«Έχουμε αναφερθεί στην Pressenza, το 2011 και το 2014, για το ρόλο που μπορεί να διαδραμάτισε στον πόλεμο του Ιράκ η τότε συμφωνία του Σαντάμ Χουσεΐν «Πετρέλαιο-για-ευρώ»… Πριν μερικά χρόνια ο Σαντάμ προτίμησε να πουλάει το πετρέλαιο του σε ευρώ (μία συμφωνία μετά τον πρώτο πόλεμο του Ιράκ με τον ΟΗΕ, όπου αντάλλασε πετρέλαιο με τρόφιμα και φάρμακα σε ευρώ και του επέτρεπε ένα τεράστιο κέρδος) και ο ΟΠΕΚ έψαχνε τρόπο επαναδιαπραγμάτευσης. Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι αυτό θα οδηγούσε σε πτώση της αξίας του δολαρίου, έως και 40%. Και τότε οι ΗΠΑ άρχισαν να μιλούν για τα όπλα μαζικής καταστροφής (WMD), μία συζήτηση που αν μη τι άλλο φωτογράφιζε το δολάριο».
Στον απόηχο της έκθεσης Chilcot (μια έκθεση κόλαφος, έτσι δεν είναι; τουλάχιστον για τον Τόνι Μπλερ!) έχουμε μάθει πολλά για το πώς η απόφασή του να ακολουθήσει τους Αμερικανούς στο Ιράκ λήφθηκε στο Λονδίνο, αλλά δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναλύσουμε γιατί οι Τζορτζ Μπους, Ντικ Τσέινι και Ντόναλντ Ράμσφελντ δημιούργησαν τη φρίκη αυτή κατ’ αρχήν. Το οικονομικό επιχείρημα δεν ήταν ίσως το μόνο, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη για διάφορους λόγους:
- Η απειλή για το δολάριο δεν έχει φύγει, ακόμα και μετά το Brexit και την κρίση στην Ευρώπη (για πολλούς αυτοί ήταν οι πραγματικοί στόχοι του πολέμου στο Ιράκ και ίσως οι νεοσυντηρητικοί για αυτό φωνάζουν «αποστολή εξετελέσθη» με ανανεωμένη ζέση). Λίγο πριν γίνει persona non grata ο Καντάφι και αμέσως μετά την, για δεύτερη φορά, αποκατάσταση του επιχείρησε να εισάγει το Χρυσό Δηνάριο για τις συναλλαγές του πετρελαίου, ένα νέο νόμισμα που σχεδίαζε για παν- Αφρικανική χρήση. Όλοι γνωρίζουμε τι επακολούθησε.
- Το Ιράν επίσης κινούταν προς την κατεύθυνση ενός συστήματος βασισμένου στο ευρώ για τις διεθνείς συναλλαγές του πετρελαίου που οδήγησε τις ΗΠΑ σε συζητήσεις για ανάγκη βομβαρδισμού των εγκαταστάσεων εμπλουτισμού ουρανίου με «μικρά πυρηνικά», ενώ η Ρωσία αξιολογεί αυτή την επιλογή με την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως και άλλα νομίσματα με τους Κινέζους. Και μην ξεχνάμε τους BRICS. Η σημερινή, άκρως προκλητική συσσώρευση του ΝΑΤΟ σε βάσεις, πυραύλους και στρατεύματα σε Πολωνία, Τσεχία και Ουκρανία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια δυνατή και σαφή προειδοποίηση: κάτω τα χέρια από την επιχείρηση πετροδολάριο.
- Πολλοί φοβούνται ότι το Brexit θα μπορούσε επίσης να είναι το έναυσμα για μια δεύτερη οικονομική κρίση στο στυλ του 2007 και πολλοί αναλυτές επισημαίνουν ότι όταν οι μεγάλες οικονομίες τραυματίζονται και δεν μπορούν να δουν μια διέξοδο, τότε ένας πόλεμος ακολουθεί. Αλλά τι μπορούν να κάνουν οι απλοί άνθρωποι για να αποτρέψουν έναν πόλεμο, όταν τα τόσο θεαματικά πολλά εκατομμύρια που κατέβηκαν στους δρόμους πριν από την εισβολή στο Ιράκ αγνοήθηκαν;
Φόροι για ειρήνη και όχι για πόλεμο
Το δικαίωμα των Αντιρρησιών Συνείδησης να μην σκοτώνουν ανθρώπους αναγνωρίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά το δικαίωμα σε αποφυγή φορολογίας που προορίζεται για τους πολέμους που σκοτώνουν ανθρώπους είναι ένα πιο περίπλοκο ζήτημα. Λιγότερες χώρες προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις, όπως για παράδειγμα ένα φόρο Ειρήνης που αντί για την αγορά όπλων θα χρηματοδοτούσε ένα ταμείο για Συμφιλίωση και Ειρηνικά Έργα. Αν τα 2 εκατομμύρια άνθρωποι που διαδήλωσαν στο Λονδίνο πριν από τον πόλεμο στο Ιράκ είχαν αποφασίσει να μην αποδώσουν μέρος των φόρων τους που προορίζονται για πόλεμο, μπορεί να είχαμε μια πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση στο Κοινοβούλιο.
Η ιδέα δεν είναι καινούργια. Η Λυσιστράτη είναι κωμωδία του Αριστοφάνη που πρωτοπαίχτηκε το 411 π.Χ. στην Αθήνα, και μιλούσε για την αποφασιστικότητα μιας γυναίκας να συμβάλλει στον τερματισμό του Πελοποννησιακού Πολέμου, ενθαρρύνοντας τις φίλες της να αρνηθούν το σεξ στους συζύγους τους μέχρι να σταματήσουν τις εχθροπραξίες. Αυτό που έχουμε λιγότερο επικοινωνήσει είναι ότι οι γυναίκες αυτές παρείχαν επίσης ένα πρώιμο παράδειγμα αντίστασης στην πολεμική φορολογία.
Η ιστορία της αντίστασης στην πολεμική φορολογία είναι μακρά και ζωηρή. Οι αντιπολεμικοί φορολογικοί αντιρρησίες συχνά τονίζουν τη σχέση μεταξύ του φόρου εισοδήματος και του πολέμου. Στη Βρετανία ο φόρος εισοδήματος εισήχθη το 1799 για να καλυφθούν τα έξοδα για τα όπλα και τον εξοπλισμό στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους Ναπολεόντειους πολέμους, ενώ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ επέβαλε πρώτη φορά φόρο εισοδήματος τους επί των εσόδων του 1861 για να ενισχυθεί οικονομικά κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο[1].
Στο Ηνωμένο Βασίλειο οργανισμοί όπως ο Κάντε τον Πόλεμο Παρελθόν (Make War History) και η Συνείδηση (Conscience) είναι παραδείγματα που επιχειρούν προς αυτή την κατεύθυνση. Οι περισσότερες χώρες έχουν επίσης τοπικές δράσεις ενώ υπάρχουν και ορισμένα διεθνή δίκτυα.
Η υποστήριξη μίας τέτοιας νομοθεσίας είναι επίκαιρη και επείγουσα. Η υποστήριξη για να βγει το Ιράκ και η υπόλοιπη Μέση Ανατολή από το χάος που προέκυψε από τον πόλεμο είναι ακόμη πιο επιτακτική. Κατά την άποψή μου αυτά τα δύο θέματα μπορούν να συνδεθούν για τη δημιουργία ενός ταμείου για την Ειρήνη και τη Συμφιλίωση που θα αντικαταστήσουν την πολεμική φορολογία (απλά υπολογίστε το μέρος που σας αναλογεί για την πάνω από 100 δις χρηματοδότηση που απαιτείται για το Πυρηνικό Σύστημα Trident! Περίπου £ 4.000 για κάθε φορολογούμενο στο Ηνωμένο Βασίλειο).
Τα ΜΜΕ, χωρίς αμφιβολία, θα προσπαθήσουν να μας αποσπάσουν πάλι την προσοχή, υποδαυλίζοντας μια εκδικητικότητα ενάντια στον Τόνι Μπλερ και όσους τον ακολούθησαν. Είναι επίσης σημαντικό να παρέχουν μια αίσθηση της δικαιοσύνης για τους συγγενείς των νεκρών, για τους ακρωτηριαζόμενους, για τους πρόσφυγες. Η υπόθεση όμως Ubuntu από τη Νότια Αφρική που βασίζεται στην Αλήθεια και τη Συμφιλίωση ανοίγει την πόρτα για την αναγνώριση και την επανόρθωση και άρα δεν πρέπει να χάσουμε την ευκαιρία που μας δίνεται από την έκθεση Chilcot (για πολλούς μια έκθεση έκπληξη που δεν ξεπλένει) για την απαρχή μιας διαφορετικής σχέσης με τον πόλεμο, τη βία και την πολιτική. Για παράδειγμα, ζητώντας από όλους τους πολιτικούς να δηλώσουν αν κατέχουν μετοχές σε πολεμικές βιομηχανίες εάν πρόκειται να καταλάβουν δημόσιο αξίωμα. Και εκλέγοντας έναν Πρωθυπουργό ο οποίος αντιτίθεται στους πολέμους εκτός αν πρόκειται για πραγματικά έσχατη λύση, είναι έτοιμος να συνομιλήσει με όλες τις εμπλεκόμενες σε συγκρούσεις πλευρές για να επιτευχθεί ειρήνη, θέλει να ξεφορτωθεί τα πυρηνικά όπλα και να αλλάξει την οικονομία για να τη θέσει στην υπηρεσία του ανθρώπινο όντος παρά των μεγάλων χρηματοοικονομικών εταιρειών. Αν το καταφέρουμε τότε θα είμαστε σε θέση να πούμε ότι η «Αποστολή Εξετελέσθη».
