Την Τρίτη, ο Πρόεδρος της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, κάλεσε τον κόσμο να ενώσει τις δυνάμεις του για να αποκηρύξει την απειλή των πολέμων και των στρατιωτικών παρεμβάσεων από ορισμένες χώρες, που κυνηγούν τους φυσικούς πόρους και δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Από εδώ, καλώ όλον τον κόσμο να ενώσει τις δυνάμεις του για να αποκηρύξει έντονα όλους τους πολέμους, όλες τις στρατιωτικές παρεμβάσεις που δεν αφορούν την διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν υπερασπίζονται τη δημοκρατία, αλλά αντίθετα κυνηγούν τους φυσικούς πόρους», είπε σε μια εκδήλωση γιορτάζοντας τα 126 χρόνια του Στρατιωτικού Κολλεγίου στην Λα Παζ.
Δήλωσε ότι ελπίζει ότι με κάποιο τρόπο μαζί, όχι μόνο τα κοινωνικά κινήματα και οι οργανώσεις αλλά και πρόεδροι που μοιράζονται τον αγώνα για την ειρήνη, θα «εγγυηθούν» την κυριαρχία και την αυτοδιάθεση των λαών ως τα καλύτερα μέσα για τη διασφάλιση της ζωής.
Ο Μοράλες εξέφρασε την απογοήτευσή του για την πιθανή χρήση πυρηνικών όπλων που θα μπορούσαν να «καταστρέψουν» τη ζωή και την ανθρωπότητα, όπως έγινε πριν από 70 χρόνια, όταν μια πυρηνική επίθεση έπληξε τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Υπογράμμισε ότι οι καπιταλιστικές οικονομίες αυτές τις μέρες δεν εξαρτώνται από το άνοιγμα των αγορών ή το ελεύθερο εμπόριο, αλλά από την στρατιωτική κατάκτηση και την εισβολή σε εδάφη στις χώρες εκείνες που διαθέτουν στρατηγικές πρώτες ύλες.
«Ο πόλεμος στηρίζει τον καπιταλισμό, όσοι υποστηρίζουν τον καπιταλισμό υποστηρίζουν τον πόλεμο, τη φιλοσοφία του θανάτου και της καταστροφής», πρόσθεσε.
Ο πρόεδρος διευκρίνισε ότι ο «ιμπεριαλισμός» της Βόρειας Αμερικής χρειάζεται για να συντηρεί το στρατιωτικό της σύμπλεγμα, γι ‘αυτό και ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ αύξησε τις στρατιωτικές δαπάνες φέτος κατά 10%.
«Φέτος οι ΗΠΑ είχαν προγραμματίσει να δαπανήσουν 650 δισεκατομμύρια δολάρια και ο νέος πρόεδρος καταφτάνει και τις αυξάνει κατά 10%, 54 δισεκατομμύρια δολάρια επιπλέον για στρατιωτικές παρεμβάσεις», ανέφερε.
Πρόσθεσε ότι οι νέοι διεθνείς πόλεμοι των τελευταίων χρόνων είναι «φορτισμένοι από ψέματα» και έχουν το δικό τους σύστημα χειραγώγησης όπως στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη και το Αφγανιστάν, όπου επινοούνται προβλήματα όπως η τρομοκρατία ή το εμπόριο ναρκωτικών.
