Έχω ταξιδέψει στην Ουγκάντα. Με το Ανθρωπιστικό Κίνημα και τον Κόσμο χωρίς πολέμους και βία σε αποστολές υγείας, εκπαίδευσης και διεκδίκησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έμεινα στους ξενώνες μια ορθόδοξης εκκλησίας, πολύ περίεργο για μένα. Ο παπάς της περιοχής είχε φτιάξει ένα μόνιμο συμβούλιο με εκπροσώπους από όλες τις άλλες θρησκείες και εκπαιδεύονταν όλοι μαζί στο διάλογο και τη συνεργασία.
Η Ουγκάντα έχει πολύ κοκκινόχωμα, το καλύτερο και πιο ξακουστό Πανεπιστήμιο σε όλη την Αφρική και καλούς ανθρώπους. Η κυβέρνηση αντίθετα πουλά το ρεύμα σε άλλες περιοχές και δεν επιστρέφει το κέρδος στους ανθρώπους της, οι οποίοι αντιμετωπίζουν επίσης διακοπές ηλεκτροδότησης, όπως και οι γείτονές τους. Κάνουν λες και οι πηγές του Νείλου δεν «φιλοξενούνται» στη χώρα τους. Θα μπορούσαν να παράγουν ρεύμα, αν όχι για όλη την Αφρική, τουλάχιστον για όλες τις γείτονες χώρες και φυσικά για τη δική τους. Παράξενα πράγματα.
Η πρώτη της “κυρία” έκανε πριν από μια δεκαετία εκστρατεία ενάντια στην χρήση του προφυλακτικού, γιατί – έλεγε – αυτό διασπέρνει το AIDS. Κλασική περίπτωση κράτους της Αφρικανικής Ηπείρου που θα μπορούσε να είναι σε τελείως διαφορετική κατάσταση αν δεν υπήρχε διαφθορά, σκοταδισμός και κυρίως αν οι άνθρωποι στηρίζονταν από τις εκάστοτε διοικητικές δομές, με έργα απλά, βελτιωτικά και φιλικά στο πανέμορφο περιβάλλον. Ή αν είχαν αναπαραστήσει οι τοπικές κοινωνίες ότι μπορούν να αυτοοργανωθούν και να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.
Η Ουγκάντα παράγει φρούτα, υπέροχες βανίλιες και έχει και μερικά διαμάντια στο Βορρά.
Αυτή η πανέμορφη χώρα με τους καλοσυνάτους ανθρώπους φιλοξενεί 1.000.000 πρόσφυγες από το Σουδάν. Παιδιά που, όπως λέει και η Tabu στο βίντεο που ακολουθεί, φιλοδοξούν να καταφέρουν να βγάλουν το σχολείο με τους 200 μαθητές στις τάξεις και να γίνουν γιατροί, τώρα που γλύτωσαν από τον πόλεμο.
