Μια γρήγορη ματιά στην κοινωνική κατάσταση συνήθως βυθίζει πολλούς ανθρώπους σε μια «θάλασσα οργής». Οι πιο παρεκκλίνουσες ειδήσεις πλημμυρίζουν τα μέσα ενημέρωσης. Μεταναστευτικές κρίσεις, μαζική πείνα, ανάλγητη πολιτική, απάνθρωπες κυβερνήσεις, πόλεμοι, η απειλή πυρηνικής επίθεσης και άλλες παρόμοιες ιστορίες συναγωνίζονται καθημερινά για να καταλάβουν τα πρωτοσέλιδα. Υποφέρουμε αυτόν τον βομβαρδισμό 24 ώρες τη μέρα.
Έτσι από αυτήν την μολυσμένη νοητική ατμόσφαιρα κάποιος αναρωτιέται:
Η ανθρώπινη κοινωνία εξελίσσεται ή μήπως καθώς η ζωή προχωράει φαίνεται να αυξάνεται η βία και ο πόνος;
Πολλοί δεν είναι σίγουροι για την απάντηση. Άλλοι απαντούν γρήγορα, «Ναι, οι άνθρωποι προοδεύουν, η ανθρώπινη κοινωνία εξελίσσεται… Αυτές είναι κρίσεις που θα περάσουν γρήγορα».
Παρόλα αυτά κάποιοι όταν γυρίζουν και παρατηρούν την αγανακτισμένη κοινωνική κατάσταση, νιώθουν μια περίεργη εσωτερική αίσθηση που δεν συμπίπτει τελείως με την αρχική τους βεβαιότητα. Είναι σαν τα σώματά τους και οι καρδιές τους να τους κάνουν να αμφιβάλλουν αυτό που τόσο βαθιά και με ελπίδα πιστεύουν. Γιατί υπάρχουν αυτές οι κάπως αμφίθυμες αισθήσεις;
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί λόγοι για να εξηγηθεί αυτό. Θα ήθελα να τονίσω έναν από αυτούς:
Τη νοητική μόλυνση που παράγεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ζούμε καθημερινά βυθισμένοι σε μια νοητική ατμόσφαιρα που μολύνεται από μια μορφή πληροφοριών που δείχνουν μόνο ιστορίες βίας και πόνου, ιστορίες που μας επηρεάζουν αρνητικά. Πράξεις που γίνονται στον κόσμο για το ξεπέρασμα του πόνου και της βίας κάθε μορφής δεν μεταδίδονται ή ευτελίζονται. Για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που βρίσκονται στην υπηρεσία της οικονομικής εξουσίας, η βία «πουλάει» περισσότερο από τις θετικές ειδήσεις και την αλληλεγγύη.
Υπάρχει ένα άλλο βλέμμα και μια άλλη εστίαση στο τι συμβαίνει στον κόσμο, τα οποία υποβιβάζονται και αποκρύπτονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Νέες προτάσεις για την εκπαίδευση που τείνουν να αλλάξουν τα παλιά και απαρχαιωμένα συστήματα και να ενσωματώσουν τις διανοητικές, συναισθηματικές και πνευματικές πλευρές των παιδιών, πολλαπλασιάζονται σε όλο τον κόσμο. Η δουλειά στην κατεύθυνση της «νέας ιατρικής», όπου ενσωματώνει την επιστημονική πρόοδο με τη γνώση της ιατρικής η οποία αποκαλείται «εναλλακτική» και γενικά συνδέεται με αρχαίες κουλτούρες. Εκατομμύρια εθελοντές που δρουν σε όλο τον κόσμο παράγουν ανθρωπιστικά προγράμματα, συνεργάζονται για να ξεπεράσουν συγκεκριμένες κρίσεις σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η μεγάλη ανάπτυξη των νέων ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης που προσπαθούν να αντισταθμίσουν την «κακή πληροφόρηση» που παράγεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δίνοντας έμφαση σε ειδήσεις για την ειρήνη, την αλληλεγγύη, τη μη βία, την επιστήμη στην υπηρεσία στο ξεπέρασμα του πόνου και τη διάσωση και ενσωμάτωση του καλύτερου κομματιού από κάθε πολιτισμό. Η ανάπτυξη ενός «πνευματικού ρεύματος» που εκφράζεται με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους στον κόσμο, ενώ συγκλίνει σε μια μοναδική πρόθεση: στο να αυξηθούν η καλοσύνη και η ανθρώπινη συμπόνια. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με χιλιάδες άλλα παραδείγματα… Αυτά είναι νέα που παράγουν μια νοητική ατμόσφαιρα που είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που έχουμε συνηθίσει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Συνοψίζοντας:
Η βία γεννιέται στους κύκλους της στρατιωτικής και οικονομικής εξουσίας και εκφράζεται διαμέσου των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Η ενεργή μη βία και οι νέες μορφές πνευματικότητας αυξάνονται στις καρδιές και στις πράξεις πολλών νέων ομάδων και στους απλούς ανθρώπους.
Γνωρίζοντας πώς να διακρίνει κάποιος αυτούς τους δύο τρόπους να κοιτάζει την πραγματικότητα εξαρτάται από τον καθένα μας.
Το ένα βλέμμα μολύνει με τον πεσιμισμό, το άλλο μας κολλάει ελπίδα και κινητοποιεί πράξεις μεταλλαγής και αλληλεγγύης. Η διαφοροποίηση μεταξύ του κάθε βλέμματος και η κατανόηση πώς λειτουργούν στον κάθε έναν μας δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά είναι απαραίτητο εάν θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας τη «νοητική μόλυνση» που παράγεται καθημερινά.
Μόλις κάποιος «απολυμανθεί» ελάχιστα η αρχική περισυλλογή που παρακίνησε αυτό το άρθρο θα βρει μια πιο ουσιώδη και θετική απάντηση. Το «να απολυμανθεί κάποιος» σημαίνει επίσης «να ανανεώσει τον εαυτό του και να τον αλλάξει». Εδώ εμφανίζεται μία νέα μορφή απάντησης. Μία απάντηση που αναγνωρίζει τις κρίσεις, που αποκηρύσσει τη βία και τον ανθρώπινο πόνο αλλά δεν μολύνεται με τον πεσιμισμό από τις ειδήσεις που μας βομβαρδίζουν.
Κοίτα, εκτίμησε και πολλαπλασίασε με ενθουσιασμό τις ειδήσεις των νέων και μικρών πραγμάτων που μεγαλώνουν. Παρατήρησε με αισιοδοξία, έκπληξη και χαρά τις πολλές μορφές και χρώματα που παίρνει αυτό που αποκαλούμε εξέλιξη και επιδιόρθωση. Είναι οι απλές λέξεις του Δασκάλου:
Και έτσι οι κρίσεις που τώρα μας περιστοιχίζουν και αυτές που είναι να έρθουν στο άμεσο μέλλον θα υπηρετήσουν, παρά τις δυστυχίες τους, ώστε να ξεπεράσουμε αυτό το τελικό στάδιο της ανθρώπινης προϊστορίας… και κάθε άτομο θα ξέρει εάν θα αποφασίσει ή όχι να συνοδεύσει αυτήν την αλλαγή. Και κάθε άτομο θα κατανοήσει εάν θα αναζητήσει ή όχι μια εκ βάθους ανανέωση στη δικιά του ζωή. [1]
[1] Σίλο: στοχαστής, συγγραφέας, πνευματικός οδηγός. Τα έργα του βρίσκονται στο www.silo.net
