Το 2009 στη 10η Σύνοδο Κορυφής στο Βερολίνο παρουσιάστηκε από Νομπελίστες η επιστολή για ένα κόσμο χωρίς βία. Η Επιστολή μεταξύ άλλων έλεγε τα εξής: «Κανένα Κράτος ούτε άτομο δεν μπορεί να είναι ασφαλές σε έναν ανασφαλή κόσμο. Οι αξίες της μη βίας στις προθέσεις, τις σκέψεις και τις πράξεις δεν είναι πλέον μια απλή επιλογή αλλά μια αναγκαιότητα. Αυτές οι αξίες πρέπει να εφαρμόζονται στις σχέσεις ανάμεσα σε κράτη, ομάδες και άτομα.[..] Οι πολιτισμοί μας, οι ιστορίες μας και οι ζωές μας αλληλοσυνδέονται και οι πράξεις μας είναι αλληλοεξαρτώμενες. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πιστεύουμε πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυτή την αλήθεια: η μοίρα μας είναι κοινή. Κι αυτή η μοίρα θα καθοριστεί από τις σημερινές μας προθέσεις, αποφάσεις και πράξεις».

Κοντά οκτώ χρόνια μετά οι παγκόσμιες πωλήσεις όπλων για την πενταετία 2012-16 βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο από το 1990, με αύξηση 8,4% σε σχέση με την πενταετία 2007-11.

Μόνο το 2015 ξοδεύτηκαν 1,7 τρις δολάρια σε όπλα,  με το 70% του εμπορίου όπλων να προέρχεται από τις πέντε βασικές χώρες-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο.

Περισσότερα από 15.000 πυρηνικά όπλα υπάρχουν στον κόσμο όταν ο αντίκτυπος από τη χρήση ενός και μόνο θα ήταν καταστροφικός.

Μπροστά σε αυτήν την απειλή κινητοποιηθήκαν εκ νέου 15 Νομπελίστες Ειρήνης και δύο βραβευμένοι στους τομείς Ιατρική και Φυσική και παρέδωσαν στον ΟΗΕ, ψήφισμα ως προς την επείγουσα ανάγκη διαπραγματεύσεων μέσα στο 2017 για μια συνθήκη απαγόρευσης των πυρηνικών όπλων.

Το ψήφισμα μοιάζει να είναι συνέχεια της φωτεινής «κλωστής» που ενώνει χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο δεσμεύοντας τους στην μεταβίβαση της επιθυμίας της ζωής για ζωή. Οι εκατοντάδες άνθρωποι που σχημάτισαν τον Οκτώβριο του 2016 στο Βερολίνο το σήμα της ειρήνης και της μη βίας γιορτάζοντας την Παγκόσμια Ημέρα ΜηΒίας, δυνάμωσαν το μήνυμα: «Αφοπλισμός! Για ένα κλίμα ειρήνης».

Τα περισσότερα από χίλια άτομα που συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Συνέδριο του IPB ενδυνάμωσαν με την ενεργή παρουσία τους την ελπίδα και την πίστη για έναν πολιτισμό ειρήνης: «Το να σκεφτόμαστε ότι η αδικία μπορεί να λυθεί με στρατιωτικά μέσα είναι αφελές». Η τάση αυτή αντιβαίνει στην ανάγκη για μια πραγματική παγκόσμια αλλαγή».

Παρά τις φωτεινές φωνές, τα στοιχεία για την στρατιωτικοβιομηχανία παραμένουν εφιαλτικά. Η φρίκη μοιάζει να καραδοκεί πίσω από την εγκαθίδρυση των όπλων ως αναπόσπαστο κομμάτι μιας κουλτούρας άμυνας και εκδίκησης. Καραδοκεί όμως και η ομορφιά, όπως έλεγε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Το ερώτημα είναι προς τα πού θα στραφούμε και πως! Πώς μπορεί ο κάθε άνθρωπος να ορθώσει ανάστημα απέναντι σε μια απάνθρωπη πολεμική μηχανή;

«Με το ακριβώς αντίθετο όπλο, με την ευαισθησία, με κάτι που δεν αναζητά ανταμοιβή, με κάτι απαλό, που καταφέρνει να εκφράσει την καλύτερη πλευρά των ανθρώπων, το πιο ανθρώπινο κομμάτι τους: την ποίηση», προτείνει ο Luz Jahnen, εμπνευστής της διεθνούς πρωτοβουλίας «Ποίηση Αντί για Πόλεμο» (Poetry Against Arms). Μας καλεί να ενώσουμε τη φωνή μας σε μια ποιητική διαμαρτυρία. Γράφοντας την  μονογραφία του – εκδίκηση, βία και συμφιλίωση – του έγινε αντιληπτό πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο μηχανισμός της εκδίκησης στη δυτική κουλτούρα και πως είναι ανάγκη να στραφούμε στην εσωτερική συμφιλίωση για το ξεπέρασμα της βίας.

«Αυτός είναι ο στόχος της πρωτοβουλίας» λέει ο Luz «να ευαισθητοποιήσει σε σχέση με την κατάσταση σχετικά με τα όπλα σήμερα και να καλέσει άτομα και ομάδες να συνεισφέρουν, να εγείρουν τις φωνές τους και να δουν ότι και σε άλλα μέρη του κόσμου υπάρχουν άνθρωποι με τις ίδιες ευαισθησίες. Γιατί ο κόσμος πιστεύει ότι μόνο ο ίδιος σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο; Είμαστε εκατομμύρια! Πρέπει να εκφράσουμε αυτή την βαθιά προσδοκία, να εκφράσουμε τα καλύτερα συναισθήματά μας και να τα γνωστοποιήσουμε.[..]Όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε: έφηβοι, νέοι, παιδιά, ηλικιωμένοι, γυναίκες, άνδρες, ομάδες, κόμματα, κινήματα… Όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε».

Στην Ελλάδα οι οργανώσεις: Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία, Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης, Κίνηση Εθελοντών Service Civil International Hellas, και η φεμινιστική συλλογικότητα Το Μωβ ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα  και πραγματοποίησαν για την Ημέρα των Ερωτευμένων, 14/02/2017, τη δράση «Κάντε Ποίηση Όχι Πόλεμο» (Make Poetry Not War), στα σημαδεμένα από τον πόλεμο προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Απάγγειλαν ποιήματα για την αγάπη και την ειρήνη από την Συρία, το Αφγανιστάν, τη Γαλλία και την Ελλάδα προβάλλοντας στον άρρητο λόγο των όπλων την ομορφιά όπως την αισθανόμαστε μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών. «Να γιατί γράφω» σημείωνε ο Οδυσσέας. Ελύτης «Γιατί η Ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος».

Ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21/3 ) και στο πλαίσιο της διεθνούς πρωτοβουλίας «Ποίηση αντί για Πόλεμο» οι οργανώσεις που συμμετείχαν στη δράση «Κάντε Ποίηση Όχι Πόλεμο» μας καλούν σε μια ποητική δράση.

Ελάτε με ένα ποίημα μπροστά στο Πολεμικό Μουσείο, τη Δευτέρα 20 Μαρτίου, στις 6.00μ.μ.
“Εναντιωνόμαστε σε αυτό το τερατούργημα με το ευγενέστερο, το πιο ευαίσθητο, ντελικάτο το πιο ανθρώπινο τρόπο: την Ποίηση. Ποίηση φτιαγμένη από ανθρώπους που έχουν αρχίσει το πιο επείγον έργο της ανθρωπότητας: Το ξεπέρασμα της βίας σε όλες τις μορφές της!”
ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Δείτε εδώ το βίντεο της εκστρατείας.
Για να συμμετέχεις στην εκστρατεία δες πληροφορίες εδώ.