Αυτός είναι ο τίτλος μιας έκθεσης στο Science News που θα πρέπει να μας κάνει να ξανασκεφτούμε την κατασκευή του Hinckley point C, πέρα από τα θέματα κόστους και πυρηνικών αποβλήτων.
«Μια ομάδα ειδικών περί κινδύνων η οποία πραγματοποίησε την μεγαλύτερη έως τώρα ανάλυση των πυρηνικών ατυχημάτων προειδοποιεί ότι η επόμενη καταστροφή σε κλίμακα του Τσερνομπίλ ή Φουκουσίμα μπορεί να συμβεί πολύ νωρίτερα από ό, τι αντιλαμβάνεται το κοινό», λέει η έκθεση, και συνεχίζει:
“Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Sussex, στην Αγγλία και ETH της Ζυρίχης, στην Ελβετία, έχουν αναλύσει περισσότερα από 200 πυρηνικά ατυχήματα, και – εκτιμώντας τον ελέγχοντας τις συνέπειες των αντιδράσεων της βιομηχανίας σε προηγούμενες καταστροφές – παρέχει μια ζοφερή εκτίμηση του κινδύνου της πυρηνικής ενέργειας .
«Το ανησυχητικό συμπέρασμά τους είναι ότι, ενώ τα πυρηνικά ατυχήματα έχουν μειωθεί σημαντικά σε συχνότητα, αυτό έχει επιτευχθεί με την καταστολή μέτριων προς μεγάλων συμβάντων. Οι αρχές εκτιμούν ότι καταστροφές της κλίμακας Φουκουσίμα και Τσερνομπίλ είναι ακόμη πιθανότερο να συμβούν από το να μη συμβούν μία ή δύο φορές ανά αιώνα, και ότι τα ατυχήματα κατάρρευσης του 1979 όπως στο Three Mile Island στις ΗΠΑ (με κόστος ζημιών περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια) έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανιστούν και όχι το αντίθετο κάθε 10-20 χρόνια.
Όπως ο Δρ Spencer Wheatley, ο επικεφαλής συγγραφέας, εξηγεί:« Έχουμε διαπιστώσει ότι το επίπεδο κινδύνου για την πυρηνική ενέργεια είναι εξαιρετικά υψηλό».
«Παρά το γεγονός ότι ήμασταν σε θέση να ανιχνεύσουμε τον θετικό αντίκτυπο των απαντήσεων της βιομηχανίας σε ατυχήματα, όπως η Three Mile Island και του Τσερνομπίλ, αυτές δεν απομακρύνουν επαρκώς το ενδεχόμενο ακραίων καταστροφών όπως αυτό της Φουκουσίμα. Για την απομάκρυνση ενός τέτοιου ενδεχομένου πιθανότατα θα απαιτούνταν τεράστιες αλλαγές στον σημερινό πυρηνικό στόλο αντιδραστήρων, που είναι κατά κύριο λόγο τεχνολογίας δεύτερης γενιάς».
«Οι μελέτες, που δημοσιεύθηκαν σε δύο άρθρα στα περιοδικά Energy Research & Social Science και Risk Analysis, ασκούν εκ νέου πίεση στην πυρηνική βιομηχανία ώστε να είναι πιο διαφανής ως προς τα δεδομένα τους σχετικά με περιστατικά.
«Εσφαλμένα και θλιβερά ελλιπή» δημόσια δεδομένα από την πυρηνική βιομηχανία οδηγούν σε υπερβολική αυτοπεποίθηση απέναντι στον κίνδυνο, προειδοποιεί η μελέτη. Η ερευνητική ομάδα τονίζει το γεγονός ότι η δική τους ανεξάρτητη ανάλυση περιέχει τρεις φορές περισσότερα δεδομένα που παρέχει η βιομηχανία στον κοινό. Πιθανότητα αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας που συντάσσει τις εκθέσεις, έχει τόσο τον ρόλο ρύθμισης του τομέα όσο και της προώθησής του.
Η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε για τη νέα αυτή μελέτη δεδομένα από εκθέσεις, επιστημονικές εργασίες, δελτία τύπου, δημόσια έγγραφα και άρθρα εφημερίδων. Το αποτέλεσμα είναι ένα σύνολο δεδομένων άνευ προηγουμένου. Ακόμη, οι συγγραφείς τονίζουν ότι το σύνολο δεδομένων είναι ένας σημαντικός πόρος που πρέπει να αναπτύσσεται συνεχώς και να γνωστοποιείται στο κοινό.
Σε μια εποχή όπου οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας γίνονται όλο και πιο αποτελεσματικές και λιγότερο δαπανηρές, είναι ανεύθυνο να δεσμεύεται το μέλλον πολλών γενεών σε ένα έργο που μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο ως μια βολική επιχείρηση μιας μειονότητας πλούσιων ψηφοφόρων και ίσως ως συνέπεια της αυξανόμενης απομόνωσης της Βρετανίας ενόψει του Brexit, που θα οδηγήσει στην ολοένα και μεγαλύτερη αδυναμία της να αντισταθεί στις δυνάμεις του διεθνούς κεφαλαίου.
Εν όψει αυτών των κινδύνων είναι καιρός η Πυρηνική Ενέργεια να συμπεριληφθεί (τουλάχιστον στην παρούσα μορφή της) στις μορφές βίας και παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενός πληθυσμού του οποίου η γνώμη δεν ζητήθηκε ποτέ για τα θέματα αυτά.
