Εδώ και κάτι λιγότερο από μήνα ομάδες αλληλεγγύης, μη κυβερνητικές οργανώσεις και οι ίδιοι οι πρόσφυγες κλιμακώνουν την αντίθεσή τους στις συνθήκες υποδοχής που συνεχίζουν δυστυχώς να είναι οι ίδιες στα κέντρα πρώτης υποδοχής στα νησιά του βορειο-ανατολικού Αιγαίου. Μαθαίνοντας από τα λάθη του περασμένου χειμώνα, κατά τη διάρκεια του οποίου είδαμε ανθρώπους να μένουν σε σκηνές μέσα στο χιόνι, χάσαμε τέσσερις ανθρώπους εξαιτίας του κρύου και των κακών συνθηκών διαβίωσης στη Μόρια, πολλά ενεργά κύτταρα της κοινωνίας αποφάσισαν να δράσουν ήδη από τώρα. Την ίδια στιγμή ήταν πάνω από εμφανής η απόλυτη έλλειψη ενδιαφέροντος από την πλευρά του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής να προχωρήσει σε σοβαρές βελτιώσεις στα κέντρα πρώτης υποδοχής, τα λεγόμενα hotspot.
Έτσι μέχρι στιγμής έχουμε: Μια πρώτη έκκληση για την άρση του γεωγραφικού περιορισμού στα νησιά από τοπικές ομάδες αλληλεγγύης των νησιών του Αιγαίου. Ένα γράμμα με το ίδιο αίτημα που συνυπέγραψαν 30 μη κυβερνητικές οργανώσεις που απευθυνόταν στον Πρωθυπουργό και συζητήθηκε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της πολιτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ μερικά εικοσιτετράωρα μετά, αίτηση ακύρωσης του γεωγραφικού περιορισμού στα νησιά που κατέθεσε το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ένα μνημόσυνο για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στις ακτές της Λέσβου και στα hotspot, φωτογραφίες και βίντεο που βλέπουν διαρκώς το φως της δημοσιότητας και αποτυπώνουν τη σημερινή κατάσταση στα κέντρα υποδοχής στα νησιά. Αποκορύφωμα όλων αυτών των ενεργειών αποτελεί η χτεσινή έναρξη απεργίας πείνας αιτούντων άσυλο και προσφύγων στην πλατεία Συντάγματος. Διαμαρτύρονται και για τις κάκιστες συνθήκες υποδοχής αλλά και για την μεγάλη ταλαιπωρία που υφίστανται από τις καθυστερήσεις για την ολοκλήρωση της οικογενειακής τους επανένωσης, ειδικά για τα όσα εφαρμόζει η Γερμανία. Ως γνωστόν εδώ και αρκετούς μήνες η Γερμανία σε μυστική και διμερή συμφωνία με την Ελλάδα έχει επιβάλει ένα παράνομο πλαφόν 70 μετακινήσεων το μήνα. Αυτό συσσωρεύει εκατοντάδες ανθρώπους σε λίστα αναμονής και τροφοδοτεί το θυμό και την απογοήτευσή τους. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ανθρώπους που έχουν διαφύγει από εμπόλεμες ζώνες χωρίς να το έχουν επιλέξει και έχουν υποβληθεί σε ένα πραγματικά μακρύ και επίπονο ταξίδι μέχρι να καταφέρουν να φτάσουν στην Ελλάδα και τον τελικό τους προορισμό.
