Οι Λιθουανοί θεωρούν πως το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, είναι το πιο ευάλωτο από όλα τα δικαιώματα. Παρά το γεγονός ότι 1 στα 5 άτομα έχει υποστεί καταπάτηση των δικαιωμάτων του κάποια στιγμή στη ζωή του, μόνο το 7% επιλέγει να τα υπερασπιστεί.
Σύμφωνα με την Λιθουανούς, το δικαίωμα που παραβιάστηκε περισσότερο το 2016 ήταν το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη. Αυτό το δεδομένο ακολουθεί την τάση του 2012 και 2014. Το δικαίωμα προστασίας της ιδιωτικής ζωής ήταν το δεύτερο στη σειρά, ενώ το δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική ζωή ήταν αυτό με τον μικρότερο αριθμό παραβιάσεων.
Υπήρξε μια μικρή αύξηση στον αριθμό των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έχουν αρκετές πληροφορίες σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, με ποσοστό 63% όπως υποδεικνύεται σε έρευνα του τρέχοντος έτους, σε σύγκριση με 52% το 2012 και 60% το 2014.
Όσοι ισχυρίστηκαν ότι γνωρίζουν αρκετές πληροφορίες σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν πιο πιθανό να βρίσκονται μεταξύ των ηλικιών από 18-45 ετών, έχοντας φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, ανήκοντας στην κατηγορία με το υψηλότερο εισόδημα και ζώντας σε αστικές περιοχές.
Ο αριθμός των ατόμων που γνωρίζει πού να απευθυνθεί σε περίπτωση παραβίασης των δικαιωμάτων του έχει επίσης αυξηθεί σταθερά. Το 2016, περισσότερο από το ήμισυ (57%) των ερωτηθέντων υποστήριξαν ότι γνώριζαν σε ποιο θεσμικό όργανο να απευθυνθούν όταν παραβιάζονται τα δικαιώματά τους, σε σύγκριση με το 54% το 2014, 52% το 2012 και 49% το 2010.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, 1 στους 5 Λιθουανούς υπέστη παραβίαση των δικαιωμάτων του/της. Ωστόσο, μόνο το 7% όλων των ερωτηθέντων που ισχυρίστηκαν ότι είχαν παραβιαστεί τα δικαιώματά τους, έλαβε μέτρα για την αντιμετώπιση του ζητήματος.
Όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, ο κύριος λόγος για την απροθυμία να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς που προορίζονται για την επανόρθωση των παραβάσεων. Τα τρία τέταρτα εκείνων που υποστήριξαν πως υπέστησαν παραβίαση δικαιωμάτων, αλλά δεν έκαναν κάτι για αυτό, ανέφεραν ότι δεν πίστευαν πως ένα θεσμικό όργανο επρόκειτο να βοηθήσει.
Η έρευνα αποκάλυψε ότι όταν οι άνθρωποι απευθύνθηκαν σε ένα θεσμικό όργανο σε περιπτώσεις παραβίασης των δικαιωμάτων τους, πιο συχνά απευθύνονταν στην αστυνομία ή την εισαγγελική υπηρεσία (36%), και ακολούθως σε ΜΚΟ και στα δικαστήρια.
Τα άτομα με νοητικά προβλήματα αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες διακρίσεις
Οι ερωτηθέντες κλήθηκαν επίσης να αποφανθούν ποια κοινωνική ομάδα αντιμετωπίζει τις περισσότερες διακρίσεις στη Λιθουανία. Η κατάσταση παραμένει αμετάβλητη για έκτη συνεχή χρονιά, με τα άτομα που παρουσιάζουν νοητική υστέρηση να αποτελούν την κοινωνική ομάδα με τις περισσότερες διακρίσεις. Έτσι, τα άτομα με νοητικά προβλήματα συγκεντρώσαν 5,68 βαθμούς στην έρευνα (σε σύγκριση με 5,03 το 2014), με τους ηλικιωμένους να έρχονται δεύτεροι (5,40 βαθμοί) και τα άτομα με σωματικές αναπηρίες στην τρίτη θέση (5.21 βαθμοί).
Φέτος, η έρευνα περιλάμβανε επίσης πρόσφυγες ως πιθανή κοινωνική ομάδα. Αρκετά υψηλή, αξιολογήθηκε η ευαλωτότητά τους με σκορ λίγο πάνω από 5 βαθμούς (5.02). Οι ερωτηθέντες ηλικίας 26-35 ετών και κάτοικοι των αστικών κέντρων ήταν πιο πιθανό να ισχυριστούν ότι οι πρόσφυγες είχαν πέσει θύματα διακρίσεων.
Η δημοσκόπηση της κοινής γνώμης σχετικά με την επικρατούσα στάση της κοινωνίας απέναντι στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιθουανία ανατέθηκε από το Ινστιτούτο παρακολούθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πηγή: liberties.eu
socialpolicy.gr
