Χιλιάδες Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι συμμετείχαν στην εναλλακτική τελετή μνήμης που οργανώνεται ετησίως από τους Combatants for Peace και τους Parents Circle Families Forum, δύο διακεκριμένα ισραηλινο-παλαιστινιακά ειρηνευτικά κινήματα, για να αποτίσουν φόρο τιμής στους πεσόντες και των δύο πλευρών αυτής της αιματηρής σύγκρουσης. Η εκδήλωση έγινε την παραμονή της επίσημης Ισραηλινής ημέρας μνήμης. Φέτος, μετά την άρνηση του Ισραήλ να εκδώσει άδειες στους παλαιστίνιους συμμετέχοντες, η τελετή πραγματοποιήθηκε στο Τελ Αβίβ και μεταδόθηκε ζωντανά σε μεγάλα ακροατήρια στην πόλη Beit Jala της Δυτικής Όχθης καθώς και σε πολλές πόλεις του κόσμου.
Έξω από το χώρο που γινόταν η εκδήλωση στο Τελ Αβίβ, είχε συγκεντρωθεί μια ομάδα από επιθετικούς εθνικιστές ακτιβιστές, που τραγουδούσαν συνθήματα μίσους και στη συνέχεια έγιναν βίαιοι, εκσφενδονίζοντας αιχμηρά αντικείμενα και σακούλες ούρων στους αναχωρούντες συμμετέχοντες.
Αντιδρώντας στις αναφορές της βίας, κυκλοφόρησε ένα tweet που αποδόθηκε στον υπουργό Παιδείας Naftali Bennett, που δήλωσε ότι οι άνθρωποι που θρηνούν “δολοφόνους μωρών και βομβαρδιστές λεωφορείων θα πρέπει να είναι λίγο λιγότερο ευαίσθητοι στο φτύσιμο, το σπρώξιμο και το νερό.” Αν και ο Bennett ισχυρίστηκε αργότερα ότι δεν είχε δώσει έγκριση να κυκλοφορήσει αυτό το tweet, η οργή συντηρείται και καταστρέφεται και η αξία της ίδιας της τελετής.
Αυτό είναι σύμπτωμα της συστηματικής δαιμονοποίησης του ειρηνευτικού κινήματος από την κυβέρνηση του Ισραήλ και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έρχεται ως συνέχεια της άρνησης του πρωθυπουργού Netanyahu να συναντηθεί με τον γερμανό υπουργό Εξωτερικών, καθώς η λίστα επισκέψεων του τελευταίου περιελάμβανε συναντήσεις με το Breaking the Silence και το B ‘ Tselem. Ευτυχώς, ο γερμανός υπουργός Gabriel αρνήθηκε να εξαναγκαστεί να μετατρέψει το πρόγραμμά του.
Με τη διαρκή εναντίωση της ισραηλινής κυβέρνησης προς τη δράση των ισραηλινών ΜΚΟ που προωθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη, επιτρέπει και ενδυναμώνει ένα πολύ ανησυχητικό κλίμα που θυμίζει εποχές της δολοφονίας του ειρηνευτικού ακτιβιστή Emil Greenzweig και της δολοφονίας του πρωθυπουργού Yitzhak Rabin.
Πιστεύουμε ότι είναι καθήκον κάθε αρχηγού κράτους να προειδοποιήσει την ισραηλινή κυβέρνηση ότι αυτή η κατάσταση δεν θα γίνει ανεκτή. Το Ισραήλ ολισθαίνει γρήγορα στην άβυσσο. Μια κλήση αφύπνισης από την οικογένεια των εθνών οφείλεται. Παρακαλώ βοηθήστε μας να το συνειδητοποιήσουμε.
Η Κοινή τελετή Ημέρας Μνήμης Ισραηλινών-Παλαιστινίων πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά πριν από 12 χρόνια σε ένα μικρό, εναλλακτικό, αυτο-οργανωμένο γεγονός και έκτοτε αυξάνεται κάθε χρόνο.
Η Ημέρα Μνήμης είναι εθνική εορτή στο Ισραήλ, αφιερωμένη σε εκείνους που έχασαν τη ζωή τους για λογαριασμό του Ισραήλ ή της προ-κρατικής εβραϊκής κοινότητας και στα θύματα της πολιτικής βίας από το Ισραήλ. Παίζει σημαντικό ρόλο στην εβραϊκή ισραηλινή κοινωνία – οι επίσημες μνήμες πραγματοποιούνται παρουσία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του Ισραήλ και πραγματοποιούνται ιδιωτικά μνημόσυνα σε όλη τη χώρα.
Αυτή η επίσημη Ημέρα Μνήμης και ο τρόπος που εορτάζεται, αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο για τη διαμόρφωση μιας μονόπλευρης, εθνικιστικής αφήγησης της θυσίας. Αυτές οι τελετές προσπαθούν να δικαιολογήσουν το πολιτικό status quo και να αγνοήσουν το γεγονός ότι η βία έχει πάρει τη ζωή χιλιάδων Ισραηλινών και Παλαιστινίων κατά τη διάρκεια των ετών.
Σε αντίθεση η κεντρική δήλωση της Τελετής της Κοινής Ημέρας του Ισραηλινού Παλαιστινιακού Μνημόσυνου, που ιδρύθηκε από τους Combatants for Peace που είναι υποψήφιοι για Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2017 αλλά και από τους Parents Circle Family Forum, λέει πως όσο οι δυο λαοί διαχωρίζουμε τον πόνο και την απώλειά μας, δεν θα καταφέρουμε να δώσουμε τέλος στη βία.
Οι Combatants for Peace έγραψαν στις 30 Απριλίου:
“Αγαπητοί φίλοι, φέτος οι τάσεις της ριζοσπαστικοποίησης και του εκφοβισμού έχουν φτάσει σε μια νέα αιχμή όσον αφορά την Τελετή Μνήμης μας. Πολλά εμπόδια μπαίνουν στο δρόμο μας με σκοπό να αποτρέψουμε τους Παλαιστίνιους ακτιβιστές και τις ακτιβίστριες να φτάσουν στην τελετή που διοργανώνουμε μαζί εδώ και 12 χρόνια. Παρά όλες μας τις προσπάθειες σε πολιτικό και νομικό επίπεδο, οι αιτήσεις μας για την είσοδο των Παλαιστινίων στο Ισραήλ, με στόχο τον κοινό εορτασμό, απορρίφθηκαν. Οι μηχανισμοί διαχωρισμού και εκφοβισμού και ο δημόσιος λόγος που προάγει το μίσος ισχυροποιούνται, απορρίπτοντας το χέρι ειρήνης που μας έρχεται από την άλλη πλευρά.
Παρόλα αυτά, οι προσπάθειες να μας τρομάξουν, να μας φιμώσουν και να μας χωρίσουν δεν μας κάνουν να ξεχνάμε ότι η αλλαγή μπορεί να συμβεί μόνο όταν είμαστε ενωμένοι. Θα διοργανώσουμε την τελετή αύριο όπως έχει προγραμματιστεί. Ταυτόχρονα, ετοιμάζουμε τη συμμετοχή όλων των Παλαιστινίων που δεν έλαβαν άδεια εισόδου στην κύρια τελετή, σε μια συνάντηση στο Beit Jala, τη Δυτική Όχθη, όπου και θα μεταδοθεί η εκδήλωση του Τελ Αβίβ, ώστε να μπορέσουμε να ανασύρουμε μαζί τη μνήμη των αγαπημένων μας και να καλέσουμε για ειρήνη, συμφιλίωση και ελπίδα. Η αλλαγή είναι στα χέρια μας. Ο πόλεμος δεν είναι μια μοιραία πράξη.”
Πάντοτε αποτελούσε πρόκληση η χορήγηση άδειας σε παλαιστίνιους ακτιβιστές με σκοπό την επίσκεψή τους στην κοινή τελετή στο Τελ Αβίβ. Φέτος, μετά από ένα περιστατικό κατά το οποίο ένας παλαιστίνιος έφηβος τραυμάτισε τέσσερις σε επίθεση με μαχαίρια στην παραλία του Τελ Αβίβ, ο Avigdor Lieberman, έχει παγώσει τη χορήγηση αδειών σε Παλαιστίνιους, μέχρι νεωτέρας ειδοποίησης και απαγόρευσε την κυκλοφορία, μέχρι το τέλος των εορτασμών της Ημέρας της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ. Διαβάζουμε σε αυτές τις κινήσεις μια δομική συντήρηση του αφηγήματος «αυτοί κι εμείς», ενός αφηγήματος που διδάσκει τη σύγκρουση και καταπιέζει κάθε προσπάθεια που το αμφισβητεί, προωθώντας την αμφίπλευρη εργασία προς την ειρήνη.
