Από την ανακοίνωση του αρμόδιου Υπουργείου πληροφορηθήκαμε ότι: “Ο όρος «offshore» εταιρείες είχε ατυχώς αποδοθεί σε «εξωχώριες» εταιρείες στο νόμο 3213/2003 («περί πόθεν έσχες») [1] . Ο όρος αυτός είναι εντελώς αόριστος και νομικά έωλος. Ο Κωδικας Φορολογίας Εισοδήματος που τον χρησιμοποιούσε καταργήθηκε το 2013. Σημειώνεται ότι ακόμη και η έκθεση της επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής για το αρ. 6 του Ν. 3849/2010 (επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) με το οποίο προστέθηκε το αρ. 8 στον Ν. 3213/2003 αναφέρει ότι πρέπει να αποσαφηνιστούν οι όροι: «εξωχώρια εταιρεία» και «παρένθετο πρόσωπο», καθώς χωρίς ειδικότερους προσδιορισμούς αντίκεινται στην αρχή της νομιμότητας.” Η συγκεκριμένη αοριστία σημαίνει ότι τα περιθώρια εφαρμογής της διάταξης αυτής ήταν ιδιαίτερα στενά (αν είχε εφαρμοστεί ποτέ).
Παρόλα αυτά, σύσσωμη η αξιωματική αντιπολίτευση συνέχισε να κανονιοβολεί την κυβέρνηση ενώ οι πολίτες εμφανιζόμασταν προβληματισμένοι, δεδομένου ότι το θέμα δεν έμοιαζε να είναι νομικά έωλο όπως είχε αρχικά ψηφιστεί αλλά ηθικά, και μόνο «για τα μάτια του κόσμου». Γιατί π.χ. το Λουξεμβούργο που είναι «συνεργάσιμο» αλλά παραμένει φορολογικός παράδεισος είναι καλύτερο από τα νησιά Κέϋμαν, πολύ περισσότερο δε τώρα που τα νησιά Κέϋμαν δεν θωρούνται πλέον offshore; Διότι εάν δεν ορίσεις τι είναι offshore (που τέτοιος ορισμός δεν υπήρχε στο νόμο) τι ακριβώς απαγορευόταν με την διάταξη που καταργείται; Με άλλα λόγια, κάποιοι πολίτες αναρωτιόμασταν ως προς τι όλη αυτή η φασαρία και γιατί η αντιπολίτευση κινείται ενάντια σε όλο αυτό το ευρωπαϊκό apparatus;
Βέβαια, θέταμε στους εαυτούς μας (το ξανατονίζω, κάποιοι θέταμε) και άλλα ερωτήματα, «φιλοσοφικού» χαρακτήρα περισσότερο, όπως τι είδους πολιτικούς θέλουμε τελικά; Πολιτικούς που θα προέρχονται από την Κοινωνία με αποδεδειγμένη επαγγελματική δραστηριότητα και από ποικίλους χώρους και άρα και από το χώρο των επιχειρήσεων ή αυστηρά δημιουργήματα των κομματικών σωλήνων με διαχρονικές καταβολές στην πολιτική με αναπόφευκτη κορύφωση του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας; Γιατί αν θέλουμε πολιτικούς από την πρώτη κατηγορία, κάτι θα πρέπει να αποφασίσουμε ότι πρέπει να γίνει για τα περιουσιακά στοιχεία που απέκτησαν οι άνθρωποι αυτοί στον πρότερο βίο τους. Και είτε μένουμε στην Ευρώπη και στη Δύση γενικότερα με τους δικούς τους όρους που περιλαμβάνουν και offshore και panama papers και άλλα πολλά είτε τα μαζεύουμε και φεύγουμε. Σίγουρα πάντως η «Μένουμε Ευρώπη» αντιπολίτευση δεν είχε κανένα έρεισμα σε όλο αυτόν τον κουρνιαχτό που σήκωσε στα καλά καθούμενα και αυτό έμοιαζε να το καταλαβαίνει ο απλός κόσμος που σιωπούσε χαρακτηριστικά, για άλλη μια φορά.
Και επειδή το «πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς» και ως γνωστόν «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και τον βουτήξαμε», βγήκε και η κυβέρνηση δια στόματος της κυβερνητικής εκπροσώπου, κας Γεροβασίλη, να συμμετάσχει με τη σειρά της στο παιχνίδι με τις κουμπάρες και ανακοίνωσε ο ν ο μ α σ τ ι κ ή ψηφοφορία για σήμερα το πρωί επί τροπολογίας για το θέμα: «… καταθέτουμε στη Βουλή τροπολογία η οποία θα απαγορεύει και θα θεωρεί ασυμβίβαστη τη συμμετοχή πολιτικών προσώπων, δηλαδή μελών της Κυβέρνησης, βουλευτών, αρχηγών των Πολιτικών κομμάτων, των Ευρωβουλευτών, Γενικών Γραμματέων, Περιφερειαρχών και Δημάρχων, στη διοίκηση ή στο μετοχικό κεφάλαιο εταιρειών με έδρα εκτός της χώρας» .
«Συγνώμη τι είπατε;» Ψηφοφορία για κάτι που αντίκειται στην ίδια τη φύση και ουσία της ΕΕ δεδομένου ότι η προτεινόμενη τροπολογία δεν επιτρέπει σε πολιτικούς να μετέχουν ακόμα και στο μετοχικό κεφάλαιο εταιρειών που εδράζονται σε άλλη χώρα της Ευρώπης. Σημειωτέον ότι αν ψηφιστεί ο νόμος θα πρέπει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να «ξεφορτωθούν» ό,τι κεφάλαια έχουν σε εταιρείες του εξωτερικού οι βουλευτές τόσο της αντιπολίτευσης όσο και της συμπολίτευσης.
Είναι πολύ πιθανό η κυβέρνηση να βγει εξίσου πληγωμένη από αυτήν την παρωδία γιατί χρησιμοποιεί τον θεσμό για να …αντιπολιτευθεί την αντιπολίτευση και όχι να επιμείνει στην ορθολογική λύση του απλώς να απαγορεύεται η συμμετοχή σε αλλοδαπές εταιρείες που δεν παρέχουν στοιχεία για φορολογικό έλεγχο. Αλλά τι να κάνουμε, η ορθολογική επιλογή δεν αναφέρει την μαγική λεξούλα offshore που έχει γίνει το τοτέμ, στην λατρεία του οποίου διαγωνίζονται οι πολιτικές δυνάμεις. Η ουσία λοιπόν βρίσκεται στην ονομαστική ψηφοφορία και το σόου που θα στήνεται στη Βουλή, με μια αντιπολίτευση εγκλωβισμένη στην παγίδα που η ίδια έστησε.
