Μια από τις πιο απομονωμένες χώρες στον κόσμο, η Δημοκρατία του Κιριμπάτι, στον Ειρηνικό Ωκεανό, απειλείται σήμερα με εξαφάνιση λόγω της ανόδου της στάθμης των θαλάσσιων υδάτων. Η χώρα ανήκει στην Ωκεανία και αποτελείται από 33 κοραλλιογενείς νήσους και υφάλους. Ο πληθυσμός της αγγίζει τους 110.000 κατοίκους, η πλειονότητα των οποίων κατοικεί στην ατόλη Ταράουα, που αποτελεί την πρωτεύουσα της χώρας.
Όπως σημειώνεται από τις Αρχές του Κιριμπάτι, η χώρα αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο αποσάθρωσης των ακτών και του εδάφους της εξαιτίας της ανόδου της στάθμης των υδάτων, που οφείλεται στην κλιματική αλλαγή.
Ορισμένες από τις ατόλες της χώρας έχουν καταστεί τόσο στενές από την άνοδο των υδάτων, που οι κάτοικοί τους αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να μεταβούν στην Ταράουα, που πλήττεται από τον υπερπληθυσμό.
Όπως επισημαίνει το φόρουμ περιβαλλοντολόγων Concerned Scientists, η υπερθέρμανση του πλανήτη οδηγεί όχι μόνο στο λιώσιμο των πάγων αλλά και στη διόγκωση του νερού των ωκεανών.
Παράλληλα, οι νήσοι του Κιριμπάτι πλήττονται από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως οι τυφώνες, οι σφοδρές καταιγίδες και τα γιγάντια θαλάσσια κύματα που χτυπούν τις ακτές της χώρας, με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα, σημειώνουν οι αρμόδιες περιβαλλοντικές αρχές της χώρας.
Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, καθώς το έδαφος των νήσων είναι κοραλλιογενές, η υπερθέρμανση των υδάτων οδηγεί και στη μείωση της θαλάσσιας χλωρίδας, που είναι αναγκαία για τη θρέψη των κοραλλιών. Ως αποτέλεσμα οι κοραλλιογενείς εκτάσεις χάνουν τη δυνατότητά τους να αναπαραχθούν και γίνονται ευάλωτες στην αποσάθρωση.
Σύμφωνα με επιστημονικές εκτιμήσεις, είναι πιθανόν ότι στο μέλλον το Κιριμπάτι δεν θα είναι κατοικήσιμο, πριν ακόμα καλυφθεί ολόκληρη η επιφάνειά του από τα θαλάσσια ύδατα. Η επιφάνεια των νήσων συρρικνώνεται διαρκώς και τα ακραία καιρικά φαινόμενα καταστρέφουν τους οικισμούς και τα αποθέματα πόσιμου νερού της χώρας.
H νήσος Κιριτιμάτι –ή αλλιώς Νήσος των Χριστουγέννων- που ανήκει στη χώρα, υπέστη καταστροφή του 40% του κοραλλιογενούς εδάφους της, το 1997, όταν χτυπήθηκε από το Ελ Νίνιο, ενώ ο μεγαλύτερος πληθυσμός πουλιών στον κόσμο, που αριθμούσε 14 εκατομμύρια, εγκατέλειψε το νησί.
Οι κάτοικοι των νήσων της χώρας μετακινούνται στην Ταράουα, η οποία, ωστόσο, αποτελεί μια εξαιρετικά φτωχή περιοχή, που διαθέτει μόνο έναν δρόμο για την εξυπηρέτηση όλων των πολιτών, και αυτή τη στιγμή μετατρέπεται σε μια εξαιρετικά πυκνοκατοικημένη ατόλη.
