Ημερολόγιο ενός φτωχού θνητού στην Καταλονία.
Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017. Για μια ακόμη φορά πήγαμε να ψηφίσουμε. Πόσο ωραία νιώθεις με τη δημοκρατία! Τώρα, αυτό που λείπει είναι να μην υπάρχουν φυλακισμένοι πολιτικοί ή κατηγορούμενοι υπέρ του δικαιώματος κάποιος να μπορεί να αποφασίζει, ο πρόεδρος που εκλέχθηκε από το Κοινοβούλιο να μπορεί να ασκεί τα καθήκοντά του και το Συνταγματικό Δικαστήριο να σταματήσει να ακυρώνει τους νόμους που ψήφισαν οι Καταλανοί εκλεγμένοι αντιπρόσωποι. Εφόσον είναι καιρός που ζητάμε από τους Τρεις Μάγους, σας παρακαλώ επιτρέψτε μας να αποφασίσουμε αν θέλουμε να έχουμε έναν γαλαζοαίματο βασιλιά. Φαίνεται όμως ότι το ισπανικό κράτος δεν πιστεύει ότι είναι καλό να υπάρχουν τόσες πολλές ελευθερίες. «Καταλανά παιδιά! Μπορείτε να διαλέξετε πώς θέλετε να ζείτε, εφόσον οι υπόλοιποι Ισπανοί συμφωνούν. Και αν φέρεστε καλά και είστε καλοί Ισπανοί, θα σας αφήσουμε να τραγουδήσετε τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια στην περίεργη διάλεκτό σας, που επιμένετε να συνεχίζετε να διδάσκετε στα σχολεία».
Πριν από λίγες μέρες είχα έναν εφιάλτη που έγινε πραγματικότητα, αλλά μόνο εν μέρει: η Inés Arrimadas, από το Κόμμα των Πολιτών (Ciudadanos), ήταν η ψηφοφόρος με τις περισσότερες ψήφους στις εκλογές για το Κοινοβούλιο της Καταλονίας. Αλλά δεν εκπληρώθηκε, αφού δεν θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση (Ουφ!). Ούτε θα είναι σε θέση να επιλέξει τον García Albiol ως σύμβουλο (διπλό Ουφ!). Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το Ciudadanos έκανε μια πολύ καλή εκλογική εκστρατεία με ένα απλό σύνθημα όπως το «να τερματίσουμε το προτσές» και ένα περίπλοκο κυβερνητικό πρόγραμμα που λέει ότι αν κυβερνήσουν θα … λοιπόν … αυτό … Στην πραγματικότητα έχουν φροντίσει να μην πουν τι θα κάνουν αν κυβερνήσουν, γιατί σίγουρα αυτό θα έδιωχνε ψήφους. Η τακτική του επαναλαμβανόμενου συνθήματος δούλεψε γι’ αυτούς, τραβώντας την πλειοψηφία των πρώην ψηφοφόρων του Λαϊκού Κόμματος (PP) και των ψηφοφόρων των παραδοσιακών φασιστικών κομμάτων. Επιπλέον, η Arrimadas έχει πάρει μάστερ στο μην επιτρέπει στον αντίπαλό της να μιλήσει (κάτι που επίσης κάνει συχνά και ο Albert Rivera).
Από την άλλη πλευρά, τα κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας θα είναι σε θέση να σχηματίσουν κυβέρνηση, αν συμφωνήσει το Μαζί για την Καταλονία (JxC), η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας (ERC) και η Υποψηφιότητα Λαϊκής Ενότητας (CUP). Είναι εύκολο, απλώς πρέπει να συμφωνήσουν να κάνουν ό,τι έκαναν πριν από μερικούς μήνες, έτσι ώστε η ισπανική κυβέρνηση να εφαρμόσει ξανά το άρθρο 155 και ούτω καθεξής ακολουθώντας τη μέρα της μαρμότας μέχρι να βρεθούμε όλοι μας κάποια μέτρα κάτω από το έδαφος. Επιπλέον, πρέπει να συμφωνήσουν να επανεκλέξουν τον Puigdemont ως πρόεδρο, κάτι σχετικά εύκολο αν ο τύπος δεν ήταν εξορισμένος στο Βέλγιο, με την απειλή ότι αν πατήσει σε ισπανικό έδαφος πηγαίνει κατευθείαν στη φυλακή μέχρι να χάσει όλα του τα μαλλιά, και δεδομένου ότι έχει πολλά μαλλιά, φαίνεται ότι θα είναι για πολλά χρόνια. Εναλλακτικά, μπορούν να επιλέξουν τον πρώην αντιπρόεδρο Junqueras, αν δεν ακολουθούσε καταναγκαστική διατροφή στη φυλακή Estremera, περιμένοντας κάποιον να αποδείξει ότι μία φορά, όταν ήταν 5 χρονών, πήρε μια καραμέλα από έναν συμμαθητή του στο σχολείο, αποδεικνύοντας την αδιαμφισβήτητη τάση του προς τη βία και την ένοπλη εξέγερση. Ενώ συμφωνούν με άλλες εναλλακτικές λύσεις, το ERC προσέλαβε έναν δάσκαλο ρητορικής για τη Marta Rovira και για τους υπόλοιπους υποψηφίους που συμμετείχαν σε κάποιο εκλογικό ντιμπέιτ και εκείνοι του JxC εξακολουθούν να προσπαθούν να πιστέψουν ότι δεν είναι το κόμμα διαφθοράς του Pujol , ούτε το κόμμα των περικοπών του Mas.
Μαζί με τα κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας ο Albano Dante θα γιορτάζει, που ασχολούνται σε όλη την εκστρατεία με την αφαίρεση ψήφων από τον μεγάλο εχθρό του, το Catalunya en Comú Podem. Τώρα θα έπρεπε να πεισθεί να αφιερώσει την ίδια ενέργεια για να επιτεθεί στο Ciudadanos ή στο ΡΡ, που υποτίθεται ότι είναι οι πραγματικοί του ανταγωνιστές. Η στάση του Dante είναι σαν ο Aznar (Χοσέ Μαρία Αθνάρ) να είναι αφοσιωμένος στο να μιλάει άσχημα για το PP και έδωσε την υποστήριξή του, για παράδειγμα, στο Ciudadanos … Τι σύμπτωση! Το Catalunya en Comú Podem με τη σειρά του, ποιος ξέρει τι άλλο θα κάνει, αφού φαίνεται ότι η πρόταση λογικών εναλλακτικών λύσεων δεν θα το οδηγήσει στην Προεδρία της Κυβέρνησης της Καταλονίας. Επιπλέον, επιθυμώντας να μην τρομάξει τις μεγάλες κυρίες, ο Iglesias έγινε ο πιο «ελαφρύς» πολιτικός στην ισπανική πολιτική σκηνή. Φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή κερδίζει το μοντέλο «μάτσο» περισσότερο (ή το «μάτσο γυναίκα» στυλ της Arrimadas, το οποίο δεν ξέρω γιατί μου θυμίζει την Esperanza Aguirre).
Ο Iceta και το Κόμμα των Σοσιαλιστών της Καταλονίας (PSC), ως συνήθως, ούτε ζέστη ούτε κρύο. Η «σαλατολίστα» που παρουσίασαν, αναμειγνύοντας λίγο πρόοδο με τους συντηρητικούς εθνικιστές-Καταλανούς-Ισπανούς-αναστημένους, δεν ήταν αρκετό για να έχουν μεγάλη επιτυχία, αν και ούτε τους αποδεκάτισε (αν δεν θεωρείται αποδεκατισμός η τρέχουσα κατάστασή τους, για ένα κόμμα που μέχρι πρόσφατα ήταν εκείνο που κυβερνούσε και προωθούσε τις μεταρρυθμίσεις).
Τέλος (και ποτέ δεν ειπώθηκε καλύτερα) το PP, για πολλούς η μεγάλη χαρά αυτού του εκλογικού αποτελέσματος. Ξέρω ότι είναι άσχημο να γελάμε με τις δυστυχίες των άλλων ανθρώπων, αλλά σπάνια το κάνουν τόσο εύκολο για μας. Τελικά θα αποδειχθεί ότι ο Aznar μίλησε καταλανικά κατ’ ιδίαν όχι με τον Albion, αλλά με τον Rivera.
