Του David Andersson
Είχα προσκληθεί πρόσφατα να μιλήσω σε ένα πάνελ της Pressenza στο Φόρουμ για τα Μέσα Ενημέρωσης της Deutche Welle στη Βόννη της Γερμανίας για τη Βιομηχανία Όπλων και την Ηθική. Κατά τη διάρκεια προετοιμασίας της παρουσίασής μου και συγκεντρώνοντας τα δεδομένα για την στρατιωτική οικονομία των ΗΠΑ και την παρουσία της στον κόσμο, κάτι συνέβει στα πιστεύω μου. Πάντα πίστευα ότι εάν δουλεύαμε συνεχώς για την ειρήνη και την μη βία, θα καταφέρναμε να ξεπεράσουμε τις συγκρούσεις και να αλλάξουμε την ροπή προς τον πόλεμο. Σήμερα αυτή η πίστη δεν υπάρχει. Ο κόσμος έχει πιάσει φωτιά, οι συγκρούσεις και η βία έχουν κερδίσει έδαφος σε κάθε ήπειρο και το ειρηνιστικό κίνημα της δεκαετίας του ‘60 είναι σχεδόν ανύπαρκτο.
Από πού προήλθε αυτή η πίστη; Πώς μπορούσα να είμαι τόσο αφελής; Ως Ανθρωπιστές έχουμε κάποιες οικουμενικές αρχές που μπορούνε να βοηθήσουνε να ρίξουν φως σε περίπλοκες καταστάσεις. Μία από αυτές τις αρχές λέει: «Θα εξαφανίσεις τις συγκρούσεις σου όταν τις κατανοήσεις στην πιο βαθιά τους ρίζα, όχι όταν θελήσεις να τις επιλύσεις». Θέλαμε να επιλύσουμε τον πόλεμο με ειρήνη, αλλά χωρίς να έχουμε κατανοήσει από πού προέρχονται οι πόλεμοι. Γιατί η οικονομία του πολέμου αυξάνεται συνεχώς; Οι ΗΠΑ για παράδειγμα ξόδεψαν περίπου 50 τοις εκατό περισσότερα στις στρατιωτικές δαπάνες φέτος απ’ ότι ξόδεψαν στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου και του Πολέμου στο Βιετνάμ. Όλος μαζί ο κόσμος ξόδεψε περίπου 2 τοις εκατό από το συνολικό του εισόδημα στις στρατιωτικές δαπάνες˙ οι ΗΠΑ περίπου 4 τοις εκατό. Τι συμβαίνει και οι χώρες που αποτελούν τον Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι επίσης οι κορυφαίοι έμποροι όπλων και στρατιωτικών εξοπλισμών στον κόσμο; Είναι ξεκάθαρο για μένα πλέον πως δεν θα έχουμε ειρήνη στον κόσμο μέχρι να βρούμε την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα.
Τώρα αποκαλύπτεται ο στρουθοκαμηλισμός. Για να το θέσω σύντομα το 93% όλων των πυρηνικών όπλων στον κόσμο είναι στα χέρια των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ ξοδεύουν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο σε στρατιωτικές δαπάνες, όσο όλες μαζί οι επόμενες 10 χώρες – τρεις με πέντε φορές όσο η Κίνα (ανάλογα πώς υπολογίζεις) και επτά με εννιά φορές όσο η Ρωσία. Οι ΗΠΑ διατηρούν περίπου 800 στρατιωτικές βάσεις σε περισσότερες από 70 χώρες και εδάφη στο εξωτερικό. Η Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία σε αντίθεση έχουν περίπου 30 βάσεις στο εξωτερικό συνολικά. Οι 100 κορυφαίοι εργολάβοι του Πενταγώνου πήραν 175,1 δισεκατομμύρια δολάρια σε υποχρεωτικές συμβάσεις το 2015. Η Lockheed Martin ήταν ο μεγαλύτερος εργολάβος για την αμερικανική κυβέρνηση το 2015 και προηγείται εύκολα από άλλους του χώρου με 36,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο επόμενος πιο κοντινός ανταγωνιστής ήταν η Boeing με 16,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Σαν να μην έφτανε αυτό οι ΗΠΑ δίνουν 5,7 δισεκατομμύρια δολάρια ως Οικονομική Βοήθεια σε χώρες όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Ιορδανία για να τις βοηθήσουν να αγοράσουν όπλα (Βίντεο στο CNN). Αυτή είναι η ίδια τεχνική με αυτή που χρησιμοποιούν οι έμποροι ναρκωτικών που θέλουν να δημιουργήσουν αγορά σε μια γειτονιά: Δώσε δωρεάν ναρκωτικά στα παιδιά και θα εξαρτηθούν. Οι ΗΠΑ και οι εταιρείες της αναγκάζουν χώρες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να αγοράζουν όπλα. Η κατάσταση στην Ανατολική Ευρώπη με την αμερικανική στρατιωτική βάση στη Ρουμανία, τον διπλασιασμό του στρατιωτικού προϋπολογισμού της Πολωνία, τη στρατιωτική εκπαίδευση παιδιών στα σχολεία της Τσέχικης Δημοκρατίας κ.ο.κ.
Μέχρι οι ΗΠΑ να αλλάξουν την επιχείρηση του πολέμου δεν θα έχουμε ειρήνη. Δεν υπάρχει καμία ηθική σε αυτήν την επιχείρηση, μόνο κέρδη. Η μόνη πρόταση που μπορώ να κάνω είναι να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του με το να κάνουμε την οικονομία του πολέμου των ΗΠΑ μη κερδοφόρα #WarUnprofitable. Χρειαζόμαστε ένα οικουμενικό μποϊκοτάζ σε όλες τις αμερικανικές εταιρείες και τράπεζες που είναι αναμεμιγμένες με στρατιωτικές επιχειρήσεις όπως η Lockheed Martin, η Boeing και η Intel. Είναι η μόνη λογική που θα καταλάβουν. Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να κάνουμε την επιχείρηση του πολέμου μη κερδοφόρα.
Σε επόμενο άρθρο θα κοιτάξουμε προηγούμενες εμπειρίες που ήταν επιτυχείς, όπως η καμπάνια που ξεκίνησε ο Jürgen Grässlin στο φόρουμ, Action Outcry – Stop weapon exports! (Δράση Κατακραυγής – Σταματήστε τις εξαγωγές όπλων!), στη Γερμανία και μία παγκόσμια καμπάνια κατά του απαρτχάιντ τη δεκαετία του 90. Η «επιχείρηση» του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική έγινε μη κερδοφόρα κατά ένα μέρος γιατί οι Αμερικανοί φοιτητές ανάγκασαν τα πανεπιστήμιά τους να σταματήσουν να επενδύουν σε εταιρείες που έκαναν δουλειές με τη Νότια Αφρική.
