“Αυτό το κίνημα δε γεννήθηκε και δε θα πεθάνει στο Παρίσι …Δεν έχει όρια, δεν έχει σύνορα και ανήκει σε όλους εκείνους που θέλουν να είναι μέρος του.”
του Lauren McCauley, συντάκτης του Common Dreams
Τα κατασταλτικά μέτρα της αστυνομίας δεν πρόκειται να αποθαρρύνουν το συνεχώς αυξανόμενο κίνημα Nuit Debout (ή ‘Όλη Νύχτα στο Πόδι’) που σαρώνει τη Γαλλία τις τελευταίες εβδομάδες καθώς το ενωτικό κάλεσμα για αλλαγή πυροδότησε διαδηλώσεις σε πάνω από 50 πόλεις το περασμένο σαββατοκύριακο.
Το πρωί της Δευτέρας η αστυνομία εκκένωσε τον καταυλισμό στην Place de la Republique στο κέντρο του Παρισιού μετά από εφτά νύχτες αλλά οι διαδηλωτές είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν.
Αυτό το σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις σε 60 πόλεις και δήμους της Γαλλίας καθώς και στο Βέλγιο, τη Γερμανία και την Ισπανία, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, καθώς περίπου 120,000 άνθρωποι βγήκαν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν κατά της λιτότητας, της παγκοσμιοποίησης, της αυξανόμενης ανισότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, και της σκληρής αντιμεταναστευτικής ευρωπαϊκής πολιτικής.
Αυτό που ξεκίνησε ως διαμαρτυρία κατά της αντιεργατικής πολιτικής του κράτους εξελίχτηκε σε ένα κίνημα υπέρ της δημοκρατίας που θυμίζει το κίνημα των Indignados (αγανακτισμένων) στην Ισπανία, και τις διαδηλώσεις του Occupy στις ΗΠΑ.
Αναφερόμενη στη γέννηση αυτού του κινήματος, η Angelique Chrisafis του Guardian γράφει από το Παρίσι:
Ξεκίνησε στις 31 Μαρτίου με μια ολονύκτια καθιστική διαμαρτυρία στο Παρίσι μετά τις πρόσφατες διαδηλώσεις φοιτητών και ενώσεων εργαζομένων κατά των αλλαγών του εργατικού νόμου που πρότεινε ο Φρανσουά Ολάντ. Αλλά το κίνημα και η ριζοσπαστική νυχτερινή του δράση γεννήθηκε μήνες νωρίτερα σε μια συνάντηση αριστερών ακτιβιστών στο Παρίσι.
“Είμαστε περίπου 300 ή 400 σε μια δημόσια συνάντηση το Φεβρουάριο και αναρωτιόμασταν τι μπορούμε να κάνουμε για να τρομάξουμε πραγματικά την κυβέρνηση; Είχαμε μια ιδέα: στην επόμενη μεγάλη διαδήλωση, δε θα γυρίζαμε στα σπίτια μας», λέει ο Michel, 60, πρώην διανομέας. Οι συμμετέχοντες συζήτησαν θέματα όπως η εθνική ασφάλεια, η στέγαση και οι προτεινόμενες αλλαγές του γαλλικού εργατικού νόμου.
“Στις 31 μαρτίου, τη στιγμή των διαδηλώσεων κατά του εργατικού νόμου, έγινε ακριβώς αυτό. Έπεφτε καταρρακτώδης βροχή, αλλά όλοι επέστρεψαν στην πλατεία. Μετά στις 9 μμ, η βροχή σταμάτησε και μείναμε εδώ. Ήρθαμε και πάλι την επόμενη μέρα και καθώς συνεχίζουμε να ερχόμαστε κάθε βράδυ, η κυβέρνηση είναι τρομοκρατημένη γιατί δεν ξέρει τι να κάνει.
“Υπάρχει κάτι εδώ που δεν το έχω ξαναδεί στη Γαλλία –όλοι αυτοί οι άνθρωποι συμφωνούν μεταξύ τους και δίνουν ραντεβού εδώ κάθε βράδυ για να μιλήσουν και να ανταλλάξουν ιδέες- από το θέμα της στέγασης μέχρι τους μισθούς παγκοσμίως, τους πρόσφυγες, ό,τι θέμα μπορείτε να φανταστείτε. Κανείς δεν τους είπε να το κάνουν, δεν υπάρχουν οργανώσεις από πίσω –έρχονται από μόνοι τους.”
Σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τους κατά κύριο λόγο νεαρούς διαδηλωτές, η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε τη Δευτέρα ένα νέο κονδύλι ύψους €400-500 εκατομμυρίων που αφορά σε “επιδοτήσεις νέων πτυχιούχων που αναζητούν εργασία και άλλες οικονομικές βοήθειες για ασκούμενους και φοιτητές,” αναφέρει το Reuters.
Αλλά ούτε αυτό φαίνεται να είναι αρκετό καθώς μια ακόμα διαδήλωση έχει ανακοινωθεί για τη Δευτέρα το απόγευμα.
Επί μήνες οι ιδεολογικές εντάσεις φούντωναν σε ολόκληρη τη Γαλλία και την Ευρώπη, ιδιαίτερα απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας της ΕΕ και, πιο πρόσφατα, τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές που οδήγησαν στην πρωτοφανή περιστολή δικαιωμάτων μετά τις βομβιστικές ενέργειες στις Βρυξέλλες και το Παρίσι.
Στο μεταξύ, παρατηρητές συσχετίζουν αυτό το «αριστερίζον» κύμα της Γαλλία με παρόμοια κινήματα υπέρ της δημοκρατίας που δραστηριοποιούνται σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Και όντως, μια δήλωση που εξέδωσαν οι λαϊκές συνελεύσεις της Nuit Debout λέει μεταξύ άλλων:
Οι κινητοποιήσεις μας είχαν αρχικά στόχο τη διαμαρτυρία κατά του γαλλικού εργατικού νόμου. Αυτή η μεταρρύθμιση δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, μια και έρχεται να προστεθεί στα μέτρα λιτότητας που έχουν ήδη πλήξει τους ευρωπαίους γείτονές μας και θα έχει παρόμοια αποτελέσματα με τoν Ιταλικό Εργατικό νόμο ή τη Reforma Laboral (εργατική μεταρρύθμιση) της Ισπανίας. Αυτό συγκεκριμένα σημαίνει περισσότερες απολύσεις, αυξανόμενες ανισότητες και ενίσχυση των ιδιωτικών συμφερόντων. Αρνούμαστε να υπομείνουμε αυτή τη στρατηγική του σοκ, που επιβάλλεται με την πρόφαση μιας αυθαίρετης και αυταρχικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
…Αυτό το κίνημα δε γεννήθηκε και δε θα πεθάνει στο Παρίσι. Από την Αραβική Άνοιξη μέχρι το Κίνημα 15M, από την Πλατεία Tahrir μέχρι το Gezi park, η πλατεία της Δημοκρατίας και όλα τα άλλα μέρη που βρίσκονται υπό κατάληψη απόψε στο Παρίσι αντανακλούν τον ίδιο θυμό, τις ίδιες ελπίδες και την ίδια βεβαιότητα: την ανάγκη για μια καινούρια κοινωνία, όπου η Δημοκρατία, η Αξιοπρέπεια και η Ελευθερία δε θα είναι κενά λόγια.
“Αυτό το κίνημα είναι και δικό σου,” καταλήγει το κάλεσμα για αλληλεγγύη. “Δεν έχει όρια, ούτε σύνορα και ανήκει σε όλους εκείνους που θέλουν να είναι μέρος του. Είμαστε χιλιάδες, αλλά μπορούμε να γίνουμε εκατομμύρια.”
