Η Αυστρία ψηφίζει για Πρόεδρο: Μετά τον τρίτο κύκλο εκλογών κέρδισε ο περισσότερο αξιοπρεπής υποψήφιος Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν.
Στην Αυστρία ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος εκλέγεται απευθείας από τους ψηφοφόρους σε αντίθεση με άλλες χώρες. Το αξίωμα του Ομοσπονδιακού Προέδρου είναι, από τη μία πλευρά κυρίως τυπικό, αλλά τελικά ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος είναι σε θέση να διαλύσει την κυβέρνηση ή να αποφασίσει σε ποιον θα ανατεθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης.
Αν κανένας από τους υποψηφίους δεν λάβει την απόλυτη πλειοψηφία κατά την πρώτη ψηφοφορία, η επιλογή γίνεται μεταξύ των δύο υποψηφίων με τους περισσότερους ψήφους.
Ήταν μία δύσκολη νίκη για τον Α. Βαν ντερ Μπέλεν – πρώην ηγέτη του πράσινου κόμματος και ανεξάρτητος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές. Το εκλογικό αποτέλεσμα στη συνέχεια αμφισβητήθηκε από το δεξιό κόμμα FPÖ (το μπλε κόμμα) και τον υποψήφιό του, Ν. Χόφερ, και η προσφυγή έγινε δεκτή από το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο. Η επανάληψη των εκλογών προγραμματίστηκε για τις αρχές του Οκτωβρίου του 2016. Λίγες μέρες πριν τις επαναληπτικές εκλογές, παρατηρήθηκε ότι κάποιοι φάκελοι των ψηφοδελτίων, για την ταχυδρομική ψήφο, δεν ήταν κατάλληλα κλεισμένοι και συνεπώς δεν ήταν ασφαλείς σε περίπτωση νοθείας. Η επανάληψη της επιλογής έπρεπε να αναβληθεί και πάλι για σήμερα, 4 Δεκεμβρίου του 2016.
Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι αυτή η εκλογή αυτής της σχετικά ασήμαντης θέσης με μια προεκλογική εκστρατεία που διήρκησε σχεδόν ένα χρόνο, έχει επανειλημμένα κατακλύσει τα αυστριακά μέσα μαζικής ενημέρωσης φέτος και έχει προσελκύσει την προσοχή του κοινού.
Τι συμβαίνει στην Αυστρία; Φαίνεται ότι η Αυστρία δεν μπορεί να απομονωθεί από την γενική τάση της Ευρώπης προς τα δεξιά, αλλά μάλλον πηγαίνει προς τα εκεί. Το κόμμα FPÖ αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως συνήγορο του απλού ανθρώπου, στον οποίο καλλιεργεί φόβους δυστυχίας και απώλειας της ευημερίας και του υπόσχεται πράγματα που προφανώς δεν θα μπορέσουν να επιτευχθούν μετά τις εκλογές. Φαίνεται ότι στο FPÖ είναι καλύτεροι πωλητές, καλύτεροι υπηρέτες τις οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, ενεργούν ακόμη και με έναν κοινωνικό τρόπο – αλλά μόνο για τους ντόπιους – και ξέρουν πώς να κάνουν τον κόσμο να φοβάται. Πρόσφατα ο πρόεδρος του FPÖ, Χ.Κ. Στράχε, σε ένα σκάνδαλο προέβλεπε έναν επικείμενο εμφύλιο πόλεμο.
Τα αστικά κόμματα παρακολουθούν αυτό το παιχνίδι. Κάποιοι από το ÖVP (το συντηρητικό κόμμα) προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του φοβισμένου πληθυσμού με παρόμοιες ξενοφοβικές προσεγγίσεις. Οι σοσιαλιστές διατηρούν απλά τις θέσεις που έχουν αποκτήσει και προσπαθούν να δικαιολογηθούν στις οργανώσεις νέων αριστερής σκέψης.
Οι πολιτικοί γίνονται όλο και πιο πληκτικοί για τον κόσμο – ο κόσμος γυρίζει την πλάτη του με αηδία και ασχολείται με τις «δικές του» υποθέσεις.
Αυτή τη σημασία έχουν τελικά για εμάς αυτές οι εκλογές; Η πολιτική να προκαλεί αποστροφή και εμείς να θέλουμε μόνο να ασχοληθούμε με τις «δικές μας» υποθέσεις;
Καταλαβαίνω αυτές τις εκλογές ως ένα σαφές μήνυμα ότι το σύστημα καταστρέφει τον εαυτό του και ότι σύντομα θα υπάρχει χώρος για κάτι καινούριο. Θα ήθελα να δω αυτό το καινούριο ως κάτι που θα έχει ποικιλομορφία, που θα αναγνωρίζει την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και που θα τοποθετεί τον άνθρωπο και τις ανάγκες του ως κεντρική αξία και απασχόληση σε έναν κόσμο που αλληλοσυνδέεται.
