27 μη κυβερνητικές οργανώσεις από την Ελλάδα και την Γερμανία υπογράφουν επιστολή για την παραβίαση του δικαιώματος στην οικογενειακή επανένωση, καθώς οι αιτούντες άσυλο που δικαιούνται να μεταφερθούν στην Γερμανία «εγκλωβίζονται» στην Ελλάδα για περίοδο μεγαλύτερη των 6 μηνών που προβλέπεται στις διατάξεις. Σύμφωνα με τις οργανώσεις αυτό συμβαίνει λόγω ύπαρξης μιας συμφωνίας μεταξύ των αρμόδιων αρχών των δύο κρατών, της Γερμανίας και της Ελλάδας, το ακριβές περιεχόμενο της οποίας δεν είναι γνωστό, αλλά θέτει έναν μέγιστο αριθμό ανά μήνα για τη μεταφορά αιτούντων άσυλο στη Γερμανία και την επανένωση με τις οικογένειές τους. Η επιστολή καλεί τις αρμόδιες αρχές να λάβουν «όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να σταματήσει αυτή η παράνομη πρακτική, του εν λόγω διακανονισμού Γερμανίας και Ελλάδας, που δυσχεραίνει τον σεβασμό βασικών αρχών και δικαιωμάτων όπως η οικογενειακή ενότητα, το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού και η ένταξη των αιτούντων άσυλο».
Πιο αναλυτικά στην επιστολή διαβάζουμε:
Η κατάσταση αυτή θέτει σε κίνδυνο όλη τη διαδικασία και υπονομεύει το δικαίωμα των αιτούντων άσυλο στην οικογενειακή επανένωση, όπως προβλέπεται από τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙΙ, ενώ παραβιάζει περαιτέρω και το δικαίωμά τους στην οικογενειακή ζωή, όπως προβλέπεται στο άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καθώς και στο άρθρο 7 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συγκεκριμένα, τους τελευταίους μήνες έχουν υποπέσει στην αντίληψή μας πολλές υποθέσεις αιτούντων άσυλο, των οποίων τα αιτήματα αναδοχής έχουν γίνει δεκτά από τη Γερμανία, ωστόσο η μεταφορά τους δεν έχει λάβει χώρα, παρά το γεγονός ότι η εξάμηνη προθεσμία (άρθρο 29) έχει παρέλθει. Έχουν επίσης υποπέσει στην αντίληψή μας πολλές άλλες υποθέσεις.
Θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, λιγότεροι από 100 αιτούντες άσυλο μεταφέρονται κάθε μήνα, ενώ, επί του παρόντος, η εξάμηνη προθεσμία λήγει για πάνω από 300 αιτούντες άσυλο το μήνα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι, αν η πρακτική αυτή συνεχιστεί, οι καθυστερήσεις στις μεταφορές θα οδηγήσουν σε μια σημαντική αναβολή, που συνιστά μια εν τοις πράγμασι άρνηση της οικογενειακής επανένωσης, της ένταξης και της προστασίας ενός μεγάλου αριθμού αιτούντων άσυλο, πολλοί από τους οποίους είναι ευάλωτοι, καθώς πολλοί είναι ασυνόδευτοι ανήλικοι, μόνες μητέρες με παιδιά, άτομα με προβλήματα υγείας κλπ.
Αυτή η εξέλιξη αφενός εντείνει τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα αναφορικά με τις συνθήκες διαβίωσης των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα, αφετέρου παρατείνει το χωρισμό των οικογενειών, γεγονός που έχει σοβαρές συνέπειες στην ευημερία των μελών των οικογενειών, κυρίως των πιο ευάλωτων, όπως οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, οι μόνες μητέρες με παιδιά και τα άτομα με προβλήματα υγείας που υποφέρουν και κινδυνεύουν να στερηθούν την οικογένειά τους για μακρά και στη πράξη άγνωστη χρονική περίοδο, ενώ δικαιούνται να επανενωθούν με αυτήν.
Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί και η μεγάλη περίοδος που απαιτήθηκε για την καταγραφή των αιτημάτων ασύλου (που κυμαίνεται από 8 μήνες έως και πάνω από 1 χρόνο), κατά τη διάρκεια της οποίας οι περισσότεροι από τους αιτούντες άσυλο, που πλέον βρίσκονται στη διαδικασία οικογενειακής επανένωσης, αναγκάστηκαν να παραμείνουν στην Ελλάδα, μετά το κλείσιμο της λεγόμενης Βαλκανικής οδού.
Είναι προφανές ότι η ανωτέρω συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εμπίπτει στις διατάξεις των ανωτέρω άρθρων, καθώς οι διοικητικοί διακανονισμοί μπορεί να αφορούν σε πρακτικές λεπτομέρειες της εφαρμογής του Κανονισμού, προκειμένου να διευκολύνουν την εφαρμογή αυτή και να αυξήσουν την αποτελεσματικότητά του, ενώ μπορεί να σχετίζονται και με την απλοποίηση των διαδικασιών και τη σύντμηση των προθεσμιών, και όχι το αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση, οι διακανονισμοί δεν μπορούν να περιορίζουν τα δικαιώματα ούτε να θέτουν επιπλέον όρους – όπως αριθμό και ποσοστά- σε συγκεκριμένες διατάξεις του Ευρωπαϊκού Κανονισμού. Ως εκ τούτου, η ανωτέρω συμφωνία παραβιάζει και αυτό το άρθρο.
Ο διακανονισμός μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας αναφορικά με την εφαρμογή της οικογενειακής επανένωσης των αιτούντων άσυλο, θέτοντας ποσοτικά κριτήρια (μέγιστος αριθμός ανά μήνα) παραβιάζει κατάφωρα τη Διεθνή, Ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία, η οποία καθιερώνει την αρχή της οικογενειακής ενότητας και του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού, συγκεκριμένα στο άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο προστατεύει το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή, στο άρθρο 10 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού καθώς και στο άρθρο 7 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συνυπογράφουν οι οργανώσεις: ADVOCATES ABROAD, ΑΙΤHMA, ΑΡΣΙΣ –ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΝΕΩΝ, ASYLKOORDINATION, BUMF, CCME – CHURCHES’ COMMISSION FOR MIGRANTS IN EUROPE, DIAKONIE DEUTSCHLAND, EVANGELISCHER BUNDESVERBAND E.V., ΔΙΚΤΥΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, EUROPEAN COUNCIL FOR REFUGEES AND EXILES (ECRE), EUROPEAN HUMANIST FEDERATION, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, ΕΝΩΣΗ ΟΥΜΑΝΙΣΤΩΝ-ΤΡΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ, INTERNATIONAL HUMANIST AND ETHICAL UNION, MOBILE INFO TEAM, “ΛΑΘΡΑ;” ΕΠΙΤΡΟΠΉ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗ ΧΙΟ, OMCT – WORLD ORGANIZATION AGAINST TORTURE, PRAKSIS, PROASYL, ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ, REFUGEE LAW CLINICS ABROAD, SAFE PASSAGE, SOLIDARITY NOW, ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
