«Όταν θα έχει κοπεί το τελευταίο δέντρο, θα έχει μολυνθεί το τελευταίο ποτάμι και θα έχει ψαρευτεί το τελευταίο ψάρι, τότε θα καταλάβουμε ότι τα χρήματα δεν τρώγονται» – ρήση ιθαγενή νοτιοαμερικάνου.
Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη στο Παρίσι μια έκθεση φωτογραφίας. Τι σημαντικό έχει αυτή η έκθεση που θα έπρεπε να απασχολήσει την Pressenza; Ασπρόμαυρες φωτογραφίες που αναδεικνύουν την καθημερινότητα της ζωής των ανθρώπων στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Η έκθεση αναδεικνύει ζητήματα όπως η πείνα, η ξηρασία, η φτώχεια, η διανομή τροφίμων και ενέργειας και η υποστήριξη. Κάθε φωτογραφία έχει δίπλα μια μικρή επεξήγηση που αφορά γυναίκες και άνδρες που σχετίζονται με το θέμα της (ανα) διανομής, όπως του Επίκουρου, του Τολστόι, του Μαντέλα, του Γκάντι, του Κάρτερ, του Γκορμπατσόφ, της Μητέρας Τερέζας, κλπ. Άνθρωποι που δούλεψαν ή δουλεύουν σήμερα υπέρ της ανθρωπότητας προς τον επαναπροσανατολισμό των προτεραιοτήτων στην πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία, τον πολιτισμό, το πνεύμα.
Το άρθρο 25 της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων βρίσκεται πίσω από αυτές τις δράσεις όπως αποτυπώνονται στις φωτογραφίες. Θυμίζουμε: «Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα σε ένα επίπεδο ζωής που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του υπηρεσίες για την υποστήριξη της υγείας του, ευεξία, καλή διατροφή, ρουχισμό, στέγη και τις απαραίτητες προνοιακές υπηρεσίες. Παράλληλα πρέπει να εξασφαλίζεται το δικαίωμά του προστασίας σε περίοδο ανεργίας, ασθένειας, αναπηρίας, χηρείας, γηρατειών και σε κάθε στιγμή που χάνει για κάποιο λόγο την δυνατότητα να αυτοσυντηρηθεί χωρίς τη δική του θέληση».
