Με μια πολύχρωμη και ειρηνική διαδήλωση διαμαρτυρίας με πολλές δεκάδες χιλιάδες συμμετέχοντες, οι ημέρες διαμαρτυρίας κατά τη σύνοδο κορυφής των G20 στο Αμβούργο τελείωσαν. Ήταν γεμάτες με πολυάριθμα εργαστήρια, γύρους συζητήσεων, καλλιτεχνικές δραστηριότητες και μια εναλλακτική σύνοδο κορυφής με χιλιάδες συμμετέχοντες και σημαντικούς ομιλητές από τους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της προστασίας του κλίματος και της ειρηνευτικής πολιτικής. Το συνοπτικό μήνυμα: Ένας πιο ειρηνικός, δίκαιος και βιώσιμος κόσμος είναι δυνατός. Αλλά σχεδόν κανείς στην τελευταία διαδήλωση δεν έχει εμπιστοσύνη στους ηγέτες των G20, ότι μπορούν ή θέλουν να επιτύχουν κάτι τέτοιο.
Ίσως μερικοί δεν ήρθαν εξαιτίας των βίαιων ταραχών των τελευταίων ημερών, αλλά άλλοι ήρθαν εξαιτίας τους. «Για να αντιταχθώ στη βία», μου είπαν η Μαρίτ και η Σίμπελ από το Αμβούργο. Η βία είναι ένα ζήτημα και όλους όσους ρωτάμε είναι ξεκάθαρα εναντίον της. Δεν εξυπηρετεί το σκοπό της παρουσίασης των προτάσεών τους. Ποιος ήταν ο πρώτος δράστης και ποιος αντέδρασε; Υπάρχουν πολλές απόψεις. Στο τέλος, ήταν κυρίως η βία που μετέδωσαν τα ΜΜΕ, ενώ η θετική ενέργεια, οι εποικοδομητικές προτάσεις και η τεράστια δημιουργικότητα ήταν περιθωριακά γεγονότα.
Ρωτήσαμε τα κίνητρα των ανθρώπων για να διαδηλώσουν. Ο Στέφαν από το Βερολίνο δήλωσε ότι δεν εναντιωνόταν τόσο πολύ στη συνάντηση των G20 πριν έρθει εδώ. Αλλά κατά τη διάρκεια των συζητήσεων των προηγούμενων ημερών έγινε πιο ξεκάθαρο γι’ αυτόν ότι το σύστημά μας πρέπει να τροποποιηθεί: «Το πολιτικό μας σύστημα είναι υπερβολικά ιεραρχικό. Δεν υπάρχει χώρος για πειράματα. Οι νέες μορφές θα μπορούσαν να δοκιμαστούν σε τοπικό επίπεδο. Αξίες όπως η ενσυναίσθηση και η βιωσιμότητα πρέπει να επιβληθούν». Ο φίλος του, Φλόριαν, αντιθέτως θεωρεί τους G20 ως έναν αναχρονισμό: «Υπάρχει μια αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων που δεν είναι πλέον συμβατή με το σύστημα». Η Φάνι από τη Νεολαία εναντίον των G20 μιλάει για την «εξημέρωση των παιδιών» στο εκπαιδευτικό σύστημα προκειμένου να γίνουν ένα λειτουργικό μέρος του συστήματος. Απαιτεί: «ανθρωπιά και αλληλεγγύη αντί για κερδοσκοπική και ανταγωνιστική σκέψη. Είναι η απομόνωση που προκαλεί το καπιταλιστικό σύστημα, που μας διαχωρίζει».
Ένα αίσθημα αναπόφευκτης αλλαγής κινεί τους περισσότερους συμμετέχοντες. Ελπίζουν να κατευθύνουν την αλλαγή προς μια θετική κατεύθυνση επειδή «γνωρίζουμε ότι το θετικό υπάρχει», όπως είπε ο Τίμπι και ο Τόμας από την Παρεμβατική Αριστερά. Και πράγματι, η πορεία είναι γεμάτη από μικρά ή μεγάλα πρότζεκτ, όπου η ειρηνική συνύπαρξη, η μη βίαιη λύση των συγκρούσεων, οι εναλλακτικοί τρόποι ζωής, η βιωσιμότητα και η αλληλεγγύη με όλους τους ανθρώπους στον πλανήτη λειτουργούν ήδη. Δυστυχώς, μετά από αυτή τη σύνοδο κορυφής, εξακολουθεί να υπάρχει το αίσθημα ότι η πλειοψηφία του κόσμου δεν θα μάθει γι’ αυτούς, επειδή δεν βρίσκουν χώρο στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης.
Φωτογραφίες της Magaly Navarrete
