Το κοινωνικό κίνημα κατά του Εργατικού νόμου κερδίζει έδαφος: πάνω από ένα εκατομμύριο διαδηλωτές την περασμένη Πέμπτη 31 Μαρτίου, διπλάσιοι από τους διαδηλωτές της 9ης Μαρτίου. Η κυβέρνηση αποδυναμωμένη και με μια διαιρεμένη πλειοψηφία, αναγκάστηκε να υποχωρήσει στην ανάκληση της εθνικότητας: μπορεί, πρέπει να υποχωρήσει και στον Εργατικό νόμο. Είμαστε αποφασισμένοι για έναν Αγώνα Αορίστου Χρόνου κατά της ελαστικοποίησης της εργασίας.
Η κυβέρνηση ακολουθεί τα βήματα της δεξιάς που είναι υπεύθυνη για την αποτυχία της συνταγματικής μεταρρύθμισης, που προέβλεπε την εισαγωγή στο σύνταγμα της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και της ανάκλησης της εθνικότητας. Ωστόσο, η δεξιά αναγκάστηκε να ψηφίσει το νομοσχέδιο που κατέθεσε ο Φρανσουά Ολάντ στο Κογκρέσο στις 16 Νοεμβρίου. Ήταν η αγανάκτηση των πολιτών, που τάχθηκαν ενάντια στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και την ανάκληση της εθνικότητας, που υποχρέωσε τους σοσιαλιστές βουλευτές να αλλάξουν το προεδρικό νομοσχέδιο, δίνοντας έτσι μια πρόφαση στη δεξιά να μην το ψηφίσει.
Ο Εργατικός νόμος είναι ένας κοινός νόμος που δε χρειάζεται να περάσει από το Κογκρέσο ούτε έχει ανάγκη ειδικής πλειοψηφίας: αλλά η πίεση «του δρόμου» ανεβαίνει και θα μπορούσε και πάλι να αναγκάσει αυτή την αποδυναμωμένη και παράνομη κυβέρνηση να υποχωρήσει.
Οι νέοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η διευκόλυνση των απολύσεων των μισθωτών αορίστου χρόνου δε θα μειώσει καθόλου την αβεβαιότητα της εργασίας.
Οι γυναίκες έχουν αντιληφθεί πλήρως πως θίγονται ιδιαίτερα από τη μείωση του επιδόματος υπερωριακής απασχόλησης, αλλά και από την αποδυνάμωση των νομικών κανόνων προς όφελος της επιχειρηματικής συμφωνίας, καθώς τα συνδικάτα είναι πιο αδύναμα στις μικρές επιχειρήσεις των οποίων το προσωπικό είναι στην πλειοψηφία του γυναικείο.
Οι μισθωτοί κατανοούν τον κίνδυνο περιορισμού του δικαιώματος ιατρικής παρακολούθησης μόνο στις «θέσεις υψηλού κινδύνου» (που καθορίζονται από τον εργοδότη): και εδώ οι γυναίκες θα θιχτούν περισσότερο, καθώς η εργασία τους κρίνεται συνήθως «ακίνδυνη».
Οι συνδικαλιστές έχουν καταλάβει καλά πως σε περίοδο αύξησης της ανεργίας, η γενίκευση των επιχειρησιακών δημοψηφισμάτων κατά των πλειοψηφικών συνδικάτων θα είναι μια ατομική βόμβα εναντίον τους.
Όλοι βλέπουν καλά πως αν επιτραπεί στους εργοδότες να αυξήσουν τη διάρκεια της εργασίας το αποτέλεσμα θα είναι η υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας και η μείωση των θέσεων απασχόλησης.
Και όλοι έχουν καταλάβει πως ήρθε η στιγμή να μπει ένα τέλος σ’ αυτή την κλιμάκωση των κοινωνικών και δημοκρατικών οπισθοδρομήσεων στην οποία παρασέρνει τη χώρα αυτή η κυβέρνηση που παραδέρνει αψηφώντας όλες τις αξίες και τις υποσχέσεις που είχε εξαγγείλει. Για ολόκληρη τη Γαλλία, ήρθε η ώρα της συζήτησης και της κινητοποίησης, για να πετύχουμε την απόσυρση αυτού του νομοσχεδίου και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί την εργασία που θέλουμε.
