όπως η κοινωνικοποίηση βασικών υπηρεσιών ή η παροχή τοπικών ταυτοτήτων αναγνώρισης για μετανάστες χωρίς έγγραφα. Ο Κοινοτισμός μας επιτρέπει να ανακτήσουμε την ατομική και συλλογική αυτονομία. σε απάντηση στις απαιτήσεις των πολιτών για πραγματική δημοκρατία και ανοίγει μορφές συμμετοχής που υπερβαίνουν την ψηφοφορία μία φορά κάθε λίγα χρόνια.
Ο Παγκόσμιος Χωροταξικός Χάρτης σήμερα
Το Κοινοτιστικό Κίνημα έχει ήδη πραγματοποιήσει σημαντικές προσπάθειες σε ορισμένες περιοχές του κόσμου. Ίσως οι πιο βαθιές σύγχρονες εκφράσεις του Κοινοτισμού βρίσκονται στα Κουρδικά Κινήματα στη Μέση Ανατολή. Ενάντια στο πιο αφιλόξενο υπόβαθρο συγκρούσεων και καταπίεσης, οι Κούρδοι κατασκευάζουν φεμινιστικά μοντέλα με βάση τη συμμετοχική δημοκρατία, κυρίως στην αυτοδιοικούμενη περιοχή Ροβάβα στη Βόρεια Συρία.
Ο Κοινοτισμός αναπτύσσεται επίσης στη Νότια Ευρώπη. Στην Ισπανία, οι ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ κυβερνούν τις περισσότερες μεγάλες πόλεις, όπως η Βαρκελώνη και η Μαδρίτη. Αυτές οι πλατφόρμες ακολούθησαν τα βήματα του Κοινοτιστικού Κινήματος Popular Unity Candidacies (CUP), οι οποίες κέρδισαν σημαντική εκπροσώπηση στις τοπικές εκλογές του 2007 και του 2011 στην Καταλονία.
Οι «Πόλεις της Αλλαγής» της Ισπανίας αντιστρέφονται τα μέτρα λιτότητας, αποκεντρώνοντας τις βασικές υπηρεσίες και εντάσσοντας μια ρητά φεμινιστική προοπτική στη δημόσια πολιτική. Ως Δίκτυο, αυτοί οι Δήμοι διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην αμφισβήτηση της πολιτικής της Κεντρικής Διοίκησης σε θέματα όπως η μετανάστευση και η στέγαση. Στην Ιταλία, το CAMBIAMO MESSINA DAL BASSO ήταν ένα πρώιμο παράδειγμα αυτού που είναι γνωστό ως «νεοκοινοτισμός», κερδίζοντας την πόλη της Σικελίας το 2013. Στη Νάπολη, ένας κοινοτιστικός συνασπισμός ανέπτυξε καινοτόμους τρόπους εκδημοκρατισμού των ΑΣΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝ και αντέδρασε την Κεντρική Κυβέρνηση για τα σχέδια αστικής ανάπτυξης υπό την ηγεσία του Δημάρχου Luigi Demagistris. Οι Πλατφόρμες των Πολιτών έχουν έδρες στα Δημοτικά Συμβούλια της Μπολόνια και της Πίζας, ενώ σε άλλες πόλεις, όπως η Πάντοβα ή η Βερόνα, οι Πλατφόρμες λειτουργούν ως γραφεία στις τοπικές εκλογές στις 11 Ιουνίου.
Αλλού, ο κοινοτισμός διερευνάται ως στρατηγική για το μέλλον ως απάντηση στις αποτυχίες και τα όρια της εθνικής πολιτικής. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, ακτιβιστές από το κίνημα Nuit Debout που κατέλαβαν τις πλατείες της πόλης το 2016 σκέφτονται να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ισπανίας και να συμμετέχουν στις τοπικές εκλογές του 2020. Η αριστερή-πράσινη συμμαχία των πολιτών, η RCGE που κυβερνά στη Γκρενόμπλ με τον δήμαρχο Eric Piolle και η Autrement pour Saillans στη μικρή πόλη Saillans, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως πιθανές πηγές έμπνευσης. Μετά από τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές που παρουσίασαν το δίλημμα ανάμεσα σε ένα νεοφιλελεύθερο και ακροδεξιό υποψήφιο, ο χρόνος είναι ώριμος στη Γαλλία για να αποδείξει ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σε Τοπικό Επίπεδο.
Ομοίως, στις ΗΠΑ, η νίκη του Trump προκάλεσε προβληματισμό μεταξύ των υποστηρικτών του Bernie Sanders σχετικά με τις δυνατότητες των πόλεων ως τόπων αντίστασης και μετασχηματισμού. Ο ίδιος ο Sanders δήλωσε ότι το επόμενο βήμα για την κίνησή του είναι να οργανωθεί τοπικά και να στηρίξει υποψήφιος για τοπικές κοινότητες. Το Working Families Party, το οποίο στήριξε τον Sanders το 2016, εργάζεται ενεργά για να αξιοποιήσει αυτή την δυναμική σε τοπικές και πολιτειακές εκλογές. Στις ΗΠΑ, όπως και στη Γαλλία, υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις Πλατφορμών Κοινοτισμού — ΤΟ RICHMOND FOR ALL στη Καλιφόρνια, και στο PEOPLE’S ASSEMBLY στο JACKSON του Mississippi- που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως πρότυπα για μια ευρύτερη κίνηση.
Στο Χονγκ Κονγκ, το Δημοτικό Συμβούλιο κατέστη ένα κεντρικό σημείο σύγκρουσης μεταξύ του κινήματος υπέρ της δημοκρατίας και της κινεζικής κυβέρνησης: οι ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ από τα κόμματα Demosisto και Youngspiration αντιμετωπίζουν την καταστολή και δίωξη για το ρόλο τους στις διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας εντός και εκτός του Συμβουλίου.
Στην Πολωνία, μια άλλη χώρα που κυριαρχεί η αυταρχική δεξιά, ένα Κοινοτιστικό Κίνημα υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Το 2011 ιδρύθηκε το Congress of Urban Movements, συγκεντρώνοντας διάφορες Οργανώσεις που εργάζονται σε Τοπικό Επίπεδο. Ορισμένες ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ από το Συνέδριο συμμετείχαν στις τοπικές εκλογές το 2014 και συγκέντρωσαν έδρες σε έξι Δημοτικά Συμβούλια και σε Περιφερειακά Συμβούλια στη Βαρσοβία και κέρδισαν τη Δημαρχία του Gorzow Wielkopolski.
Και στη Λατινική Αμερική, τα Κοινοτικά Κινήματα δίνουν ελπίδα σε ένα πλαίσιο εθνικής στασιμότητας ή κρίσης. Το 2016, η AUREA CAROLINA DE FREITAS της Πλατφόρμας Πολιτών Cidade que Queremos κέρδισε περισσότερες ψήφους από κάθε άλλο υποψήφιο για το Δημοτικό Συμβούλιο στο Belo Horizonte της Βραζιλίας, ενώ ο Jorge Sharpe, πρώην ακτιβιστής του φοιτητικού κινήματος που υποστηρίχθηκε από μια Πλατφόρμα Ππολιτών, κέρδισε το Δημοτικό Συμβούλιο της δεύτερης πόλης της Χιλής, το Valparaíso.
Νέος πολιτικός χώρος;
Μέχρι στιγμής, οι διεθνείς συνδέσεις μεταξύ αυτών των κινήσεων περιορίστηκαν κυρίως σε διμερείς ανταλλαγές διοργάνωσης τακτικών συναντήσεων ή συζητήσεων πολιτικής. Αλλά η πιθανότητα να διατυπωθεί ένας νέος πολιτικός χώρος μεταξύ αυτών των διαφορετικών εμπειριών είναι εντυπωσιακή. Η ανταπόκριση στην πρόσκληση από το Βαρκελώνη en Comú προς το FEARLESS CITIES – στο οποίες έχουν εγγραφεί περισσότεροι από 600 συμμετέχοντες από περισσότερες από 180 πόλεις – υποδηλώνει ότι υπάρχει ήδη η λανθάνουσα επίγνωση μιας κοινής Κοινοτιστικής Ταυτότητας και η όρεξη για την εμβάθυνση της παγκόσμιας συνεργασίας.
Αυτό είναι σημαντικό, επειδή η ενοποίηση και επέκταση του Κοινοτισμού σε Παγκόσμιο Επίπεδο θα μπορούσε να καθορίσει την ικανότητα οποιασδήποτε Ατομικής Πλατφόρμας να επιτύχει τους στόχους της μακροπρόθεσμα. Εξάλλου, ένα από τα μεγαλύτερα όρια του Κοινοτισμού, είναι η δυσκολία που αντιμετωπίζει τις δυνάμεις και τα συμφερόντων που ξεπερνούν τα σύνορα: η υπερεθνική κερδοσκοπία στην αστική γη και στις στεγαστικές αγορές, η απειλή που θέτουν οι πολυεθνικές στην τοπική οικονομική και περιβαλλοντική αειφορία, μαζί με τον εκτοπισμό και την αναγκαστική μετανάστευση. Μόνο μια ισχυρή, δικτυωμένη απάντηση θα είναι ικανή να προσφέρει ένα αντίβαρο στην Κεντρική Κυβέρνηση και την εταιρική εξουσία σε αυτούς τους τομείς.
Θα εξαρτηθεί από τα ίδια τα κοινοτικά κινήματα να ορίσουν ένα σχέδιο για έναν διεθνισμό για τον εικοστό πρώτο αιώνα. Ένας διεθνισμός που κινείται πέρα από τις επίσημες γραφειοκρατικές δομές και εκμεταλλεύεται τους τρόπους εργασίας που ορίζουν τον ίδιο τον κοινοτισμό: συγκεκριμένα και βασισμένος σε στόχους, φεμινιστικός και συνεργατικός, ριζοσπαστικός αλλά και ρεαλιστικός. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, μέσα από άπειρες πράξεις γενναιότητας και μέσω της πίστης στα συσσωρευτικά αποτελέσματα των χιλιάδων μικρών νικών, μπορούμε να οικοδομήσουμε μια παγκόσμια εναλλακτική λύση σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε κρίση.
——-
Πηγή: Opendemocracy.net, ellak.gr, The Factory Project
