Προσευχηθήκαμε μαζί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι, και ανακαλύψαμε ότι προσευχόμαστε στον ίδιο Θεό. Βρεθήκαμε 120 άνθρωποι από όλο τον κόσμο στη Μουσουλμανική-Εβραϊκή Διάσκεψη (MJC) στο Σεράγεβο, πρωτεύουσα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, από τις 6 έως τις 13 Αυγούστου.
Η Μουσουλμανική-Εβραϊκή Διάσκεψη
Πριν μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία, θα ήθελα να πω λίγα πράγματα για την Μουσουλμανική-Εβραϊκή Διάσκεψη (ΜΕΔ). Πρόκειται για έναν χώρο διαλόγου και ανταλλαγής που στοχεύει στην οικοδόμηση σταθερών και θετικών σχέσεων μεταξύ Μουσουλμάνων και Εβραίων φοιτητών, νέων επαγγελματιών και ηγετών όλων των θρησκευμάτων παγκοσμίως. Αυτό το ετήσιο συνέδριο επιτρέπει στους ανθρώπους να άρουν τα εμπόδια, να ξεπεράσουν τις ιδέες που βασίζονται στην άγνοια και τα στερεότυπα και να οικοδομήσουν ένα νέο, κοινό παγκόσμιο κίνημα νέων ακτιβιστών και εμπειρογνωμόνων που δεσμεύονται να προωθήσουν τον διαθρησκευτικό και διαπολιτισμικό διάλογο και τον αμοιβαίο σεβασμό.
Όπως γράφουν οι διοργανωτές, «το ΜΕΔ στοχεύει στη συνεχή ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών, στην ανταλλαγή πληροφοριών για το ένα το άλλο και στην προώθηση ειλικρινούς αμοιβαίου ενδιαφέροντος. Το MJC συμβάλλει υπομονετικά στην μακροπρόθεσμη αλλαγή και την αμοιβαία εκτίμηση, καλλιεργώντας ένα νέο τρόπο σκέψης τους ενός για τον άλλον. Η εμπειρία του συνεδρίου βασίζεται σε πολυεπίπεδες διαδικασίες που καλλιεργούν γνήσια διαπολιτισμική κατανόηση και επιτρέπουν την ανταλλαγή γνώσεων και την παραγωγική συμμετοχή».
Στη φετινή τελετή έναρξης της συνάντησης συμμετείχαν ο μουσουλμάνος πρόεδρος της Βοσνίας, Μπακίρ Ιζετμπέγκοβιτς, ο Ισραηλινός πρέσβης Ιακώβ Φίντσι, ο μεγάλος Μουφτής Χουσεΐν Καβάσοβιτς και πολλοί άλλοι εκπρόσωποι από πρεσβείες, ευρωπαϊκά γραφεία του ΟΑΣΕ και αμερικανικά πανεπιστήμια.
Συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο
Ο λόγος που με ώθησε να παρευρεθώ σε αυτό το συνέδριο ως ακτιβιστής των Grande Colibrì και Sono l’Unica Mia (ιταλικές μη κερδοσκοπικές οργανώσεις για τα δικαιώματα μειονοτήτων) δεν ήταν να συζητήσουμε για την ισραηλινοπαλαιστινιακή διένεξη, αν και αυτό είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει και δεν χάνω ευκαιρία να ασχοληθώ. Ως πακιστανός και μουσουλμάνος, μεγάλωσα ακούγοντας πώς το Ισραήλ είναι ο εχθρός μας, πώς οι Εβραίοι είναι εχθροί του Ισλάμ, πώς δεν είναι ούτε καν ανθρώπινοι. Το πακιστανικό διαβατήριο φέρει την ακόλουθη δήλωση: «Αυτό το διαβατήριο ισχύει για ταξίδια σε όλες τις χώρες εκτός του Ισραήλ.»
Ο λόγος που πήγα στο ΜΕΔ ήταν να συναντηθώ με Εβραίους και απλά να μιλήσω μαζί τους. Ήθελα να δω πώς μιλούν, πώς τρώνε και τι σκέφτονται για το Ισλάμ. Ήθελα να συναντήσω ανθρώπους από κοντά και να κατανοήσω τον πολιτισμό και τη θρησκεία τους, γιατί διαπίστωσα ότι η ανάγνωση των ειδήσεων και η πίστη σε αυτά που έμαθα μεγαλώνοντας απλά δεν ήταν αρκετά.
Το ίδιο το συνέδριο ήταν πολύ ενδιαφέρον. Πραγματικά συζητήσαμε την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, αλλά το σημαντικότερο, προσευχηθήκαμε μαζί ως Μουσουλμάνοι και Εβραίοι, ως αδελφές και αδέλφια, και στις δύο συναγωγές και τα τζαμιά. Κλάψαμε και γελάσαμε μαζί, φάγαμε και χορέψαμε, συζητήσαμε πολλά πράγματα. Τα συναισθήματά μας είναι τα ίδια, βρίσκονται σε ίσα επίπεδα. Γελάσαμε με τα ίδια αστεία και κλάψαμε για τα ίδια πράγματα.
Προσευχόμαστε στον ίδιο Θεό
Μετά από τις κοινές προσευχές μας ως Μουσουλμάνοι και Εβραίοι, ανακάλυψα ότι όλοι προσευχόμαστε όλοι στον ίδιο Θεό. Μεταξύ των παρόντων, υπήρχαν μουσουλμάνοι Σουνίτες και Σιΐτες, Εβραίοι και λίγοι Χριστιανοί. Ήρθαν από το Μαρόκο, την Αίγυπτο, την Ιταλία, το Πακιστάν, το Σουδάν, τις ΗΠΑ, την Παλαιστίνη, την Αυστρία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστραλία, την Αλγερία, την Τυνησία και πολλές άλλες χώρες. Ωστόσο, αυτό που είχαμε κοινό είναι ότι είμαστε όλοι ανθρώπινα όντα και φορείς της ειρήνης. Εμείς οι μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι δεύτερης γενιάς στην Ευρώπη είχαμε επίσης κοινό το γεγονός ότι είμαστε μειονότητες. Αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα μίσους και μοιραζόμαστε την ίδια επιθυμία να τα καταπολεμήσουμε μαζί.
Χάρη στο ΜΕΔ, ήμουν σε θέση να ξεκαθαρίσω πολλές εσωτερικές αμφιβολίες που είχα σχετικά με την εβραϊκή κοινότητα και έκανα πολλούς Εβραίους φίλους. Σε αυτές τις στιγμές μίσους, ισλαμοφοβίας και αντισημιτισμού, βλέπω αυτή τη διάσκεψη ως μια ακτίνα ελπίδας και πιστεύω ότι ένα παρόμοιο γεγονός στην Ιταλία θα ήταν μεγάλο πλεονέκτημα.
