Ένα όπλο τι ακριβώς σημαίνει; Ένα ποίημα πως μπορεί να του εναντιωθεί;

Ο ανθρωπιστής Luz Juhnen στρέφει την προσοχή μας στο ερώτημα: «Μας λείπει μία βαθιά κατανόηση του τρόπου με τον οποίο μπορούμε να ξεπεράσουμε τη «φυσικότητα» με την οποία αποδεχόμαστε τα όπλα. Πολύς κόσμος δεν το σκέφτεται αυτό γιατί έχουμε συνηθίσει την αστυνομία, τις καραμπίνες, τα όπλα, τα τανκς, τις βόμβες.. όμως ένα όπλο τι ακριβώς σημαίνει;»

Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε ότι τα όπλα συντριβής υπονοούν ως κυρίαρχη την ιδέα της καταστροφής και όχι της νίκης. Γιατί η νίκη του ανθρώπου σε παγκόσμιο και εξελικτικό επίπεδο αφορά στη νίκη του πνεύματος έναντι των ενστίκτων. Στον εξανθρωπισμό μέσω του λόγου που απευθύνεται στον άλλον και μεταφράζεται από τον άλλον ως αίτημα αγάπης και παρουσίας. Υπό αυτή την οπτική τα όπλα είναι σήμερα σύμβολα της δυσκολίας μας να συμφιλιωθούμε, να κατανοήσουμε και να λύσουμε τις διαφορές μας με μη βίαιο τρόπο.

Το άνοιγμα αυτού του ερωτήματος προς τη βαθύτερη κατανόησή του, ενισχύεται από την πρόταση της ποίησης από τον L. Juhnen ως δυνατό μέσο εναντίωσης στα όπλα.

«Η ποίηση δεν είναι παρά ένας μεγεθυντικός φακός της πραγματικότητας. Η μεγέθυνση των αληθινών διαστάσεων του ανθρώπου και του κόσμου που μας περιβάλλει, μπορεί να μας μεταδώσει την αίσθηση του μεγαλείου της ζωής την οποία είμαστε έτοιμοι να καταστρέψουμε».¹

Ο ποιητής της ειρήνης Ν. Βρεττάκος και ο ανθρωπιστής L. Juhnen σίγουρα δεν ανταμώθηκαν στο φυσικό χώρο, μα η ουσιαστική «συνάντηση» τελικά επιτελείται στον τόπο του συμβολικού εκεί που συναντιέται και η ποίηση με τους αποδέκτες της.

Ο εμπνευστής της Διεθνούς Πρωτοβουλίας «Ποίηση Αντί για Πόλεμο» (Poetry Against Arms), προτείνει να εγείρουμε και να ενώσουμε τις φωνές μας σε μια ποιητική διαμαρτυρία.

Η πρόταση έχει δυο πλευρές: Παίρνεις ένα ποίημα (μπορεί να είναι κι ένα κείμενο, τραγούδι, χορός, θεατρικό δρώμενο) και μπροστά από ένα σημείο όπου λειτουργεί ως σύμβολο έκφρασης τής βίας ή όπου είναι σε εξέλιξη μια βίαιη επιχείρηση το διαβάζεις, ενώ ένας φίλος ή μια φίλη σε βιντεοσκοπεί ακόμα και με κάμερα κινητού τηλεφώνου. Μετά πας στο website της εκστρατείας και ακολουθείς τις οδηγίες για να ανεβάσεις το βίντεο. Μόλις το κάνεις εμφανίζεται ένα σημείο πάνω στο χάρτη με τη συνεισφορά σου. Η δεύτερη πλευρά αφορά τη διάδοση της εκστρατείας ώστε να συμμετέχει περισσότερος κόσμος.

Η Διεθνής πρωτοβουλία «Ποίηση αντί για πόλεμο» έχει βρει εκφραστές σε διάφορα μέρη του πλανήτη ενώ στην Ελλάδα παρουσιάστηκε από το Δίκτυο σχολείων για τη μη βία, στις 16/12/2016 με μια παρουσίαση – πρόταση της δυναμικής της στην εκπαιδευτική πράξη.

Μέχρι σήμερα σε συλλογικό επίπεδο έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα οι οργανώσεις: Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία, Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης, Κίνηση Εθελοντών Service Civil International Hellas και η φεμινιστική συλλογικότητα Το Μωβ.

Με δέσμευση στην ευαισθησία και τη συμφιλίωση όπως την αισθανόμαστε μέσα από την ποίηση σε όλες τις γλώσσες, πραγματοποιούν σειρά δράσεων ενεργής μη βίας.

Την Ημέρα των Ερωτευμένων 14/02/2017, πραγματοποιήθηκε η δράση «Κάντε Ποίηση Όχι Πόλεμο» (Make Poetry Not War), στα σημαδεμένα από τον πόλεμο προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας όπου ακούστηκαν ποιήματα για την αγάπη και την ειρήνη από την Συρία, το Αφγανιστάν, τη Γαλλία και την Ελλάδα.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 21/3/2017 με το πρόσταγμα ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ έγινε συγκέντρωση μπροστά από το Πολεμικό Μουσείο Αθηνών όπου ακούστηκαν ποιήματα κατά του πολέμου.

Με αίτημα «Κοινωνικές αντί για Στρατιωτικές Δαπάνες», και με αφορμή τη δημοσίευση των νέων στοιχείων του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI) στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Καμπάνιας για τις Στρατιωτικές Δαπάνες πραγματοποιήθηκε στις 23/04/2017 μπροστά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μια ακόμη ποιητική διαμαρτυρία με πολλαπλές δημιουργικές εκφράσεις του αιτήματος για το ξεπέρασμα της βίας.

Το ερώτημα: “Πόσες ζωές ακόμα” είναι το κάλεσμα σε μια κοινή ποιητική δράση, μαζί με πρόσφυγες, ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων (20/6).

Ελάτε με ένα ποίημα μπροστά στην Υπηρεσία Ασύλου (Κανελλοπούλου 2, μετρό Κατεχάκη), το Σάββατο 17 Ιουνίου, στις 13:00-14:00, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους/στις πρόσφυγες, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι πρόσφυγες λόγω πολέμων και βίας.

Ελάτε να φωνάξουμε μαζί «ΠΟΣΕΣ ΖΩΕΣ ΑΚΟΜΑ;»

Ελάτε να αγωνιστούμε ενάντια στην Ευρώπη φρούριο και την Frontex, ελάτε να απαιτήσουμε υποδοχή και ένταξη προσφύγων αντί για κράτηση και απέλαση, κοινωνικές δαπάνες αντί για στρατιωτικές δαπάνες.

«Εναντιωνόμαστε σε αυτό το τερατούργημα με το ευγενέστερο, το πιο ευαίσθητο, ντελικάτο το πιο ανθρώπινο τρόπο: την Ποίηση. Ποίηση φτιαγμένη από ανθρώπους που έχουν αρχίσει το πιο επείγον έργο της ανθρωπότητας: Το ξεπέρασμα της βίας σε όλες τις μορφές της!»

Δείτε το βίντεο της εκστρατείας:

Για να συμμετέχεις στην εκστρατεία δες πληροφορίες: http://www.poetry-against-arms.world/el/

¹ Νικηφόρος Βρεττάκος