Είμαι ευγνώμων που έγινε αυτή η ταινία, όχι μόνο επειδή είναι μια σημαντική μαρτυρία κατά του ρατσισμού, αλλά και επειδή στη μέση βίαιων υπερπαραγωγών που συχνά απεικονίζουν φανταστικού υπερήρωες, οι πολύ πραγματικές ζωές τριών γυναικών μαθηματικών που δουλεύουν στη NASA (Εθνική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος των ΗΠΑ) είναι μια εμπνευστική υπενθύμιση της ανθρώπινης δυνατότητας.
Βασισμένη σε ένα βιβλίο της Μάργκοτ Λι Σέτερλι η ταινία ακολουθεί τις ζωές των μαθηματικών Κάθριν Τζόνσον, Μέρι Τζάκσον και Ντόροθι Βον. Την περίοδο εκείνη η NASA ήταν αποφασισμένη να ξεπεράσει τους Ρώσους, οι οποίοι είχαν στείλει στο διάστημα με επιτυχία έναν σκύλο, μια μαϊμού και τέλος τον Γιούριν Γκαγκάριν.
Αλλά οι «έγχρωμες» γυναίκες εργάζονταν σε ένα περιβάλλον με διαχωρισμούς και η ταινία τονίζει τις δυσκολίες τους στη χρήση της τουαλέτας, στο να πάρουν προαγωγή και στο να έχουν πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το σκηνικό στο πίσω μέρος είναι ο αγώνας για τα πολιτικά δικαιώματα, που διεξήχθη από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ακόμη και αν οι γυναίκες της ιστορίας δεν συμμετείχαν ιδιαίτερα στην πιο ακτιβιστική πλευρά του, κάποιοι από τους φίλους τους και τους συγγενείς τους τον έφεραν στη ζωή τους. Η ταινία αποφεύγει να πέσει στο στερεότυπο, που βλέπει όλους τους άσπρους ως ρατσιστές και απεικονίζει μια σειρά από χαρακτήρες με διαφορετικές αποχρώσεις και συμπεριφορές. Επισημαίνει, επίσης, ότι η διάκριση δεν αφορά μόνο τη φυλή αλλά και το φύλο, καθώς ο μέλλοντας σύζυγος της Κάθριν δείχνει αρχικά τον σεξισμό του εκφράζοντας τις αμφιβολίες του για την ικανότητα μια γυναίκας να δουλέψει στο τομέα εξειδίκευσής της.
Οι λιγοστές αποκλίσεις από την ιστορική ακρίβεια (αναπόφευκτες σε μια παραγωγή του Χόλιγουντ), τις οποίες μπορείτε να τις βρείτε στην σελίδα της ταινίας στην Wikipedia, δεν αλλάζουν ουσιαστικά την ιστορία και όπως φαίνεται μία από τους πραγματικούς χαρακτήρες εξέφρασε την ικανοποίησή της με το αποτέλεσμα.
Ένα πολύ σημαντικό σημείο που η ταινία αναδεικνύει, κατά την άποψή μου, είναι ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να στοχεύει στη γαλούχηση των δυνατοτήτων κάθε παιδιού. Οι ηρωίδες αυτής της ιστορίας ήταν τυχερές που ακόμη και σε ένα τέτοιο περιβάλλον με διαχωρισμούς, αναγνωρίστηκαν νωρίς οι ικανότητές τους και έγιναν ειδικές ρυθμίσεις, τουλάχιστον για μία από αυτές. Πόσα φωτεινά μυαλά χάνονται παντού λόγω διακρίσεων και φτώχειας στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες; Πόσες περισσότερες ανακαλύψεις στα πεδία της ιατρικής και της επιστήμης γενικά θα μπορούσαν να είχαν γίνει, αν κάθε παιδί είχε την καλύτερη εκπαίδευση για να αναπτύξει πλήρως τις ικανότητές του;
Δυστυχώς, παρά τις τεράστιες κατακτήσεις που έχουν γίνει κατά του ρατσισμού και του σεξισμού, υπάρχει ακόμα τεράστια δουλειά που πρέπει να γίνει για την κατάργηση αυτών και όλων των μορφών διάκρισης. Η θετική ενέργεια που αποπνέει αυτή η ταινία μπορεί να μας βοηθήσει, ώστε να δεσμευτούμε να εργαστούμε προς αυτήν την κατεύθυνση.
