Άρθρο του Μιχάλη Κριθαρίδη, μέλους του DiEM25, όπως αυτό δημοσιεύτηκε στο insider.gr
Συμπληρώνονται 2 χρόνια από τότε που η ΕΚΤ αποφάσισε να μην αυξήσει τον ELA στις ελληνικές τράπεζες, με αποτέλεσμα αυτές να «κλείσουν» και να μπουν τα περιβόητα capital controls.
Πολλά έχουν ακουστεί και γραφτεί από τότε μέχρι σήμερα για αυτό, τα περισσότερα ελάχιστη σχέση έχουν με την αλήθεια και την πραγματικότητα.
Στο Eurogroup της 25ης Ιουνίου 2015, δόθηκε μια πρόταση στον τότε έλληνα Υπουργό Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, με τη μορφή τελεσιγράφου, «take it or leave it». Η επαπειλούμενη «ποινή» σε περίπτωση μη αποδοχής της πρότασης των δανειστών, ήταν η μη παροχή περαιτέρω ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες. Η ελληνική κυβέρνηση αρνούμενη να αποδεχτεί την πρόταση των δανειστών, καθώς θα παραβίαζε τα όσα προεκλογικά είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό, αποφασίζει να την θέσει σε δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα στις 28/6/2015 η ΕΚΤ να αποφασίσει το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών.
Μετά την πράξη της αυτή, η ΕΚΤ αρνήθηκε να γνωστοποιήσει τόσο τον λόγο της άρνησης της για παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες, ως όφειλε, όσο και την νομική γνωμοδότηση που ζήτησε και έλαβε ο Πρόεδρος της ΕΚΤ από ιδιωτικό δικηγορικό γραφείο, παρακάμπτοντας έτσι τη νομική υπηρεσία της ΕΚΤ. Το επιχείρημα της ΕΚΤ, και του Προέδρου της Μάριο Ντράγκι, ήταν ότι η ΕΚΤ έδρασε νομίμως, τεχνοκρατικά και χωρίς καμία πολιτική σκοπιμότητα. Όμως ο κ. Ντράγκι δεν πρέπει να ήταν καθόλου σίγουρος για την νομιμότητα των ενεργειών του, εξ ου και απευθύνθηκε επί πληρωμή, σε νομική γνωμάτευση ιδιωτικού νομικού γραφείου και δεν αρκέστηκε, ως συνηθίζεται, σε μια γνωμάτευση των νομικών συμβούλων της ΕΚΤ.
Τον Ιούλιου του 2015, όταν εζητήθη από την ΕΚΤ η γνωστοποίηση της νομικής γνωμάτευσης που έλαβε, δεδομένου μάλιστα ότι συντάχθηκε και με χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων, για να μάθουμε πράγματι για τη νομιμότητα μιας τόσο κρίσιμης απόφασης που θέτει καίρια ζητήματα για την πολιτική ανεξαρτησία της ΕΚΤ και για το κατά πόσον η λαϊκή κυριαρχία χωρών σε «πρόγραμμα» είναι συμβατή με την δυνατότητα της ΕΚΤ να κλείνει τις τράπεζες όταν οι κυβερνήσεις τους δεν «συμμορφώνονται» με τις επιταγές της. Ο κ. Ντράγκι απήντησε εγγράφως αρνούμενος να δημοσιοποιήσει την εν λόγω νομική γνωμάτευση, κάνοντας μάλιστα επίκληση στην «υποχρέωση του να προστατέψει» την εμπιστευτικότητα της γνωμάτευσης του ιδιωτικού νομικού γραφείου.
Τίθεται λοιπόν πλειάδα ζητημάτων, νομικών, πολιτικών και οικονομικών, επί των όσων διέλαβαν την περίοδο εκείνη και για τα οποία τόσο εκτενής συζήτηση έχει γίνει.
