Στη Λωρίδα της Γάζας, οι τέχνες και οι πολιτιστικές πρωτοβουλίες για τη διευκόλυνση της εσωτερικής και επαγγελματικής ανάπτυξης των νέων ανθρώπων είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Μέσω της μουσικής, του χορού και του θεάματος γίνεται προσπάθεια να δοθεί σημασία και κάπου αλλού εκτός από τον πόλεμο ή την αδυναμία των κατοίκων να διασχίσουν τα σύνορα εξαιτίας του αποκλεισμού τους. Όρια που δεν σταματούν μόνο την πλούσια αραβική και παλαιστινιακή καλλιτεχνική δραστηριότητα να γίνει γνωστή αλλά και τις επανεκτελέσεις κλασικών ιστοριών, όπως αυτή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Ο επαγγελματίας σκηνοθέτης Αλί Αμπού Γιασίν προσαρμόζει στην εποχή μας κλασικά δυτικά έργα παρέχοντας μια άλλου τύπου προσέγγιση.
Ο σκηνοθέτης έχει εμπειρία πολλών δεκαετιών στο θέατρο και στην Παλαιστινιακή τηλεόραση, αγαπά να δουλεύει με τους νέους καθώς αποτελούν το επίκεντρο της ελπίδας και έχουν μια νέα αντίληψη της κληρονομιάς, κυνηγώντας ένα ουτοπικό μέλλον χωρίς αποστάσεις που εξακολουθεί να είναι τραυματισμένο από τις πολλές διαφορές μεταξύ των λαών. Έχει ήδη επιβλέψει καλλιτεχνικά πολλές παραστάσεις, αραβικές και διεθνείς, ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής στο “Ίδρυμα Θεάτρου του Ιστάρ”, του έχει απονεμηθεί βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τύνιδας φέρνοντας και πάλι την αραβική τέχνη αλλά και την τέχνη της λωρίδας της Γάζας έξω από τα σύνορα. Είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους των παλαιστινιακών τηλεοπτικών σταθμών, αναγνωρισμένος καλλιτέχνης από την Ιορδανική κοινότητα της επικοινωνίας και του πολιτισμού, μέλος του Δραματικού Τμήματος της Παλαιστινικής τηλεόρασης.
Ποια είναι η σημασία του θεάτρου για τον πληθυσμό της Γάζας;
Προτιμώ να το ονομάσουμε ένα άλλο παράθυρο σε αυτή τη καθημερινή ζωή που είναι γεμάτη δάκρυα και δυσκολία, ένα είδος ανοίγματος προς άλλες ευκαιρίες που μπορούν να προσφέρουν προσωπική βελτίωση και όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον. Δίνει την ευκαιρία, κυρίως στους νέους ανθρώπους, να θρέψουν τις ελπίδες τους είναι ένας τρόπος που βοηθά να βρεθεί ηρεμία και ανακούφιση. Οι νέοι και οι νέες έχουν τη συνεχή ανάγκη να απομακρύνονται από την οδυνηρή πολιτική κατάσταση που τους παρέχει μόνο αισθήματα καταπίεσης, ώστε να αποκτήσουν τη δυνατότητα μιας διαφορετικής προοπτικής. Είναι ένας μη συμβατικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο που ζει ο λαός της Γάζας που βρίσκεται υπό πολιορκία κάθε μέρα. Είναι μια δυνατότητα να βρεθούν πολλοί άνθρωποι μαζί και να απολαύσουν γαλήνιες στιγμές, διώχνοντας την προσοχή τους από αυτό που ζουν καθημερινά.
Με τι κριτήριο επιλέγονται τα θεατρικά έργα;
Οι παραστάσεις επιλέγονται με κριτήριο τις αφηγήσεις που στοχεύουν να τους ταξιδέψουν μακριά, σε όνειρα και προσδοκίες. Η αραβική ιστορία περιλαμβάνει από τη γέννησή της ταραχές, πολέμους και θλίψη. Το να απομακρύνεται η τέχνη από τη δύση δεν είναι καλό. Το αρχαίο ελληνικό θέατρο αφηγείται τραγωδίες που βασίζονται στον πόνο και τη θυσία, υπάρχουν απόψεις που λένε ότι το Παλαιστινιακό ζήτημα παίζει σημαντικό ρόλο σήμερα. Κάθε μέρα αφιερώνω χρόνο στη δέσμευσή μου να επανεξετάσω την αρχαία τέχνη, να δώσω μια καινούρια γεύση ανακαλύπτοντας νέα ερμηνεία που να την κάνει όσο πιο ενδιαφέρουσα μπορεί για τα σημερινά δεδομένα. Η Τέχνη δεν είναι μόνο τέχνη, αλλά και ομορφιά και αγάπη, κλείνει μέσα της ένα πανανθρώπινο μήνυμα κι έτσι το θέατρο μπορεί να μετατραπεί σε τόπο λατρείας, μπορεί να κάνει τις ψυχές φωτεινότερες.
Απλά, η Τέχνη αγαπά τον έρωτα, απεχθάνεται το μίσος και την αποστροφή, από τους “τόπους” της πηγάζει το μεγαλείο και η δημιουργικότητα. Όταν γεννιέται ένα μωρό και νιώθει την ελαφρότητα της μουσικής μέσα του, εκεί η τέχνη έχει μόλις ξεκινήσει να εκπροσωπεί την ψυχή. Το ανθρώπινο ον δεν γίνεται να μην αγαπά την τέχνη γιατί την καλλιεργεί μέσα του. Είναι οι συνήθειες και οι πεποιθήσεις που κληρονόμησε που δημιουργούν το κακό, από τη φύση είμαστε φτιαγμένοι με ειρήνη. Στη γη άλλωστε υπάρχουν θαυμάσια όντα.
Μπορεί το θέατρο να ανακατασκευάσει συνειδήσεις;
Είμαι πεπεισμένος ότι ένα έθνος χωρίς τέχνες, σινεμά και μουσική, στερείται των αισθήσεων. Ελπίζω η Γάζα να γίνει σαν την αρχαία Αθήνα, να γεννηθεί από έρωτα και θέατρο. Άλλωστε πιστεύω ότι θα υπάρξει ένα νέο θεατρικό πνεύμα. Ο Πλάτωνας ήταν το θεμέλιο αυτής της σκέψης και η περίφημη φράση του «η μουσική είναι για την ψυχή ό,τι η άσκηση είναι για το σώμα», όπως και το παλαιότερο ρητό ότι οι πολίτες μπορούν να ζήσουν με ψωμί και θέατρο.
Ακολουθούν φωτογραφίες του Shadi AlQarra από θεατρικό του σκηνοθέτη.
