Η «Λάθρα;», Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου, γράφει για όλα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό στην Χίο σχετικά με τους πρόσφυγες και μετανάστες/-ρίες, αλλά και για την επίθεση που δέχτηκε χτες στον χώρο της. Περιγράφει πώς επηρέασε την κατάσταση η υπογραφή της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας αλλά και τα κλειστά κέντρα φιλοξενίας. Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες το κλίμα έχει αντιστραφεί. Το βασικό ζητούμενο των προηγούμενων μηνών, η αλληλεγγύη, που μας ξάφνιασε με την ένταση της όσο και το ίδιο το φαινόμενο της προσφυγιάς, αρχίζει να φθίνει όσο περνούν οι μέρες. Οι πρόσφυγες που μας έκαναν να δακρύζουμε μπροστά στις οθόνες διαχωρίστηκαν ξαφνικά από την Ευρώπη σε πρόσφυγες και μετανάστες κι αυτοί οι τελευταίοι σε επικίνδυνους και μαχαιροβγάλτες.
Στο νησί μας το κέντρο καταγραφής στην «Bιάλ» μέσα σε δύο μόλις μέρες ξεπέρασε το ανώτερο όριο δυναμικότητας του και καμία πρόβλεψη δεν φάνηκε να υπάρχει για το παρακάτω. Ποιος δικαιούται να πει ότι δεν το ήξερε πως έτσι θα γινόταν; Ο κόσμος κρατούμενος πλέον στριμώχθηκε όπως – όπως, οι οργανώσεις που υποστήριζαν τις πρακτικές ανάγκες όλο τον προηγούμενο καιρό εγκατέλειψαν το κλειστό κέντρο. Πεδίο λαμπρό για να βγουν εντάσεις ανάμεσα σε ανθρώπους που ήρθαν για την ελευθερία και βρέθηκαν σε μία φυλακή. Κι αυτό φαινόταν ότι θα ξεχειλίσει μετά τις πρώτες εβδομάδες όμως δεν έλαβαν κανένα μέτρο για να το αποφύγουν.
Κι έπειτα ήρθαν τα ΜΑΤ με πλήρη εξάρτυση να τα βάλουν με μία κοινωνία που κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων χωρίς πολλά λόγια και τυμπανοκρουσίες. Ωπ, λάθος εδώ, για να χτυπήσουν τους ξένους ήρθαν όχι για τους ντόπιους.
Και τα γυναικόπαιδα φοβήθηκαν, άνοιξαν τις πόρτες, δεν οδηγήθηκαν από κανένα αρμόδιο στον ανοιχτό χώρο της Σούδας αλλά αφέθηκαν να καταλάβουν την προβλήτα του λιμανιού ζητώντας να φύγουν. Ώσπου λίγες μέρες αργότερα ο όχλος των «αγανακτισμένων πολιτών» θεώρησε πως δικαιούται να αυτοδικήσει και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Ανάλογα είχε πράξει μία μέρα πριν λοιδορώντας και προπηλακίζοντας συνδημότες μας και δημοσιογράφους. Υπό την πίεση αυτή, σύσσωμες οι Αρχές εκκένωσαν το λιμάνι. Καμία πράξη βίας δεν υπήρξε από μέρους των προσφύγων μέχρι το τέλος. Αντίθετα, ο όχλος έξω από την προβλήτα ήταν ένα συνονθύλευμα που προφανώς καθοδηγούνταν από ανθρώπους με βίαιη και παραβατική συμπεριφορά. Όλοι είδαμε τις σιδηρογροθιές, τους λοστούς, τις κροτίδες εκτός και εντός προβλήτας που δημιούργησαν ένα κλίμα τρόμου και πανικού στους πρόσφυγες. Η παρουσία τους χρησιμοποιήθηκε εντέχνως από τις Αρχές ως μέσο εκφοβισμού. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, κι όσοι ήμασταν εκεί γνωρίζουμε πως υπήρξαν πολλές προκλήσεις και παραβάσεις του ποινικού κώδικα.
Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τα γεγονότα αυτά και οι πρόσφυγες στριμώχνονται ακόμη στη Σούδα και το ΔΗΠΕΘΕ, σε αυτοσχέδιες σκηνές, με την σίτιση τους να επαφίεται στις εθελοντικές ομάδες, περιμένοντας να ξεκινήσει η διαδικασία ασύλου.
Ήδη, οι πρώτες αποφάσεις που εκδόθηκαν στην Μυτιλήνη για Σύρους πολίτες είναι απορριπτικές θεωρώντας την Τουρκία ως ασφαλή τρίτη χώρα για να επιστραφούν οι πρόσφυγες. Πόσα να πει κανείς για τις παρατυπίες και τις παραλείψεις;
Λίγο νωρίτερα ξεκίνησαν οι πρώτες επιστροφές με βάση την συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Η Ευρώπη περήφανη για την εφαρμογή της «λύσης» παρακολούθησε τα πρώτα πλοία να επιστρέφουν πρόσφυγες στην απέναντι ακτή. Οι επιστροφές συνεχίζονται στον βωμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, παρά την γενική κατακραυγή και την απουσία επαρκούς συστήματος ασύλου, με κατάφωρη καταπάτηση ακόμη και του νεοσύστατου θεσμικού πλαισίου. Τα γεγονότα δεν τα προλαβαίνουμε πια εδώ και καιρό.
Πριν λίγες μέρες οι πόρτες της Βιάλ άνοιξαν, χωρίς να έχει δοθεί μία λύση στην φιλοξενία των δυο χιλιάδων και πλέον ανθρώπων. Έτσι, αυτοί θα περιπλανώνται στην πόλη, θα γίνουν θύματα και «θύτες», θα το παρακολουθήσουμε κάθε μέρα να γίνεται πιο δύσκολο να το διαχειριστούμε κι όμως η κεντρική κυβέρνηση που φέρει ακέραια την ευθύνη είναι τραγικά απούσα ακόμη και τώρα στην ύστατη ώρα.
Η τοπική κοινωνία ασφυκτιά, γιατί δεν δίνεται ουσιαστική λύση, οι πρόσφυγες συνειδητοποιούν ότι έχουν παγιδευτεί, οι χειρισμοί αυτοσχεδιαστικοί και οι φασίστες βρίσκουν χώρο να κερδίζουν την υπεραξία του ελλείμματος σοβαρής μεταναστευτικής πολιτικής.
Παράλληλα, με όλα αυτά η στοχοποίηση των δομών αλληλεγγύης συνδέεται παντού με την υποκίνηση και την όποια παραβατική συμπεριφορά των προσφύγων που σταθερά εξακολουθούν να διεκδικούν να ανοίξουν τα σύνορα.
Παρακολουθήσαμε όλοι από τον Ιανουάριο την στοχοποίηση του solicafe, με ελέγχους και επισκέψεις στο χώρο και στα μέλη της συλλογικότητας τους. Πρώτη φορά τόσο γρήγορα συντονίστηκαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Δίκαια ή άδικα όσα τους καταλογίζονται δεν γνωρίζουμε – όμως θα περιμέναμε να δούμε τον ίδιο ζήλο για την διερεύνηση των επανειλημμένων επιθέσεων που έγιναν στο χώρο αυτό από αγνώστους (;)
Το βράδυ της μεγάλης Δευτέρας ήρθε η σειρά μας (;). Μία κροτίδα έσκασε έξω από τον χώρο της «ΛΑΘΡΑ;» κι ενώ μέσα βρίσκονταν μέλη της ομάδας θεατρικού που ετοιμάζουμε. Η μεγάλη τζαμαρία ευτυχώς έσπασε μόνο σε ένα μικρό τμήμα της κι έτσι αποφύγαμε τον βέβαιο τραυματισμό μας. Το επεισόδιο επαναλήφθηκε και την Μεγάλη Τρίτη. Είναι μέσα στο κλίμα των ημερών οι κροτίδες. Περιμένουμε και πάλι από τις Αρχές να διερευνήσουν τι συμβαίνει στην πόλη μας, οι αφορμές που έχουν δοθεί πολλές. Το κλίμα δεν επιτρέπει παρερμηνείες ούτε αδράνεια.
Μέσα σε όλα αυτά, μετά από όλα αυτά το δικό μας μήνυμα αυτή την ώρα είναι λιτό και σαφές προς όλους:
ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ …
ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
