Στο Συνέδριο για τον αφοπλισμό του IPB στο Βερολίνο το προηγούμενο σαββατοκύριακο συναντήθηκαν 40 νέοι άνθρωποι από 15 διαφορετικές χώρες κατά τη διάρκεια της Συγκέντρωσης Νέων (Youth Gathering). Η Pressenza πήρε συνέντευξη από τρεις από αυτούς: την Marie Cucurella από την Γαλλία, την Emma Pritchard από την Αγγλία και τον Simon Ott από την Γερμανία.
Οι περισσότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες είχαν εκπροσώπηση, αλλά επίσης ήρθαν νέοι και από τις ΗΠΑ, τη Νότια Κορέα, την Αργεντινή, την Κολομβία, την Ιαπωνία, την Ινδία, την Αυστραλία κλπ. Μόνο οι Αφρικανοί προσκεκλημένοι δεν τα κατάφεραν – ως συνήθως λόγω δυσκολιών για την απόκτηση βίζας. Σχεδόν όλοι οι νέοι έχουν ένα ακτιβιστικό ή ακαδημαϊκό υπόβαθρο στα θέματα της ειρήνης και της μη βίας, όπως για παράδειγμα η Marie και ο Simon είναι μέλη της οργάνωσης Women’s International League for Peace and Freedom (WILPF) και η Emma κατέχει τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών στην επίλυση συγκρούσεων.
Η δομή της συνάντησης, που κυρίως διοργανώθηκε από τους ίδιους τους Νέους, ήταν πολύ διαφορετική από το υπόλοιπο συνέδριο. Ενώ το τακτικό συνέδριο αποτελούταν κυρίως από ολομέλειες και συζητήσεις, οι νέοι πριν και κατά το τέλος κάθε ημέρας οργάνωναν παιχνίδια – «άτυπες δραστηριότητες εκπαίδευσης» – για να γνωριστούν μεταξύ τους, συμπεριλαμβανομένων μιας συνομιλίας στην καφετέρια ή δραστηριότητες για το χτίσιμο της ομάδας. «Πολλά από αυτά τα παιχνίδια τα έμαθα από τη μελέτη επίλυσης συγκρούσεων», λέει η Emma που ήταν μία από τις διοργανώτριες, «για παράδειγμα σε ένα παιχνίδι δίνεις μια σειρά από δηλώσεις, όπως «είμαι φεμινίστρια» και ο κόσμος πρέπει να τοποθετηθεί σε μία γραμμή μεταξύ του ναι και του όχι και να εξηγήσει τη θέση του».
Θέματα ισότητας φύλου και τρόποι επικοινωνίας
Αυτό που τόνισαν και οι τρεις τους ως το πιο σημαντικό στην Συγκέντρωση Νέων ήταν οι εμπνευστικές συζητήσεις μεταξύ τους. «Μιλήσαμε για πολλά θέματα: φεμινισμό, εκπαίδευση για την ειρήνη, καπιταλισμό και πολλά άλλα», λέει η Marie. Ο Simon συνεχίζει: «Υπάρχουν πολλές διαφορετικές σκέψεις, μάθαμε πολλά ο ένας από τον άλλον». Σημαντικά επίσης και διαφορετικά από αυτά που παρατήρησαν στις επίσημες συναντήσεις του Συνεδρίου ήταν: όλοι συμπεριλαμβάνονταν, ακόμη και τα ντροπαλά άτομα βρήκαν χώρο να εκφράσουν τις απόψεις τους. Η Marie λέει: «Για παράδειγμα, ρωτούσαμε: «Luisa, τι νομίζεις;» ή δουλεύαμε σε μικρότερες ομάδες, όπου είναι πιο εύκολο να μιλήσουν όλοι». «Δεν συμφωνούμε σε όλα, αλλά έχουμε έναν τρόπο να σέβεται ο ένας τον άλλο», προσθέτει ο Simon.
Ένα καυτό θέμα ήταν η ισότητα των φύλων. «Όλοι αυτοί οι γέροι!», αγανακτεί η Marie και επισημαίνει: «Όταν κοιτάζεις τα χαμηλότερα επίπεδα ιεραρχίας, έχεις περισσότερες γυναίκες, αλλά όταν κοιτάζεις τα βάθρα και τις υψηλότερες θέσεις, οι άντρες εξακολουθούν να υπερτερούν αριθμητικά κατά πολύ τις γυναίκες». Αλλά ακόμη και στη δική τους γενιά συνειδητοποιούν ότι ακόμα εξακολουθούν να υφίστανται οι ανισότητες μεταξύ των φύλων. «Αναρωτιέσαι εάν είναι ένα δομικό πρόβλημα ή κάτι άλλο που αποκρύβετε». Βρήκαν ότι εν μέρει η θέση των αντρών προέρχεται από επίκτητα πρότυπα συμπεριφοράς. «Τα αγόρια είναι πιο συνηθισμένα να διακόπτουν, ενώ τα κορίτσια είναι συχνά πιο ήρεμα», δίνει ένα παράδειγμα η Emma.
Λένε πάντα: Εμπλέξτε τους Νέους!
Όταν τους ζήτησα να επικρίνουν εποικοδομητικά το Συνέδριο, και οι τρεις τους ζωντανεύουν: «Πάντα λένε: Εμπλέξτε τους Νέους! Αλλά μετά δεν μας δίνουν χώρο. Για την παρουσίαση της Συγκέντρωσης Νέων και το έργο μας δόθηκαν 10 λεπτά στο πάνελ και δεν υπήρχαν άλλοι νέοι ομιλητές στην ολομέλεια. Δεν ζητούν τη γνώμη μας, δεν μας εμπλέκουν». Η Emma λέει ότι οι νέοι είχαν μια σημαντική οπτική να συμβάλουν, μία οπτική που είναι επίσης πολύτιμη. «Ο στόχος θα ήταν να μην έχουμε πια Συγκεντρώσεις Νέων στο μέλλον, αλλά να συμμετέχουμε ισότιμα», λέει η Marie. Επίσης η δομή του Συνεδρίου δεν εκτιμάται πλήρως. «Είναι τόσο συντηρητική, πολύ παραδοσιακή: το κοινό ακούει μόνο παθητικά κάποιους διάσημους. Μπορεί να τους αρέσει αυτός ο τρόπος. Αλλά δεν είναι ελκυστικό σε νέους ανθρώπους. Δεν είναι αυτός ο τρόπος να κάνεις συνέδρια στις μέρες μας». Θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα εργαστήρια με ανοιχτούς γύρους συζητήσεων, λιγότερες ολομέλειες, όλα πιο δημιουργικά και ενεργά και να ρέουν καλύτερα, εξηγούν. Και έπειτα: «Ο κόσμος θέλει να ξέρει τι μπορεί να κάνει. Θα έπρεπε να τους εμπλέκεις για να γίνουν ενεργοί».
Πώς θα αντιμετώπιζαν οι Άνθρωποι τους Εξωγήινους;
Και τώρα; «Θα κρατήσουμε επαφή». Το σχέδιο του σχεδίου του σχεδίου της δήλωσής τους (μπορείτε να διαβάσετε το δεύτερο σχέδιο εδώ), είναι τώρα μετά από πολλές δεκαετίες έτοιμη να οριστικοποιηθεί. Ένας άλλος στόχος είναι η διοργάνωση ενός Παγκόσμιου Συνεδρίου Νέων για την Ειρήνη το 2018. Επίσης έχει προγραμματιστεί η διοργάνωση εργαστηρίων και διαδικτυακών σεμιναρίων. Ωστόσο φαίνεται ότι αυτή είναι μόνο η αρχή. Γνωρίστηκαν μεταξύ τους, πάσχισαν να βρουν τρόπους επικοινωνίας, συζήτησης και να καθορίσουν τα σημαντικότερα ζητήματα. Αλλά μιλώντας μαζί τους μπορούσες να νιώσεις πόσο εμπνευσμένοι και ενθουσιώδεις ήταν. Στο τέλος μου είπαν γελώντας: «Χτες βράδυ μιλάγαμε για το πώς οι εξωγήινοι θα αντιμετωπίζονταν από τους ανθρώπους. Κάποιοι από εμάς ήταν αισιόδοξοι, άλλοι πιο αρνητικοί». Για να μιλήσουμε σοβαρά, ο Simon εξηγεί: «Βασικά το ερώτημα είναι τι θα γίνει εάν εμφανιστεί μία ουδέτερη δύναμη. Πώς η ανθρωπότητα, όπως είναι σήμερα, θα αντιδράσει;» «Φυσικά», προσθέτει η Marie «υποθέσαμε ότι οι εξωγήινοι θα ήταν ειρηνικοί».
Η Emma Pritchard, η Marie Cucurella και ο Simon Ott μπροστά από ένα γλυπτό ατομικής βόμβας που βρισκόταν στο συνέδριο.
Ρωτώντας τους για την αξία που είναι πιο πολύτιμη για αυτούς, η Marie απαντά: «Αλληλεγγύη και σεβασμός». Η Emma: «Δικαιοσύνη. Όχι τόσο νομική δικαιοσύνη, αλλά ισότητα, η έννοια του καταμερισμού, του διαλόγου». Ο Simon: «Συνεργασία. Επίσης δικαιοσύνη. Ίση πρόσβαση στους πόρους και ίσα δικαιώματα. Καταμερισμός». Περίληψη από όλους: «Κάθε φορά που συναντάς ανθρώπους από κάπου αλλού, συνειδητοποιείς: είναι ακριβώς σαν εμένα». [Σημείωμα της αρθρογράφου: στις συνεντεύξεις μου πάντα ρωτάω αυτούς που μου δίνουν συνέντευξη για τις αξίες που μετράνε περισσότερο για αυτούς.]
