Η συντακτική ομάδα της ελληνικής PRESSENZA βρέθηκε στο 5ο φεστιβάλ ΓΗ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που πραγματοποιήθηκε στα Βέρροια του Πάρνωνα. Το κείμενο “Ζούμε όπως παίξαμε“, που διάβασε εκ μέρους της ομάδας η συγγραφέας του, Ειρήνη Κοκκορού, φώτισε τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ μια διαφορετική πλευρά σε σχέση με την κρίση και το πού μπορεί να στραφεί το βλέμμα μας αναζητώντας απαντήσεις και ξεχασμένους δρόμους έμπνευσης. Η συζήτηση ήταν ζωηρή, με μεγάλη συμμετοχή νέων ανθρώπων. Πραγματοποιήθηκε κάτω από το μεγάλο πλάτανο του χωριού. Τη διοργάνωση είχε η ομάδα Activate_now.
Η πρώτη μέρα κυριολεκτικά ανήκε στον μεγάλο καλεσμένο των διοργανωτών, τον Κάρλος Ταΐμπο. Παραθέτουμε αποσπάσματα της συνέντευξης που έδωσε -με αφορμή την επίσκεψή του στη Λακωνία- στο thepressproject.
——————–
Στην Ελλάδα έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και στην Ισπανία έχετε τους Podemos. Μέχρι και το 2015 εκατομμύρια άνθρωποι πίστεψαν πως μπορούν να βασιστούν σε δύο συστημικά κόμματα για να παύσουν οι πολιτικές λιτότητας. Υπήρξε ποτέ προοπτική για κάτι τέτοιο ή απλά είναι συνέχιση στη λογική της ανάθεσης και του «να μην ξεβολευτούμε»;
Νομίζω πως το σύστημα στο οποίο βρισκόμαστε γνώριζε πως αυτές οι δύο δυνάμεις ήταν ενδιαφέρουσες στο βαθμό που θα επέτρεπαν να πραγματοποιηθούν πολιτικές που οι συμβατική δεξιά και αριστερά με δυσκολία θα μπορούσαν να εφαρμόσουν. Υποψιάζομαι ότι, στην πραγματικότητα, οι διευθύνοντες την ΕΕ θα καλωσόριζαν μια νέα εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Αφού έσκασε η δήθεν αριστερή «φούσκα» του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε απογοήτευση στην Ισπανία και σε όλη την Ευρώπη για την εναλλακτική κατά των πολιτικών λιτότητας. Μπορείτε να μας μεταφέρετε την κατάσταση που επικρατεί στην Ισπανία; Έχει επικρατήσει η λογική του ευρωμονόδρομου;
Έχει. Μόνο μια μικρή μειοψηφία φαίνεται να έχει καταλάβει πως οι συμφορές με τις οποίες μας απειλούν σε περίπτωση εγκατάλειψης της ζώνης του ευρώ είναι παρόμοιες με αυτές που βιώνουμε σήμερα, μέσα στην ευρωζώνη. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν προβάλλουν, άλλωστε, καμία πραγματικά διαφορετική άποψη.
Μπορεί να υπάρξει πεδίο συνεννόησης και συνεργασίας των κινημάτων που αγωνίζονται κατά του καπιταλισμού και των νεοφιλελεύθερων συνταγών;
Δεν ξέρω. Σε κάθε περίπτωση, από την οπτική μου, η σύγκλιση πρέπει να στηριχθεί σε δύο βασικά στοιχεία: τη δέσμευση για αυτοδιαχείριση και τη συνειδητοποίηση των κινδύνων μιας επικείμενης κατάρρευσης.
Πώς κρίνετε τις ζυμώσεις που γίνονται στον αναρχικό χώρο σε παγκόσμιο επίπεδο; Μήπως είναι πολύ διαιρεμένος ώστε να μπορέσει να θέσει τη δική του ατζέντα;
Νομίζω ότι αυτές οι ανταλλαγές συνεχίζουν να είναι αμελητέες. Αλλά οφείλω να ομολογήσω πως με ενδιαφέρει περισσότερο η δημιουργία συμμαχιών με ανθρώπους και κινήματα τα οποία, χωρίς να είναι κατ’ ανάγκη από τον αναρχικό χώρο, καλλιεργούν αυθόρμητα και συγκεκριμένα ελευθεριακές πρακτικές.
«Να ξανασκεφτούμε την Αναρχία». Το βιβλίο αυτό αναστοχάζεται και εξετάζει πολλές από τις συζητήσεις εκείνων που συμμετέχουν στα σύγχρονα ελευθεριακά ρεύματα. Έχουν αποτύχει τα αυτόνομα κινήματα; Πώς μπορούμε να δώσουμε νέα προοπτική σε αυτά;
Δεν νομίζω ότι έχουν αποτύχει. Στην πραγματικότητα, νομίζω πως η προοπτική τους είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Και είμαι βέβαιος ότι η εγγύτητα μιας κατάρρευσης θα μεταφραστεί σε μια αναγέννηση αυτών των πρωτοβουλιών.
Ποια πρέπει να είναι η σχέση των αυτόνομων κινημάτων με τον αντιπροσωπευτισμό σε αυτή την ιστορική στιγμή;
Το βλέπω δύσκολο να φτάσουν σε συμφωνίες, τουλάχιστον με τις ηγετικές ομάδες αυτών των κομμάτων. Αλλά ο διάλογος δεν βλάπτει ποτέ. Είναι σημαντικό να θυμίσουμε πως οι ελευθεριακοί δεν είμαστε ανώτεροι από κανέναν και πως μπορούμε να μάθουμε από όλο τον κόσμο.
Έχετε μιλήσει αρκετές φορές στο παρελθόν για την πρόταση της αποανάπτυξης. Αναπτύξτε μας το σκεπτικό σας και πως αυτό μπορεί να εφαρμοστεί.
Αφού ζούμε σε έναν πλανήτη με περιορισμένους πόρους, δεν έχει νόημα να φιλοδοξούμε να συνεχίζουμε να αναπτυσσόμαστε για πάντα, ιδίως όταν έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ τις περιβαλλοντικές δυνατότητες και τα αποθέματα του. Με αυτή την έννοια, στον εύπορο Βορρά πρέπει αναγκαστικά να μειώσουμε τα επίπεδα της παραγωγής και της κατανάλωσης, και παράλληλα, να ανακτήσουμε την κοινωνική ζωή, να αναπτύξουμε ένα δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, να αναδιανείμουμε την εργασία, να μειώσουμε το μέγεθος πολλών υποδομών, να αποκαταστήσουμε την τοπική ζωή και να υιοθετήσουμε εθελοντικά μια απλή και λιτή ζωή.
———-
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη που δημοσιεύεται στο thepressproject, εδώ.
