Το Πανεπιστημίου του Wayne (ΗΠΑ), μελέτησε πώς τα περιβάλλοντα της οικογένειας, του σχολείου και της γειτονιάς επηρεάζουν τη βίαιη συμπεριφορά των νέων και με βάση αυτές τις μελέτες εργάζεται με σχολεία για την ανάπτυξη προγραμμάτων πρόληψης.
Μειώνοντας τους κινδύνους
Μείωση της σεξουαλικής βίας σημαίνει επένδυση σε προγράμματα πρόληψης που αντιμετωπίζουν τα αίτια της σεξουαλικά κακοποιητικής συμπεριφοράς. Η πλειονότητα των προγραμμάτων πρόληψης που απευθύνονται σε εφήβους και νεαρούς ενηλίκους συχνά επικεντρώνονται στη διδασκαλία των κοριτσιών και των γυναικών για τον τρόπο μείωσης του κινδύνου επίθεσης, με στρατηγικές όπως, να προσέχουν η μια την άλλη ή να έχουν γνώση του περιβάλλοντός στο οποίο βρίσκονται. Ορισμένα προγράμματα περιλαμβάνουν στρατηγικές αυτοάμυνας.
Προγράμματα όπως αυτά, γενικά θεωρούνται αναποτελεσματικά επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το γεγονός πώς οι περισσότερες επιθέσεις διαπράττονται από κάποιο γνωστό και αξιόπιστο άτομο. Η παρενόχληση συνήθως διαπράττεται από κάποιον με εξουσία, όπως ένας δάσκαλος ή κάποιος προϊστάμενος. Αυτοί οι τύποι προγραμμάτων μπορεί να είναι σε θέση να μειώσουν ορισμένους κινδύνους, αλλά η πραγματική πρόληψη πρέπει να επικεντρωθεί στο μόνο άτομο που μπορεί στην πραγματικότητα να αποτρέψει την παρενόχληση: τον πιθανό δράστη.
Είναι πρόβλημα όλων μας
Ολοένα και περισσότερο, τα προγράμματα αντιμετωπίζουν αυτήν την ανεπάρκεια ενθαρρύνοντας τους θεατές να αποδοκιμάζουν την συμπεριφορά της παρενόχλησης για να βοηθήσουν στην προώθηση υγιών, θετικών προτύπων. Για παράδειγμα τα προγράμματα Green Dot, Bringing in the Bystander και It’s On Us, βοηθούν στην εκμάθηση πρόληψης της βίας από μαθητές ή φοιτητές ή τη βοήθεια προς κάποιο άτομο που είναι θύμα επίθεσης. Οι φοιτητές εκπαιδεύονται με αληθινές δράσεις που μπορούν να πραγματοποιήσουν ώστε να βοηθήσουν τους φίλους και γείτονες τους, όπως να επεμβαίνουν όταν κάποιος παρενοχλεί ένα άλλο άτομο, να προσφέρουν στήριξη σε κάποιο άτομο που έχει πέσει θύμα ή να αρνούνται να γελάσουν με προσβλητικά αστεία ή σχόλια.
Ωστόσο, προγράμματα όπως αυτά έχουν να αντιμετωπίσουν μία “δύσκολη μάχη”. Η νεολαία εκτίθεται καθημερινά στους διάχυτους και σχεδόν αόρατους τρόπους με τους οποίους η κοινωνία μας αποδέχεται και μάλιστα επιδοκιμάζει την σεξουαλική κακοποίηση.
Για παράδειγμα, τα παιδιά μικρής και προσχολικής ηλικίας, διδάσκονται να αγνοούν τα προσωπικά όρια του σώματός τους. Οι γονείς ενδέχεται να πιέσουν τα παιδιά τους να αγκαλιάσουν ένα μέλος της οικογένειας όταν εκείνα δεν το θέλουν. Αντ ‘αυτού, τα μέλη της οικογένειας πρέπει να διδάξουν στα παιδιά να μιλούν ειλικρινά και αποφασιστικά για το πώς θέλουν ή δεν θέλουν να τα αγγίζουν.
Οι πατέρες συχνά αστειεύονται σχετικά με την προστασία των κορών τους από τα “επιθετικά”αγόρια, αναφέροντας «ξέρουμε πώς είναι τα αγόρια». Αυτό διδάσκει τόσο τους γιους όσο και τις κόρες ότι τα αγόρια είναι ασυλλόγιστα επιθετικά και τα κορίτσια είναι αβοήθητα θύματα. Οι γονείς αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της μάθησης θετικών στάσεων και δεξιοτήτων για υγιείς σχέσεις, αλλά υπάρχουν λίγα προγράμματα για να τους διδάξουν πώς να μιλήσουν για αυτά τα δύσκολα θέματα.
Τι συμβαίνει με τους άνδρες;
Κάποια προγράμματα, όπως το Coaching Boys into Men, επιδιώκουν να εμπλέξουν τους άνδρες ώστε να βλέπουν τη σεξουαλική βία ως κάτι περισσότερο από ένα «γυναικείο πρόβλημα» και να κατανοούν τον ρόλο τους στην πρόληψη της βίας. Τα προγράμματα για τους άνδρες βασίζονται στις παρεμβάσεις των θεατών και ενθαρρύνουν τη νεολαία να αμφισβητεί τις παραδοσιακές προσδοκίες της αρρενωπότητας που δέχονται ή και προωθούν τη βία. Καθώς η αντίληψη των ανδρών ότι δεν είναι αρκετά “άντρες” έχει συσχετιστεί με αυξημένα ποσοστά σεξουαλικής βίας, είναι απαραίτητο να προβάλλονται μη-βίαια πρότυπα αρρενωπότητας.
Παρόλα αυτά, τα προγράμματα πρόληψης δεν μπορούν να αγνοήσουν ότι το 23% των αγοριών και των ανδρών βιώνουν σεξουαλική βία ή παρενόχληση κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αν και τα ποσοστά βιασμού ή σεξουαλικής επίθεσης είναι χαμηλότερα για τους άνδρες, οι άνδρες αναφέρουν ότι βιώνουν σεξουαλικό εξαναγκασμό, όπου πιέζονται ή χειραγωγούνται σε σεξουαλική δραστηριότητα που δεν θέλουν, σε ποσοστά σχεδόν ισοδύναμα με τις γυναίκες.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Η πρόληψη πρέπει να ξεκινήσει από την παιδική ηλικία και να συνεχίσει για όλη τη ζωή. Οι δεξιότητες για την πρόληψη της βίας ξεκινούν με την εκμάθηση της ενσυναίσθησης για τους άλλους, μαζί με δεξιότητες επικοινωνίας και επίλυσης προβλημάτων. Περιλαμβάνει την προώθηση υγιούς σεξουαλικής συμπεριφοράς μέσω της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που επικεντρώνεται στον σεβασμό στον εαυτό και τους άλλους, στην επικοινωνία και στη συναίνεση.
Οι εκπαιδευτικοί, οι εργοδότες και οι πολιτικοί έχουν την δύναμη να ενισχύουν και να εφαρμόζουν με συνέπεια πολιτικές για την ασφάλεια των σχολείων, των χώρων εργασίας και των κοινοτήτων, καθιστώντας τους θύτες υπεύθυνους για τις πράξεις τους. Οι ηγέτες και όλοι οι παρατηρητές μπορούν να αρνηθούν να αποκρύψουν ή να ανεχθούν την βίαιη συμπεριφορά. Τέλος, μπορούμε να στηρίξουμε τις υπηρεσίες τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άντρες θύματα, που μειώνουν τη βλάβη αυτών των τραυματικών εμπειριών.
Η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι απλώς ένα «ζήτημα των γυναικών». Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη. Η αναγνώριση της σεξουαλικής επίθεσης ως πρόβλημα σε επίπεδο κοινότητας που επηρεάζει όλα τα άτομα, ανεξάρτητα από το φύλο, είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψή της.
Πηγή: upliftconnect.com
Μετάφραση/Επιμέλεια: Τομπέα Ελένη
socialpolicy.gr
