Προσπάθεια παράκαμψης του σκόπελου των εφ’ όρου ζωής πιστοποιητικών αναπηρίας;
Γράφει ο Τάκης Αλεξανδράκης – takisalexandrakis.blogspot.gr
Ένας όρος του επίσημου εγγράφου που καθορίζει τα ποσοστά των παθήσεων μου προξένησε ταυτόχρονα θετικές και αρνητικές σκέψεις: “Αναθεώρηση του πίνακα παθήσεων για τις οποίες η διάρκεια αναπηρίας των ασφαλισμένων καθορίζεται επ’ αόριστον”.
Οι θετικές σκέψεις επαληθεύτηκαν διότι από τις 43 μόνιμες και μη αναστρέψιμες παθήσεις που περιείχε ο πρώτος σχετικός πίνακας, φτάσαμε στις 130 περίπου. Εκεί έπαψαν οι θετικές και κυριάρχησαν οι αρνητικές. Γιατί η λεπτομέρεια της χρήσης του όρου “επ’ αόριστον” με έκανε να ανησυχήσω. Ο νεοφερμένος όρος “επ’ αόριστον” ο οποίος επανακαθορίζει ουσιαστικά το χρονικό όριο ισχύς του πιστοποιητικού αναπηρίας. Μου θύμισε την ανάλογη παγίδα που στήθηκε αριστοτεχνικά πριν χρόνια για ορισμένους Ανθρώπους με Ειδικές Ανάγκες, τους οποίους έπεισαν να μετονομαστούν σε “χρόνιους πάσχοντες”, αφού έλαβαν κάθε διαβεβαίωση πως ποτέ δεν θα απωλέσουν κανένα δικαίωμα και δεν θα στερηθούν καμιάς παροχής. Τελικά κινδυνεύουν να τα χάσουν όλα.
Μία γραμματολογική λεπτομέρεια μπορεί να επιφέρει συμαντικές αλλαγές. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η γραμματολογική αυτή λεπτομέρεια με προβλημάτισε ιδιαίτερα και αποφάσισα την σκέψη μου να την μοιραστώ μαζί σας. Θυμάστε την προσπάθεια μου να πείσω για το αυτονόητο, πως τα πιστοποιητικά αναπηρίας που φέρουν τον χαρακτηρισμό “εφ’ όρου ζωής” ισχύουν έως την ημερομηνία λήξης τους και παράγουν νόμιμα αποτελέσματα για το υποκείμενο τους έναντι πάντων, μια πραγματικότητα που προστατεύει αδιαμφισβήτητα η έννομη τάξη της χώρας μας. Ο χαρακτηρισμός “εφ’ όρου ζωής” είναι συγκεκριμένος και πιστοποιεί πως έως την ημέρα που ο Άνθρωπος με Ειδικές ανάγκες θα αποβιώσει, το πιστοποιητικό αναπηρίας του θα είναι απόλυτα ισχυρό. Αντιθέτως, η υιοθέτηση του χαρακτηρισμού “επ’ αόριστον” αντί να ξεκαθαρίσει, περιπλέκει το ζήτημα. Το “επ’ αόριστον” με μια πρώτη ανάγνωση μπορεί να ερμηνευτεί με τέτοιο τρόπο ώστε ν’ αποδώσει στο πιστοποιητικό αναπηρίας ισχύ ανάλογη με αυτή που του αποδίδει ο χαρακτηρισμός “εφ’ όρου ζωής”.
Με μία δεύτερη όμως ανάγνωση μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά κατά το δοκούν. Ως ένας χαρακτηρισμός ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν αποδίδει “εφ’ όρου ζωής” ισχύ στο πιστοποιητικό αναπηρίας. Ο νέος αυτός όρος δίνει την εντύπωση ότι όλα ισχύουν ως άλλοτε, ταυτόχρονα όμως αφήνει διακριτικά την ευχέρεια αλλαγής του χρονικού διαστήματος ισχύος του πιστοποιητικού αναπηρίας, εφόσον με μία νομοθετική παρέμβαση στο μέλλον ορισθεί διαφορετικά. Μπορεί επομένως να μεταβληθεί σε ορισμένου χρόνου με μία μονοκονδυλιά, με μία και μόνο απόφαση.
Επιπρόσθετα, η εισαγωγή αυτού του νέου όρου “επ’ αόριστον” είναι πιθανό να υποχρεώσει όλους τους Ανθρώπους με Ειδικές Ανάγκες, με διαπιστωμένη και επίσημα πιστοποιημένη αναπηρία εφ όρου ζωής, να υποστούν την σύγχρονη “Κολυμβήθρα του Σιλωάμ” το ΚΕ.Π.Α. για να “γιατρευτούν”. Διότι αυτός και μόνο ο χαρακτηρισμός θα απαιτείται να αναφέρεται στο πιστοποιητικό αναπηρίας για όλες τις συναλλαγές του Ανθρώπου με Ειδικές Ανάγκες με τις Δημόσιες Υπηρεσίες. Φτου και από την αρχή!
Καλούμε άμεσα τους αρμοδίους να αποσαφηνίσουν αυτή τη σύγχυση που δημιουργήθηκε. Τους καλούμε να ορίσουν με σαφή τρόπο ότι ο νομικά ισχυρότατος και συγκεκριμένος χαρακτηρισμός του “εφ’ όρου ζωής”, ο οποίος προσδίδει την αρμόζουσα προστασία της έννομης τάξης της Ελλάδας στα πιστοποιητικά αναπηρίας με ισχύ “εφ’ όρου ζωής”, δεν θα αντικατασταθεί με τον ασαφή και πολλαπλώς ερμηνευόμενο όρο “επ’ αόριστον”.
