Από την Ada Colau [1]
Μιλώντας τόσο πολύ για τη συντριβή του τρένου υπό όρους ή στο μέλλον, είναι δύσκολο να αφομοιώσει κανείς ότι σήμερα είναι η ημέρα.
Μια δεκαετία αμέλειας του Λαϊκού Κόμματος στην Καταλονία καταλήγει σήμερα με την έγκριση του άρθρου 155 από τη Γερουσία.
Ο Rajoy το παρουσιάζει ανάμεσα στα χειροκροτήματα των δικών του, προκαλώντας ντροπή σε όλους εκείνους που σέβονται την αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία.
Επικροτούν την αποτυχία τους;
Εκείνοι που δεν μπόρεσαν να προτείνουν λύση, ανίκανοι να ακούσουν και να κυβερνήσουν για όλους, σήμερα δίνουν το χτύπημα στη δημοκρατία με την εκμηδένιση της καταλανικής αυτοδιοίκησης.
Στην ίδια διαδρομή, ένα μικρότερο τρένο, το ένα από τα κόμματα της ανεξαρτησίας, προχώρησε χωρίς φρένα, με τη βιασύνη του καμικάζι (διότι βιαζόμαστε), μετά από λανθασμένη ερμηνεία των εκλογών στις 27/9. Μια ταχύτητα επιβαλλόμενη από τα συμφέροντα των οπαδών τους, σε μια πτήση προς τα εμπρός που γίνεται συγκεκριμένη σήμερα με μια Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και στο όνομα της Καταλονίας, αλλά που δεν έχει την πλειοψηφική υποστήριξη των Καταλανών.
Δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε: είναι λάθος να παραιτηθεί το 80% υπέρ ενός συμφωνηθέντος δημοψηφίσματος, κατά 48% υπέρ της ανεξαρτησίας.
Εδώ και πολλά, πολλά χρόνια έχουμε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο και, τις τελευταίες εβδομάδες, εργαζόμαστε δημόσια και ιδιωτικά για να αποφύγουμε αυτό το σοκ. Είμαστε η πλειοψηφία στην Καταλονία και στην Ισπανία, που ήθελαν να σταματήσουν οι μηχανές, να επιβάλουν διάλογο, σοφία και μια συμφωνημένη λύση.
Θα είμαστε πάντοτε εκεί και έγκαιρα για να επιστρέψουμε στον διάλογο. Ό, τι και αν συμβαίνει, δεν θα σταματήσουμε να το ζητούμε. Αλλά τώρα πρέπει να υπερασπιστούμε τα καταλανικά θεσμικά όργανα, να αγωνιστούμε για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και της ευημερίας της Βαρκελώνης και της Καταλονίας. Θα είμαστε με τους ανθρώπους, αγωνιζόμενοι ώστε να μην παραβιάζονται τα δικαιώματά τους. Θεραπεύοντας τις πληγές που προκαλούν όλα αυτά και προσελκύοντας τους ανθρώπους του υπόλοιπου κράτους, ώστε να αγωνιστούμε μαζί γιατί αυτή η δημοκρατία που κινδυνεύει σήμερα είναι και δική τους. Επίσης, δεν θα σταματήσουμε να ζητάμε από το PSOE / PSC να σταματήσει να υποστηρίζει αυτούς που χειροκροτούν σήμερα, αλλιώς θα είναι αδύνατο να αποτελούν μέρος οποιασδήποτε αξιόπιστης και συναρπαστικής εναλλακτικής λύσης.
Είμαι σαφής ως προς το πού θα είμαι: στην κατασκευή νέων σεναρίων αυτοδιοίκησης που μας δίνουν περισσότερη δημοκρατία, όχι λιγότερη. Αυτό περιλαμβάνει και δουλειά για την αποπομπή του PP, το οποίο σήμερα, με το σκληρό χειροκρότημα του, γιορτάζει τον πόνο ολόκληρου του λαού. Αλλά επίσης ή πάνω απ’ όλα, να εργαστούμε για να φέρουμε τον φεμινισμό στην πολιτική, να καταστήσουμε την ενσυναίσθηση μια συνήθη πρακτική που μας επιτρέπει να οικοδομήσουμε μια μεγάλη συναίνεση, στην οποία η ποικιλομορφία μας είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός μας.
Όχι στο δικό μου όνομα: ούτε των 155 ή της DUI (Μονομερής Διακήρυξη Ανεξαρτησίας).
- Δήμαρχος της Βαρκελώνης, για την πλατφόρμα Barcelona in Common
