Την 8η μέρα της Πορείας από την Ανατολική Γερμανία προς τη Συρία, η Κοινωνική Πορεία για το Αλέπο μεταφέρει: «Είχαμε μια πολύ δύσκολη και απαιτητική εβδομάδα. Το χθεσινό βράδυ επρόκειτο να είναι εξίσου προκλητικό γιατί θα ήταν μια πολύ κρύα νύχτα και ήμασταν πνευματικά έτοιμοι να κοιμηθούμε έξω για πρώτη φορά από τότε που φύγαμε, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσαμε να προετοιμαστούμε συναισθηματικά για μια ναζιστική διαδήλωση που θα λάμβανε χώρα όπως ενημερωθήκαμε στην πόλη όπου θα φτάναμε (δυστυχώς δεν θα ήταν η πρώτη ως τώρα). Ήμασταν ανήσυχοι, κουρασμένοι και λίγο φοβισμένοι – ένα φοβερό μείγμα αισθημάτων. Αλλά τότε… αντί να στήσουμε τις σκηνές μας σε ένα παγωμένο γήπεδο ποδοσφαίρου, μας προσκάλεσαν να κοιμηθούμε σε ένα ζεστό κτίριο. Και στην πλατεία της αγοράς, αντί των Ναζί, μας υποδέχτηκε μια υπέροχη ομάδα Σύριων που μας περίμεναν. Αντί να μείνουμε έξω στο κρύο, μια εκκλησία μας κάλεσε μέσα, όπου οι νέοι Σύριοι φίλοι μας έφεραν ένα καταπληκτικό δείπνο, και μετά προσκάλεσαν κάποιους από μας στα σπίτια τους».
Την ίδια ώρα η Πορεία έρχεται αντιμέτωπη με θερμή κριτική από πολωμένες ομάδες των Σύρων και των ακτιβιστών της Ειρήνης που είναι είτε υπέρ είτε κατά του Πούτιν / Άσαντ ή ΗΠΑ / Δύση, αντίστοιχα. Αναρωτιούνται γιατί δεν υπάρχουν τα σύμβολά τους ή γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει σαφής πολιτική θέση. Οι εμπνευστές της Πορείας είχαν αποφασίσει εκ των προτέρων ότι δεν θα υιοθετήσουν καμία άλλη θέση παρά αυτή του πληθυσμού που υποφέρει και της ανάγκης για τον τερματισμό της βίας. Ως σύμβολα χρησιμοποιούνται λευκές σημαίες, αλλά επικρίθηκαν εξίσου επειδή αυτές οι σημαίες υποτίθεται ότι ήταν τα σύμβολα του καθεστώτος του Άσαντ.
Επίσης, η Πορεία αντιμετώπισε ρητορική μίσους στο διαδίκτυο και στο δρόμο από ακροδεξιούς και όσους μισούν τους πρόσφυγες, ωστόσο, την ίδια στιγμή υποστηρίζεται από ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων, όπως περιγράφεται και παραπάνω. Σε κάθε πόλη όπου πέρασε μια νύχτα μέχρι στιγμής, έχει προσφερθεί στέγη, τροφή, και χαιρετίστηκε από τους κατοίκους, είτε είναι Γερμανοί είτε πρόσφυγες.
Γράφουν περαιτέρω στη σελίδα τους στο facebook:
«Κατά τη διάρκεια της Πορείας δεν γίνεται να μην σκεφτόμαστε τις εκατοντάδες χιλιάδες των προσφύγων που καταφεύγουν στην Ευρώπη κατά μήκος αυτών των ίδιων δρόμων που εμείς διασχίζουμε τώρα.
Δε γίνεται να μην σκεφτόμαστε το γεγονός ότι δεν έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, υπνόσακους, ζεστές κάλτσες πεζοπορίας ή μια κινητή κουζίνα για ένα ζεστό τσάι. Δεν τους προσκάλεσαν σε σχολεία, δεν έχουν αυτοκίνητο μαζί τους σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, δεν έχουν τους φίλους τους και τα μέλη της οικογένειας να τους χαμογελούν δίπλα τους.
Δεν γίνεται να μην σκεφτόμαστε το γεγονός ότι η άφιξή τους δεν ανακοινώθηκε ούτε είχε θετική δημοσιότητα ή δεν τους υποδέχτηκαν φιλικοί άνθρωποι έξω στο ύπαιθρο. Δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στις πλατείες της πόλης, δεν δόθηκαν τρόφιμα, δεν τραγουδούσαν τραγούδια με τους νέους φίλους τους.
Δεν γίνεται να μην σκεφτόμαστε πόσο άγχος, θλίψη, εξάντληση και φόβο αντιμετώπισαν κατά τη διέλευσή τους. Δεν είχαν να επιστρέψουν στα σπίτια και τις δουλειές τους, δεν θα μπορούσαν να μετακινούνται όπως θα ήθελαν, δεν αισθάνθηκαν την υποστήριξη χιλιάδων ανθρώπων από όλο τον κόσμο».
