Καιρός να πάρουμε στα σοβαρά το θέμα των ναρκωτικών

Πριν από 4 χρόνια οι αρχές συνέλαβαν ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι για κατοχή 1.5 γραμμαρίου χασίς. Στη φυλακή δεν άντεξε (φαντάζεστε) και κρεμάστηκε.

Μια ακόμα τραγική ιστορία. Ένα αθώο θύμα της ποινικοποίησης η οποία περιθωριοποιεί το χρήστη και βοηθά το λαθρεμπόριο δίνοντας στον μαυραγορίτη (σας ξαφνιάζει η λέξη; όχι αν το ξανασκεφτείτε νομίζω) δυνατότητες και ευκαιρίες να αισχροκερδεί νοθεύοντας ουσίες για τις οποίες συνήθως ούτε οι γιατροί γνωρίζουν πολλά πράγματα, πόσο μάλλον οι καινούργιοι ενθουσιώδεις χρήστες.

Όμως άλλαξαν τα πράγματα (αλλού, αλλά άλλαξαν). Η Παγκόσμια Επιτροπή για την Πολιτική Κατά των Ναρκωτικών δήλωσε πρόσφατα «∆εν µπορούµε να προσποιούµαστε πλέον πως ο πόλεµος εναντίον των ναρκωτικών αποδίδει».

Τις αλλαγές στην παγκόσμια στάση και νομοθεσία ίσως τις έχετε υπ’ όψιν σας.

Στην Ισπανία και την Πορτογαλλία η άρση της απαγόρευσης δεν επιβεβαίωσε όσους προέβλεπαν καταστροφή της νέας γενιάς.

Στις χώρες που άλλαξε ο νόμος (που μας είχε επιβάλει η Αμερική για τα δικά της συμφέροντα και ιδανικά), όπως και στις χώρες παραγωγής πρώτης ύλης, δεν παρατηρείται αύξηση χρηστών, παρατηρείται όμως κατακόρυφη μείωση θανάτων, άδειασμα φυλακών, απασχόληση αστυνομίας με πραγματικά εγκλήματα και αύξηση κρατικού εισοδήματος λόγω της φορολογίας.

Για μια χώρα σαν την Ελλάδα που είναι αυτοφυής η Κάνναβις και η περιζήτητη Μήκων η υπνοφόρος (το έχω ξαναπεί) η νομιμοποίηση θα μπορούσε να γίνει πανάκεια μιας βιομηχανίας καθαρότερης και πιο ευχάριστης από τα πετρέλαια που τόσο ακούω τελευταία.

Για λόγους υγείας και ψυχαγωγίας σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ η χρήση μαριχουάνας είναι νόμιμη. Όσο για το όπιο, την κοδεΐνη και τη μορφίνη αποτελούν σαν την ηρωίνη βάλσαμα ενός παγκόσμιου πληθυσμού που δε γίνεται νεώτερος. Αν δε διαβάζετε προσεκτικά τις οδηγίες χρήσεως στα κουτιά φαρμάκων, σας συστήνω να το κάνετε την επόμενη φορά που δυνατό κρύωμα ή πονόδοντος (ή τόσα άλλα) σας έστειλαν σε γιατρό για παυσίπονα για να συνειδητοποιήσετε πως κι εσείς υπήρξατε χρήστης ή χρήστρια σε κάποια στιγμή ανάγκης. Αλλά δεν εθιστήκατε, δε βρεθήκατε στο δρόμο. Γιατί; Επειδή καμιά ουσία δεν είναι διαβολική από μόνη της, καλή ή κακή την κάνουν η χρήση και η ματιά μας.

Πολύ δεν κράτησε ο Πόλεμος Κατά των Ναρκωτικών; Μια τρελή Αμερικάνικη ιδέα του 20ού αιώνα που καταδικάζει τους αδύναμους και πλουτίζει τους αδίστακτους.

Πριν κάποια χρόνια έστελνα σε φίλους ένα σχετικό κείμενο για υπογραφή. “Εδώ θα μας κόψουν και το τσιγάρο του περιπτέρου” απάντησε φίλος. Τι φοβούνται; Κανείς δε μπορεί να μας κόψει τίποτε. ―Εκτός από τον τσαμπουκά, δηλαδή, που απ’ ό,τι βλέπω… ―

Είναι πρωτόγονο, αντισυνταγματικό κι ανήθικο να ποινικοποιούνται οι προσωπικές επιλογές.

Και το ξεκαθαρίζω: δεν είμαι ΥΠΕΡ της χρήσης ναρκωτικών. Είμαι ΥΠΕΡ του δικαιώματος να διαθέτουμε το σώμα μας όπως και όπου θέλουμε.

Γι αυτό και, για παράδειγμα, είμαι ΥΠΕΡ της πορνείας παρά την απόλυτη περιφρόνηση που αισθάνομαι για τον πελάτη.

Η απέχθειά μου, όμως, δεν επιτρέπεται να επηρεάζει την ελευθερία του άλλου. Αν δύο ενήλικες επιθυμούν να ανταλλάσσουν χρήματα, κοσμήματα ή βρισιές κάθε φορά που ερωτοτροπούν, αυτό είναι εντελώς δικό τους ζήτημα και κανένας νομοθέτης δεν έχει δικαίωμα να ανακατευτεί. Το ίδιο ισχύει και για την όποια επέμβαση στο σώμα τους είτε πρόκειται για τατουάζ, για piercing για ποτό, καπνό ή σκόνη.

Η Απαγόρευση προκαλεί την παραβατικότητα. Η Απαγόρευση επίσης συνεπάγεται τη στέρηση σωστής ενημέρωσης κι ανοίγει το δρόμο για βλάβη στην υγεία, τη ψυχή και, τελικά, στην κοινωνία.

Οι νέοι, “τα παιδιά μας”, είναι παλιό άλλοθι εκείνων που τα στέλνουν να σκοτώσουν και να σκοτωθούν για την πατρίδα από τα 18 τους.

Πριν την Ποινικοποίηση (που απέβη πολύ επικερδής στην Αμερική που τη σοφίστηκε) μαζικό πρόβλημα με τα ναρκωτικά δεν υπήρχε, παρά όπου, όπως στην Κίνα χρησιμοποιήθηκαν σκόπιμα για πολιτικούς σκοπούς.

Μετά την Αποποινικοποίηση επίσης δεν υπάρχει. Δείτε κυρίως την Πορτογαλία.

Το ζήτημα είναι επείγον. Κι όχι επειδή είναι ‘μάστιγα’ και άλλα κλισεδιάρικα που πουλάνε φύλλα φυλακίζοντας το χρήστη σε στερεότυπα, αλλά επειδή επείγοντα είναι πάντα τα ανθρώπινα δικαιώματα και πιο απάνθρωπο επιχείρημα δεν υπάρχει από το ‘δεν είναι ακόμα ώριμος ο κόσμος‘ γι αυτό ή εκείνο το νόμο. Επειδή η ανθρώπινη ζωή έχει μια ορισμένη διάρκεια και κανένας δεν επιτρέπεται να βασανίζεται ώσπου να ωριμάσει ο άσχετος με το θέμα διπλανός του.

Ίσως σε όσα γράφω να συμφωνείτε τόσο που να σας φανεί άχρηστη τούτη η ανάρτηση. Ήθελα ωστόσο να τα αναφέρω έτσι απλά όπως τα πιστεύω. Διότι πιστεύω πως το σκοτάδι δε βοηθά να λυθούν προβλήματα και πως το σοβαρότατο αυτό θέμα είναι παρθένο στην Ελλάδα και οι φωνές μας πρέπει να ακουστούν.

FACTS: Επισήµως ο «πόλεµος εναντίον των ναρκωτικών» άρχισε πριν από 50 χρόνια µε την υπογραφή της Συνθήκης του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά. ∆έκα χρόνια μετά ο αµερικανός πρόεδρος Νίξον εξήγγειλε µία από τις µεγαλύτερες επιχειρήσεις για τη µείωση των ναρκωτικών στις ΗΠΑ. Σήμερα 40 χρόνια πιο μετά οι (γνωστοί) χρήστες ξεπερνούν τα 250.000.000. Υπολογίστε τα μαύρα κέρδη.