Του David Swanson
Eυχαριστώ τον Tom Engelhardt για την επισήμανσή του ότι οι άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να προβλέψουν το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, τα εγκλήματα της 11/9, την ευπρέπεια πολλών πληροφοριοδοτών, την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, την πιθανότητα να αποδειχτεί ότι τα βοηθητικά προγράμματα στο Βερμόντ δε χακαρίστηκαν από τους Ρώσους, ή – βάζω και στοίχημα – την ώρα αιχμής στη Βόρεια Βιρτζίνια, προέβλεψαν πριν λίγο με ακρίβεια το πώς θα διαμορφωθεί το μέλλον των πάντων. Φυσικά τα έχουν όλα παρανοήσει, αλλά έχουν ταυτόχρονα αποκαλύψει περισσότερα πράγματα για τον εαυτό τους παρά για την παγκόσμια διαδικασία.
Πολλοί από εμάς θα ανέφεραν το κλιματικό χάος και τον πυρηνικό πόλεμο σαν τους μεγάλους κινδύνους που καλούμαστε να αποφύγουμε. Η «κοινότητα» των κατασκόπων των ΗΠΑ αναφέρει: «την Αραβική Άνοιξη, την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, και την παγκόσμια άνοδο της λαϊκιστικής, αντι-συστημικής πολιτικής» ως παραδείγματα των κινδύνων που επιφυλάσσει το μέλλον. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να πληρώνονται δισεκατομμύρια δολάρια από μας, κατά κύριο λόγο για να κρύβουν μυστικά, αλλά δεν κρύβουν πολύ καλά την περιφρόνησή τους για τη δημοκρατία.
Παραδέχονται το προφανές: «Καλώς ή κακώς, το αναδυόμενο παγκόσμιο τοπίο οδεύει προς το τέλος της εποχής της αμερικανικής κυριαρχίας που ακολούθησε τον Ψυχρό Πόλεμο». Αλλά δεν εννοούν πραγματικά ότι αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί καλύτερο. Το ερμηνεύουν ως μια καταστροφική νίκη των βαρβάρων. Ιδού η επόμενη φράση τους: «Το ίδιο, ίσως, ισχύει και για τη βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη που προέκυψε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο». Ο εκθρονισμός των Ηνωμένων Πολιτείων δεν ισοδυναμεί, φυσικά, με την αναρχία. Θα μπορούσε να σημαίνει περισσότερο σεβασμό για τους κανόνες σε σχέση με πριν. Αλλά η πίστη στο αναπόφευκτο της αναρχίας μπορεί να κάνει την αναρχία πιθανότερη, δεδομένου ότι παρακινεί τις διάφορες συμπεριφορές των ΗΠΑ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτοί οι τύποι της Εθνικής Κοινότητας Πληροφοριών (1) δεν είναι μόνο άχρηστοι αλλά και επικίνδυνοι.
Αυτή είναι η επόμενη φράση: «Θα είναι πολύ πιο δύσκολο να συνεργαστούμε σε διεθνές επίπεδο και να κυβερνήσουμε με τον τρόπο που περιμένει ο λαός». Α, καλά τότε, ας ξεχάσουμε κάθε είδους συνεργασία. Ας μείνουμε κολλημένοι στη μυστικοπαθή ασύδοτη δύναμη. Αυτό θα έχει αποτέλεσμα. Και, συμπτωματικά, αυτή είναι και η δουλειά της Κοινότητας Πληροφοριών. Αυτό το είδος «έκθεσης» είναι, από αυτή την άποψη, ίδιο με την έκθεση του Τσένεϊ για το Υπουργείο Άμυνας που κατέληγε στη διαπίστωση ότι πρέπει να δοθούν πολλές συμβάσεις στη Halliburton.
Γράφουν επίσης: «το ‘ράδιο αρβύλα’ της πληροφόρησης θα ενισχύσει τις αμέτρητες ανταγωνιστικές πραγματικότητες, υπονομεύοντας τη διαμόρφωση κοινής αντίληψης για τα παγκόσμια γεγονότα». Θυμηθείτε, αυτό είναι γραμμένο από ανθρώπους που δουλεύουν στην επιχείρηση παραγωγής προπαγάνδας. Καταγγέλλουν τον ανταγωνισμό. Η λύση που δίνουν δεν είναι να εγκαταλειφθεί η προπαγάνδα, αλλά να επενδύσουμε περισσότερο σ’ αυτήν. Σε μια επόμενη παράγραφο φαίνεται να δείχνουν μια κάποια ταπεινοφροσύνη ή ακόμα και ευπρέπεια, όταν προτείνουν να μην «επιβληθεί τάξη» στο χάος, αλλά αυτό που αντίθετα προτείνουν είναι η χρήση της «πληροφόρησης».
Μεγάλο μέρος της γενικής αποτυχίας αυτών των ανθρώπων να προβλέψουν με ακρίβεια τα πράγματα, φαίνεται να προκύπτει από το ψυχικό μπλοκάρισμα της έννοιας των αντιποίνων. Επειδή η «τρομοκρατία» είναι μια απάντηση στον «πόλεμο», η ηθελημένη άγνοια της μνησικακίας που φέρνει ο πόλεμος, τους δημιουργεί μια ανικανότητα να κάνουν γενικές προβλέψεις σχετικά με την τρομοκρατία. Αυτό το νέο έγγραφο αναφέρει: «Η απειλή από την τρομοκρατία θα επεκταθεί κατά τις προσεχείς δεκαετίες, καθώς και η αυξανόμενη υπεροχή μικρών ομάδων και ατόμων που χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες, ιδέες και σχέσεις προς όφελός τους». Η τρομοκρατία προέρχεται από την υπεροχή, τις τεχνολογίες και τις ιδέες; Τι;
Επίσης, πιθανοί εχθροί που δεν εκδηλώνουν επιθετικότητα, και ειδικά η Κίνα και η Ρωσία -προβλέπεται- ότι θα εξαπολύσουν «επιθέσεις γκρίζας ζώνης». Αχά.
Αυτή η συμμορία επαγγελματιών κατασκόπων και σαμποτέρ ξεφουρνίζει στη συνέχεια λίγη ακόμη αλήθεια, που ακολουθείται από μια ριζική παρερμηνεία: «Η υπερβολική σιγουριά ότι η υλική δύναμη μπορεί να ελέγξει την κλιμάκωση θα αυξήσει τους κινδύνους των διακρατικών συγκρούσεων σε επίπεδα που δεν έχουμε δει από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου». Δεδομένου ότι αυτό είναι ήδη αλήθεια δεν είναι ουσιαστικά πρόβλεψη, αλλά τουλάχιστον είναι ειλικρινές. Ωστόσο, ακολουθεί το εξής: «Ακόμα και αν ένας θερμός πόλεμος αποφευχθεί, το σημερινό μοτίβο της ‘διεθνούς συνεργασίας όπου μπορούμε να την πετύχουμε’-όπως στην αλλαγή του κλίματος- αποκρύπτει σημαντικές διαφορές στις αξίες και τα συμφέροντα μεταξύ των κρατών και δε συνεισφέρει ιδιαίτερα στον περιορισμό των διεκδικήσεων κυριαρχίας εντός των περιφερειών».
Μα ελάτε τώρα! Η επιθυμία των Ρώσων και των Κινέζων να μη δεχτούν επίθεση, να μην εξαπατηθούν, και αντ’ αυτού να αρπάξουν περισσότερο πλούτο για τον εαυτό τους, δεν έχει καμία σχέση με αποκλίνουσες «αξίες». Κανένα έθνος στη γη δεν κυβερνάται από ανθρώπους που θέλουν να βομβαρδιστούν ή να τους εκμεταλευτούν. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, κυβερνιούνται από ανθρώπους που θα ήθελαν περισσότερη δύναμη και υλικό πλούτο. Η σύγκρουση προκύπτει ανάμεσα σ’ αυτές τις κυβερνήσεις για προφανείς λόγους, όχι επειδή οι μη-Αμερικανοί έχουν περίεργες «αξίες». Αντίθετα, ορισμένοι Αμερικανοί έχουν πραγματικά διεστραμμένες αξίες, και οι υπόλοιποι τους πληρώνουμε με τόνους χρήματα για να καθοδηγούν την κυβέρνηση προς την κατεύθυνση που αυτοί αποκαλούν «ευφυή».
(1) Σ.τ.μ. Το Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών (NIC) είναι το κέντρο της μεσοπρόθεσμης και βραχυπρόθεσμης στρατηγικής σκέψης εντός της Κοινότητας Πληροφοριών των ΗΠΑ (IC). Συστάθηκε το 1979. Ένα από τα σημαντικότερα έργα ανάλυσης του NIC είναι η έκθεση για τις Παγκόσμιες Τάσεις που γίνεται για τον νεοδιορισθέντα πρόεδρο. Η έκθεση παραδίδεται στον νέο πρόεδρο κάπου μεταξύ της Μέρας Εκλογής του και της Μέρας Ορκωμοσίας του, και εκτιμά κρίσιμους παράγοντες και σενάρια για τις παγκόσμιες τάσεις σε χρονικό ορίζοντα δεκαπενταετίας. Η ανάλυση των Παγκόσμιων Τάσεων προσφέρει μια βάση για τη μακροπρόθεσμη εκτίμηση της πολιτικής στρατηγικής τόσο για το Λευκό Οίκο όσο και για την κοινότητα πληροφοριών. (πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/National_Intelligence_Council)
