Η Καταλονία αναστέλλει την ανακήρυξη τής ανεξαρτησίας της.
Στις 10 Οκτωβρίου 2017, η Καταλονία θα μπορούσε να έχει πραγματοποιήσει ένα όνειρο που πολλές γενιές απαιτούσαν ως δικαίωμα ενός λαού, ενός πολιτισμού για περισσότερα από 300 χρόνια.
Κάτι που φαινόταν να βρίσκεται στο μακρινό μέλλον επιταχύνθηκε πιο κοντά στον χρόνο και σήμερα θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, αλλά οι συνθήκες δεν το επέτρεψαν. Δεν υπήρχε υποστήριξη. Η μαζική έκκληση ήταν να επιλεγεί ο διάλογος και να μην προταθεί η Μονομερής Διακήρυξη Ανεξαρτησίας.
Ο Πρόεδρος Πουιγκντεμόντ, σε αντίθεση με τα άλλα αυτονομιστικά κόμματα, άκουσε αυτές τις φωνές, πάνω από τη συμβουλή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ντόναλντ Τουσκ, και έδωσε προτεραιότητα στον διάλογο καθυστερώντας την ανακήρυξη τής ανεξαρτησίας αφού δήλωσε ότι υπήρξε Ναι για την ανεξαρτησία.
Σε ένα κλίμα έντασης μετά το δημοψήφισμα και τις επιθέσεις της 1ης Οκτωβρίου, ο καταλανικός λαός φοβήθηκε σήμερα ότι η κατάσταση θα οδηγηθεί σε μια πιθανή καταστροφή. Δεν ήταν αρκετή η ψήφιση του Ναι, τώρα η επίλυση της εφαρμογής τού Ναι θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρές αντιδράσεις της ισπανικής κυβέρνησης, όπως η εφαρμογή του άρθρου 155 του ισπανικού συντάγματος με το οποίο χάνει η Καταλονία την αυτονομία της. Σε αυτές θα μπορούσε να προστεθεί η απόφαση των κορυφαίων επιχειρήσεων και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να αρχίσουν να μεταφέρουν τα κεντρικά τους γραφεία από την καταλανική επικράτεια.
Οι ουρές στις τράπεζες για τρεις ημέρες έχουν επιδεινώσει την κατάσταση στον πληθυσμό που για άλλη μια φορά και όπως συνέβη ήδη στις πιο σοβαρές στιγμές της κρίσης, βλέπουν τις αποταμιεύσεις τους να βρίσκονται σε κίνδυνο.
Η κατάσταση που βίωσε ο κόσμος αυτές τις τελευταίες δέκα μέρες ήταν ανήσυχη, διότι υπήρξε πλήρης έλλειψη υποστήριξης και μεσολαβητών. Φόβος του στρατού, φόβος για ακραίες βίαιες θέσεις, φόβος για φασιστικές συμπεριφορές, φόβος να γίνουν φτωχότεροι και να χάσουν τις αποταμιεύσεις τους, φόβος για ένα αβέβαιο μέλλον.
Στον κοινωνικό χάρτη υπάρχουν τρία προφίλ: των αυτονομιστών, των Ισπανών και εκείνων χωρίς σημαία, ντυμένοι στα λευκά καλώντας για διάλογο. Σε αυτήν την κατάσταση, η υποχώρηση ήταν η πιο έξυπνη κουβέντα, να αποτραβηχτούμε πριν αντιταχθούμε σε μια μεγάλη δύναμη. Να ζητήσουμε διάλογο πριν απαντήσουμε με μνησικακία.
Σε αυτήν την αναμενόμενη ανακήρυξη, που από τις πρώτες πρωινές ώρες ελικόπτερα έκαναν κύκλους πάνω από το κοινοβούλιο και περισσότεροι από 1000 δημοσιογράφοι ζητούσαν διαπίστευση και που καθυστέρησε λόγω αλλαγών της τελευταίας στιγμής αυξάνοντας την ένταση των ανθρώπων ακόμη περισσότερο, ο πρόεδρος της Καταλονίας υπενθύμισε την επιθυμία του λαού της Καταλανίας:
«Ο λαός της Καταλονίας απαίτησε την ελευθερία να μπορεί να αποφασίζει εδώ και χρόνια. Είναι πολύ απλό. Δεν βρήκαμε κανέναν να συζητήσουμε στο παρελθόν ούτε βρήκαμε κάποιον στο παρόν. Δεν υπάρχει κρατικό όργανο που να είναι ανοικτό να μιλήσει για την απαίτηση της πλειοψηφίας αυτού του Κοινοβουλίου και της καταλανικής κοινωνίας. Η τελευταία ελπίδα που θα μπορούσαμε να έχουμε ήταν να ασκήσει η μοναρχία τον διαιτητικό και μετριοπαθές ρόλο που της αποδίδει το σύνταγμα, αλλά η ομιλία της περασμένης εβδομάδας επιβεβαίωσε τις χειρότερες υποθέσεις μας».
Και μετά από πολλά περιεχόμενα στα οποία κάλεσε για δημοκρατία και ειρήνη, ανακήρυξε την ανεξαρτησία:
«Φτάνοντας σε αυτήν την ιστορική στιγμή, και ως Πρόεδρος της Κυβέρνησης της Καταλονίας το παίρνω επάνω μου να πω, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στο Κοινοβούλιο και στους συμπολίτες μας, ότι οι άνθρωποι αποφάσισαν ότι η Καταλονία θα πρέπει να γίνει ανεξάρτητο κράτος με τη μορφή μιας δημοκρατίας».
Και έπειτα, αμέσως μετά από τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα, προχώρησε στην αναστολή της απόφασης:
«Με την ίδια βαρύτητα, η Κυβέρνηση και εγώ ο ίδιος προτείνουμε στο Κοινοβούλιο να αναστείλει την ανακήρυξη τής ανεξαρτησίας ώστε να μπορέσουμε να αρχίσουμε τις προσεχείς εβδομάδες διάλογο, χωρίς τον οποίο είναι αδύνατο να καταλήξουμε σε μια συμφωνημένη λύση. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτή η στιγμή δεν χρειάζεται μόνο μια αποκλιμάκωση της έντασης, αλλά και μια σαφή και αφοσιωμένη προθυμία να προωθηθούν οι αξιώσεις του λαού της Καταλονίας σύμφωνα με τα αποτελέσματα της 1ης Οκτωβρίου. Πρέπει να λάβουμε υπόψη αυτά τα αποτελέσματα κατά τη διάρκεια του διαλόγου που είμαστε πρόθυμοι να ανοίξουμε».
Με αυτά τα λόγια, σε μια ομιλία που παρακολούθησαν βασικοί πολιτικοί εκπρόσωποι του Κοινοβουλίου, οι Καταλανοί που λαχταρούσαν την ανεξαρτησία, παραμένουν διχασμένοι μεταξύ ενός ανεκπλήρωτου ονείρου για ένα νόμιμο δικαίωμα, και της αποδοχής μιας κατάστασης υψηλού κινδύνου που θα είχε προκαλέσει η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και θα άφηνε έκθετη την Καταλονία.
Η Καταλονία ξεκινά ένα πιθανό στάδιο διαλόγου, ελπίζοντας ότι η ιστορική εξέλιξη στην οποία οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους να αποφασίζουν θα μπορούσε να μεσολαβήσει για έναν διάλογο στον οποίο οι ιστορικές και πολιτιστικές ρίζες θα ξεπερνούν τις καταστροφικές συνέπειες της εξοντωτικής οικονομίας.
