Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης (20 Φεβρουαρίου), η οργάνωση «ΔΙΟΓΕΝΗΣ Διάλογος Πολιτικής για τα Ναρκωτικά», ξεκινά μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης με σύνθημα “Persons Who Use Drugs Count” («Οι Άνθρωποι που κάνουν χρήση Ψυχοδραστικών Ουσιών Μετράνε»). Η εκστρατεία θα υλοποιηθεί σε όλη τη διάρκεια του 2018, σε επιλεγμένες Διεθνείς/Παγκόσμιες Ημέρες.
Το 2007, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κήρυξε την 20η Φεβρουαρίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης, καλώντας τα κράτη-μέλη πως οφείλουν να στηρίζουν προσπάθειες για την εξάλειψη της φτώχειας, την προώθηση της πλήρους απασχόλησης και της αξιοπρεπούς εργασίας, την ισότητα των φύλων και την πρόσβαση στην κοινωνική ευημερία και δικαιοσύνη για όλους, με σκοπό την προώθηση της ανάπτυξης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ωστόσο, η επιτυχημένη και αποτελεσματική υλοποίηση των παραπάνω στόχων προϋποθέτει μια συνεκτική στρατηγική που θα λαμβάνει υπόψη και θα ανταποκρίνεται σε όλες εκείνες τις ιδιαίτερες και ποικίλες ανάγκες των διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων.
Υπό αυτό το πρίσμα, η εκστρατεία “Persons Who Use Drugs Count” τονίζει και προωθεί την ανάγκη για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενός εξαιρετικά ευάλωτου και περιθωριοποιημένου πληθυσμού, υπενθυμίζοντας σε όλους μας πως οι άνθρωποι που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών δεν χάνουν τα δικαιώματά τους ως πολίτες και ως άνθρωποι. Η αποτυχία του υπάρχοντος συστήματος ελέγχου των ναρκωτικών αναγνωρίστηκε και κατά την Ειδική Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά (UNGASS 2016), όπου και επισημάνθηκε ότι «ο άνθρωπος θα πρέπει να αποτελέσει το επίκεντρο των διεθνών και εθνικών πολιτικών για τα ναρκωτικά» εξασφαλίζοντας την ασφάλεια, την προστασία, τη δημόσια υγεία, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών αρχών της ελευθερίας όλων των ατόμων χωρίς καμία μορφή διάκρισης.
Στόχος μας είναι να συνεισφέρουμε στη μείωση του στίγματος και της άγνοιας, του γενικού πληθυσμού αλλά και όλων των ενδιαφερόμενων μερών, μέσω της ενημέρωσης γύρω από τα εμπόδια και τις αρνητικές επιπτώσεις που είχε ως αποτέλεσμα η μακροχρόνια εφαρμογή κατασταλτικών πολιτικών και τιμωρητικών μέτρων για τη διαχείριση του παγκόσμιου φαινομένου των ναρκωτικών. Μέσα σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, οι δυσμενείς επιπτώσεις των αναποτελεσματικών πολιτικών εις βάρος των ανθρώπων που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών έγιναν εντονότερες και περισσότερο εμφανείς από ποτέ: φτώχεια, εξαθλίωση, αστεγία, αποκλεισμός από βασικά κοινωνικά αγαθά, περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης, κοινωνικής πρόνοιας και βασικά φάρμακα, αυξημένα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας, αποκλεισμός από ευκαιρίες εργασίας και μειωμένες δυνατότητες ανάπτυξης δεξιοτήτων, δυσανάλογα υψηλά ποσοστά φυλάκισης για ελάσσονος σημασίας αδικήματα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά και άνιση συμμετοχή στον κοινωνικό διάλογο.
Προκειμένου να επιτευχθούν τα παραπάνω, αναγκαία και απαραίτητη συνθήκη είναι οι άνθρωποι που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών να πάψουν να βρίσκονται στο περιθώριο και να αποκτήσουν φωνή, ίση πρόσβαση σε ευκαιρίες και υπηρεσίες και να συμμετάσχουν στο σχεδιασμό, την υλοποίηση και την αξιολόγηση των πολιτικών και των προγραμμάτων για τα ναρκωτικά και τις ψυχοδραστικές ουσίες, όπως προτείνεται και από πλήθος διεθνών και ευρωπαϊκών οδηγιών και συστάσεων.
