Από τις 15 μέχρι τις 17 Ιουλίου έλαβε χώρα το Συνέδριο Λαϊκής Δικαιοσύνης και Ειρήνης 2016 στο Κλίβελαντ του Οχάιο. Μιλήσαμε με τον Greg Coleridge, Διευθυντή της Επιτροπής Αμερικανών Φίλων Βορειοανατολικού Οχάιο και έναν από του διοργανωτές του Συνεδρίου, του οποίου η αποστολή είναι η εξής:
«Οι τρέχουσες δημόσιες πολιτικές ωφελούν δυσανάλογα εταιρείες και τους πλουσιότερους και επεκτείνουν τον μιλιταρισμό των ΗΠΑ, ενώ οι ανησυχίες της συντριπτικής πλειοψηφίας αγνοούνται, παραμορφώνονται ή /και χειραγωγούνται για πολιτικό ή /και οικονομικό κέρδος. Το Λαϊκό Συνέδριο θα περιλαμβάνει μία ποικιλομορφία φωνών και εμπειριών, ξεπερνώντας κάθε πολιτικό κόμμα ή προοπτική. Σκοπός του είναι να αναδείξει ζητήματα και προβλήματα που το Ρεπουπλικανικό Εθνικό Συνέδριο (Republican National Convention -RNC) και το Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο (Democratic National Convention – DNC) δεν θα συζητήσουν πραγματικά και να αναπτυχθούν συλλογικά συμφωνημένες λύσεις, μία «Πλατφόρμα για Λαϊκή Δικαιοσύνη και Ειρήνη» που θα επιτύχει δίκαια, μη βίαια, δημοκρατικά και βιώσιμα αποτελέσματα».
Συνέντευξη με τον Greg Coleridge στις 20 Ιουλίου:
Πόσοι άνθρωποι συμμετείχαν στο Συνέδριο Λαϊκής Δικαιοσύνης και Ειρήνης 2016 στο Κλίβελαντ το περασμένο σαββατοκύριακο;
Περίπου 400 συμμετείχαν την Παρασκευή στην εναρκτήρια ομιλία ενός εξέχοντα και ενεργού Αφροαμερικανού ιερέα, ο αιδεσιμότατος Jawanza Colvin, της Εκκλησίας των Βαπτιστών Olivet Institutional (όπου συναντηθήκαμε την Παρασκευή το βράδυ και το Σάββατο) και 200 συμμετείχαν στο Συνέδριο όλη μέρα το Σάββατο, όπου υπήρχαν 30 εργαστήρια και προτεινόμενες «σανίδες». Μια μικρότερη ομάδα συμμετείχε την Κυριακή για να τροποποιήσει, να προσθέσει και να οριστικοποιήσει τις «σανίδες» – η «Πλατφόρμα μας για Λαϊκή Δικαιοσύνη και Ειρήνη» που θα παρουσιαστεί αύριο στους αντιπροσώπους του RNC και το επόμενο Σαββατοκύριακο στο Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο (DNC) στην Φιλαδέλφεια.
Θα έλεγες ότι υπήρξε ευρεία εκπροσώπηση της αμερικανικής κοινωνίας;
Εκδηλώσεις σαν αυτή δεν είναι ποτέ τόσο ευρείς όσο θα θέλαμε, αλλά συνολικά, ναι, υπήρχε διαφορετικότητα γεωγραφική, εισοδηματική, φυλετική, στο φύλο και την ηλικία. Τα άτομα που παρακολούθησαν την κύρια μέρα του Συνεδρίου, το Σάββατο, αντιπροσώπευαν ένα εύρος και βάθος ανησυχιών για ένα ευρύ φάσμα από κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά και διεθνή ζητήματα.
Ποια ήταν τα βασικά ζητήματα;
Το Συνέδριο χωριζόταν σε 5 ενότητες ή «κομμάτια» γύρω από το μοναδικό θέμα της δικαιοσύνης: περιβαλλοντική δικαιοσύνη, κοινωνική και φυλετική δικαιοσύνη, οικονομική δικαιοσύνη, πολιτική δικαιοσύνη και διεθνή δικαιοσύνη. Κάθε «κομμάτι» είχε τη δικιά του σειρά εργαστηρίων και προτεινόμενων «σανίδων» (πρόταση για ομοσπονδιακές αλλαγές σε νόμους, κανονισμούς ή /και το Σύνταγμα των ΗΠΑ). Είναι δύσκολο να θεωρήσεις κάποιο από τα ζητήματα ως βασικό, δεδομένου ότι όλα είναι τόσο σημαντικά και σε πολλές περιπτώσεις διασυνδέονται με άλλα. Να ένα δείγμα από κάποια από τα ζητήματα που εξετάστηκαν: η στέγαση ως ανθρώπινο δικαίωμα, η κλιματική αλλαγή, καπιταλισμός και εργατική τάξη, το σύμπλεγμα στρατού-βιομηχανίας-κογκρέσου, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, ο τερματισμός των συνταγματικών δικαιωμάτων των εταιρειών και των χρημάτων, η δημόσια εκπαίδευση και η κοινωνική δικαιοσύνη, η δημόσια υγεία ως ανθρώπινο δικαίωμα, η υδραυλική ρωγμάτωση (fracking), ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών, η ισλαμοφοβία, η καταστολή των ψηφοφόρων, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Έχεις σύνδεση με άλλα κινήματα ειρήνης στις ΗΠΑ ή /και στο εξωτερικό;
Πολλές από τις οργανώσεις που στηρίζουν το Συνέδριο έχουν είτε άμεση εθνική /διεθνή διασύνδεση ή συνεργάζονται στενά με ομάδες /κινήματα ειρήνης έξω από τις ΗΠΑ. Αυτές περιλαμβάνουν την Cleveland Peace Action, την American Friends Service Committee, την Interreligious Task Force on Central America και την Women Speak Out (το τοπικό παράρτημα της Women’s International League for Peace & Freedom).
Στην Ευρώπη έχουμε επίγνωση του προβλήματος της αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ, αλλά δεν γνωρίσουμε καθόλου τις απόψεις εδώ. Θα μπορούσες να σχολιάσεις σύντομα αυτό το θέμα;
Η αστυνομική βία, ιδίως ενάντια σε έγχρωμους (κυρίως Αφροαμερικάνους), δεν είναι ένα νέο πρόβλημα. Η Κου Κλουξ Κλαν (ΚΚΚ, μία φυλετική και θρησκευτική ομάδα μίσους) είχε μέλη στις δυνάμεις της τοπικής αστυνομίας για πάνω από 150 χρόνια. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο στη ρίζα του οι μεμονωμένοι, ρατσιστές αστυνομικοί αλλά η ρατσιστική κουλτούρα σε πολλές αστυνομικές δυνάμεις που έχουν αποδεχτεί ή τουλάχιστον δεν έχουν ανοιχτά αντιταχθεί στην στοχοποίηση έγχρωμων με τη χρήση βίας. Ένα ακόμη μεγαλύτερο συστημικό θέμα έχει να κάνει με τη θεμελιώδη πρόκληση της λευκής υπεροχής στις ΗΠΑ – η οποία έχει επί το πλείστον αγνοηθεί από την κυρίαρχη κουλτούρα, αλλά αναγκάζεται να φανερωθεί μετά την άνοδο του κινήματος «Black Lives Matter».
Η σχεδιαζόμενη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου TTIP μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης είναι μεγάλο θέμα εδώ και πολλοί το φοβούνται επειδή βάζει τις μεγάλες εταιρείες πάνω από τους πολίτες. Είναι κάτι που συζητήθηκε στο Συνέδριο και ποια είναι η άποψή σου γι’ αυτό;
Δεν υπήρξε άμεση συζήτηση σχετικά με την TTIP καθώς υπήρχε η TPP (το Σύμφωνο Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού μεταξύ των ΗΠΑ και καμιά δωδεκαριά περίπου χωρών του Ασιατικού Ειρηνικού). Η αφήγηση είναι όμως πανομοιότυπη – ούτε είναι ουσιαστικά για το «εμπόριο», είτε ελεύθερο είτε δίκαιο, δεδομένου ότι πρόκειται για διακυβέρνηση – ποιος κυβερνά, ποιος αποφασίζει, ποιος (ή τι – συγκεκριμένα πολυεθνικές ή διεθνικές εταιρείες) θα έχει την τελική εξουσία να αποφασίσει τι θα γίνει μέσα σε μια κοινότητα ή κράτος, δεδομένου ότι και οι δύο κακώς αποκαλούνται «εμπορικές συμφωνίες». Περιέχουν μέσα τη δυνατότητα να ανατρέψουν δημοκρατικά θεσπισμένους νόμους, κανόνες και δικαστικές αποφάσεις που αφορούν τους εργαζόμενους, τους καταναλωτές και το περιβάλλον μέσω μιας διαδικασίας επίλυσης διαφορών που έχει καθοριστεί προς όφελος των εταιρειών πάνω από τους ανθρώπους και τον πλανήτη. Πρέπει να σταματήσουμε να επικεντρωνόμαστε σε αυτές τις συμφωνίες σαν να είναι για το εμπόριο αγαθών ή /και υπηρεσιών αλλά σαν να είναι για βασικά ζητήματα κυριαρχίας, αυτό-διακυβέρνησης, δικαιώματος απόφασης ή οτιδήποτε άλλο όνομα θέλετε να του δώσετε. Αυτή είναι η ουσία αυτών των από πάνω προς τα κάτω εταιρικών διαπραγματεύσεων.
Πρόσφατα στο Παρίσι, στη Γαλλία, το κίνημα «Nuit Debout» αναδείχθηκε ως μια διαμαρτυρία για τον νέο εργασιακό νόμο. Εξαπλώθηκε γρήγορα σε πολλές άλλες πόλεις σε όλη την Ευρώπη και είναι κατανοητό ως μία πλατφόρμα για όλα τα ζητήματα που προβληματίζουν τον κόσμο, ο οποίο χάνει όλο και περισσότερο την πίστη του στην πολιτική. Το έχεις ακούσει αυτό και υπάρχουν παρόμοια κινήματα που να έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρες τις ΗΠΑ;
Υπήρξε προβολή για το «Nuit Debout» μόνο από τον εναλλακτικό τύπο στις ΗΠΑ. Υπήρξε μηδενική κάλυψη από τα κορπορατικά μέσα ενημέρωσης αυτού του τρομερού παραδείγματος αποκεντρωμένης λαϊκής δύναμης που ενωνόταν με το κοινό για να μάθει, να χτίσει κοινότητες και να αναλάβει δράση. Δεν υπάρχει δυστυχώς τίποτα σαν αυτό αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ. Το κίνημα «Occupy» ήταν το πιο κοντινό σε αυτό, αλλά λόγω πολλών εσωτερικών παραγόντων (εγκλωβισμός, διείσδυση και εν τέλει απόφαση της εξουσία των ελίτ να τους καταστρέψουν μέσω αστυνομικών συλλήψεων και βίας αυτού του, σε μεγάλο βαθμό, μη βίαιου κινήματος) δεν υπάρχει πλέον κάτι σαν ορατή μάζα, δημόσια παρουσία στο «Occupy».
Μαθαίνουμε επίσης από την ιστοσελίδα σας για την Πορεία για τον Τερματισμό της Φτώχειας, τη Δευτέρα 18 Ιουλίου στο Κλιβελαντ. Πόσο εκτεταμένο είναι το πρόβλημα της φτώχειας στις ΗΠΑ και πώς πάει η Πορεία;
Η φτώχεια παραμένει ένα επίμονο πρόβλημα στις ΗΠΑ. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 έως στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το ποσοστό μειώθηκε σε εθνικό επίπεδο, αλλά έχει αυξηθεί από τότε, αν και σταθερά τα τελευταία χρόνια. Την αύξηση τροφοδότησε η Μεγάλη Ύφεση/ Κατάθλιψη του 2007-9. Οι πολιτικές των ΗΠΑ διέσωσαν τις μεγάλες τράπεζες αλλά όχι τους ανθρώπους. Οι περικοπές του προϋπολογισμού, η φυγή των κεφαλαίων, η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών και ο αυτοματισμός που σχετίζεται με τον νεοφιλελευθερισμό είναι παράγοντες που συμβάλλουν στην αύξηση της φτώχειας.
Έχετε διασυνδέσεις με το Λαϊκό Συνέδριο που διοργανώθηκε από τη Λαϊκή Επανάσταση στις 23 Ιουλίου στην Φιλαδέλφεια;
Ήμουν σε επαφή με έναν εκπρόσωπο της εκδήλωσης στην Φιλαδέλφεια πριν από λίγους μήνες. Υπήρξε ενδιαφέρον για διατήρηση της επικοινωνίας μεταξύ μας και των προσπάθειών μας, αλλά αυτό δεν έγινε, λόγω και των δύο πλευρών χωρίς αμφιβολία, που είχαμε απορροφηθεί από την προσπάθεια οργάνωσης των αντίστοιχων εκδηλώσεών μας.
Τι μήνυμα θα έστελνες στους ανθρώπους στην Ευρώπη;
Ο κόσμος αντιμετωπίζει ταυτόχρονα βαθιές κρίσεις – οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές /φυλετικές και περιβαλλοντικές. Οι παλιοί τρόποι από τους οποίους οι κυρίαρχοι θεσμοί εξαρτώντουσαν για τη διατήρηση του ελέγχου και τη μεγιστοποίηση του κέρδους (δηλαδή φυλετική καταπίεση, διαίρει και βασίλευε, λεηλασία των πεπερασμένων πόρων για αέναη οικονομική ανάπτυξη, πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις από τα πάνω προς τα κάτω που λαμβάνονται από άτομα όλο και λιγότερα υπόλογα στον κόσμο) έχουν εκτεθεί και έχουν απορριφθεί και δεν λειτουργούν πλέον. Εναπόκειται στους ανθρώπους στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ να αποφύγουν εσωτερικά και εξωτερικά να λυπηθεί ο ένας τον άλλον και να μην βλέπει ο ένας τον άλλον σαν «ο άλλος». Δεν πρέπει να εκθέτουμε μόνο τα προβλήματα αλλά να προσφέρουμε δίκαιες, ειρηνικές, δημοκρατικές και βιώσιμες λύσεις – και να εκπαιδεύουμε, να διεκδικούμε και να οργανώνουμε για αυτές μη βίαια. Οι λύσεις μας πρέπει να είναι τόσο θεμελιώδεις όσο οι κρίσεις μας. Οι πολιτικοί και κορπορατικοί θερμοί έχουν αποτύχει. Πρέπει να εργαστούμε για την οργάνωση νέων δομών – εκείνων που σέβονται την εθνική κυριαρχία αλλά χωρίς να είναι εθνικιστικές σε βάρος της σκέψης και δράσης σε παγκόσμιο επίπεδο – ιδίως επιβεβαιώνοντας τα αναφαίρετα δικαιώματα όλων των ανθρώπων.
