Οι αναπτυγμένες χώρες πρέπει να παρέχουν μια τεράστια οικονομική ενίσχυση στα Αφρικανικά έθνη για να δημιουργήσουν δουλειές και να ελαττώσουν τις προσφυγικές ροές στην Ευρώπη, λέει ο υπουργός ανάπτυξης της Γερμανίας. Η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας για την αναχαίτιση της εισροής μεταναστών μοιάζει να βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Ο Gerd Mueller είπε την Παρασκευή ότι τις επόμενες εβδομάδες το Βερολίνο θα δώσει λεπτομέρειες ενός επονομαζόμενου «Σχεδίου Μάρσαλ για την Αφρική» -κάνοντας έναν ιστορικό παραλληλισμό με τις επενδύσεις των ΗΠΑ στη Δυτική Ευρώπη μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το νέο πρόγραμμα θα εστιάζει στην εκπαίδευση και κατάρτιση των νέων, και στην ενίσχυση του κράτους δικαίου, είπε ο Mueller.
«Πρέπει να επενδύσουμε σ’ αυτές τις χώρες και να δώσουμε στον κόσμο προοπτικές για το μέλλον» είπε σε συνέντευξη τύπου. «Αν οι νέοι της Αφρικής δεν μπορούν να βρουν δουλειά ή μέλλον στις χώρες τους, δε θα είναι εκατοντάδες χιλιάδες, αλλά εκατομμύρια αυτοί που θα καταφύγουν στην Ευρώπη».
Ο υπουργός πρόσθεσε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 20 εκατομμύρια εκτοπισθέντες στην Αφρική.
Πέρυσι η Ευρώπη αντιμετώπισε μια ροή αιτούντων άσυλο από την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Ασία σε μια άνευ προηγουμένου κλίμακα από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, με πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα που κατέφτασαν μέσα σε 12 μήνες. Αυτή η πρόκληση πυροδότησε μια άνοδο του εθνικισμού στην Ευρώπη και τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της ΕΕ, κάποια εκ των οποίων επανέφεραν μέτρα ελέγχου των συνόρων τους και σκληρότερους μεταναστευτικούς νόμους.
Η κρίση ανακουφίστηκε κάπως μέσω μιας συμφωνίας με την Τουρκία, τον έναν από τους δυο βασικούς δρόμους που ακολουθούν οι πρόσφυγες στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη. Ωστόσο, η διαδρομή μέσω της Λιβύης παραμένει ανεξέλεγκτη ενώ οι σχέσεις των Βρυξελλών με την Τουρκία επιδεινώθηκαν από τότε που επιτεύχθηκε η συμφωνία, θέτοντας το μέλλον της υπό αμφισβήτηση.
Η προσφυγική ροή προκλήθηκε εν μέρει από την αστάθεια στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Η Λιβύη μεταμορφώθηκε σε διαλυμένο κράτος αφότου η εκστρατεία του ΝΑΤΟ, υπό την καθοδήγηση της Γαλλίας και της Βρετανίας, βοήθησε τους επαναστάτες να εκδιώξουν τον αυταρχικό ηγέτη της χώρας Μουαμάρ Καντάφι το 2011. Μια παρόμοια εξέγερση στη Συρία, επίσης με τη στήριξη της Δύσης, κλιμακώθηκε σε αιματηρή ένοπλη σύγκρουση από την οποία δε διαφαίνεται καμία έξοδος.
