Για άλλη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη. Αυτά τα γεγονότα στις δυτικές πόλεις, στα οποία σκοτώνονται ευρωπαίοι πολίτες, είναι τερατώδη στα μάτια των δυτικών μέσων ενημέρωσης. Θα πρέπει να καταδικάζονται και όλοι οι άνθρωποι που θέλουν την ειρήνη τα καταδικάζουν. Εμείς στο Pressenza τα καταδικάζουμε απόλυτα.
Αλλά δεν είναι πλέον αρκετό για τους ευρωπαίους πολιτικούς και τους ευρωπαίους πολίτες να καταδικάζουν τις τρομοκρατικές ενέργειες στην Ευρώπη, χωρίς να ψάχνουν τις ρίζες του προβλήματος και να το λύνουν.
Όπως η προσφυγική κρίση, η οποία δεν μπορεί να λυθεί κλείνοντας τα σύνορα και βάζοντας πολεμικά πλοία στην Μεσόγειο, έτσι και η τρομοκρατία δεν μπορεί να λυθεί με την αύξηση των μέτρων ασφαλείας και παρακολούθησης του ευρωπαϊκού πληθυσμού, δαιμονοποιώντας ανθρώπους με μουσουλμανική πίστη και κατηγορώντας τους μετανάστες.
Και τα δύο αυτά προβλήματα προέρχονται από την εμπλοκή της Ευρώπης στους πολέμους της Μέσης Ανατολής.
Αυτή είναι μία άβολη αλήθεια που οι πολιτικοί από σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα δεν θέλουν να δεχτούν ή αν το αποδεχτούν δεν θέλουν να το πουν στο κοινό, επειδή τα αντι-ανθρωπιστικά μέσα ενημέρωσης θα τους καταδιώξουν σε μια προσπάθεια να καταστρέψουν τις καριέρες τους και να τους κάνουν να σωπάσουν.
Για δεκαετίες η Ευρώπη έχει αναμιχθεί σε γεωστρατηγικά σημεία του πλανήτη, προωθώντας πολέμους και κοινωνικές αναταραχές. Όλοι γνωρίζουμε τα ονόματα αυτών των σημείων: Λιβύη, Συρία, Αφγανιστάν και Ιράκ μεταξύ άλλων. Και η υποτιθέμενη δικαιολογία για αυτούς τους πολέμους ήταν η έλλειψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατίας.
Όμως γνωρίζουμε ότι υπάρχουν δεκάδες χώρες που επίσης έχουν τρομερά ρεκόρ όσων αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία: η Σαουδική Αραβία αναμφισβήτητα είναι από τις πρώτες στην λίστα, όπως επίσης χώρες όπως η Ζιμπάμπουε, η Αίγυπτος και η Κίνα είναι και αυτές σε αυτήν τη λίστα.
Και ενώ στις πρώτες χώρες το ΝΑΤΟ εξαπολύει απόλυτη καταστροφή, οι τελευταίες αφήνονται να κάνουν ό,τι θέλουν.
Κοιτάζοντας πιο προσεχτικά, οι πρώτες χώρες έχουν σημαντικές ποσότητες πετρελαίου ή είναι γεωγραφικά σημαντικές για αγωγούς και οι τελευταίες είτε είναι χώρες χωρίς στρατηγικές πρώτες ύλες ή με σημαντικές εμπορικές συνδέσεις, πολύ σημαντικές για να τεθούν σε κίνδυνο.
Οι άνθρωποι της Ευρώπης πρέπει να ξυπνήσουν από το ονειροπόλημά τους. Η εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι καταστροφική. Οι πόλεμοι δεν παράγουν ειρήνη, παράγουν πρόσφυγες και τρομοκράτες. Και οι πολιτικοί μας και εκείνοι που ελέγχουν το τραπεζικό μας σύστημα, τα επιχειρηματικά μέσα ενημέρωσης και ο στρατός το γνωρίζουν.
Θυμάμαι τα λόγια του Αργεντίνου συγγραφέα και ακτιβιστή της μη βίας, Silo, ο οποίος έγραψε πίσω στη δεκαετία του ’80:
Οπότε ας μην μένουμε έκπληκτοι εάν κάποιος απαντήσει στην φυσική βία ενώ τον έχουμε υποβάλλει σε απάνθρωπη ψυχολογικά πίεση ή πιέσεις εκμετάλλευσης, διακρίσεων ή μισαλλοδοξίας. Και εάν η απάντηση μάς εκπλήξει είναι είτε επειδή είμαστε ένα ενδιαφερόμενο μέρος της αδικίας (που σε αυτήν την περίπτωση η «έκπληξή» μας είναι επίσης ένα ψέμα) είτε γιατί βλέπουμε μόνο τις επιπτώσεις χωρίς να παρατηρούμε τα αίτια που καθορίζουν αυτήν την έκρηξη.
Η Ευρώπη πηγαίνει προς την άβυσσο. Η ειρήνη που βίωσε ως επί το πλείστον η Ευρώπη από το 1945 είναι σε μεγάλο κίνδυνο. Τα κοινωνικά προνόμια και η ασφάλεια για τα οποία αγωνίστηκαν οι πολίτες δέχονται επίθεση από μία άρρωστη συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων, μέσων ενημέρωσης, του τραπεζικού συστήματος και της στρατιωτικής βιομηχανίας.
Τώρα είναι η στιγμή για να δράσει η κοινωνία των πολιτών. Είναι υποχρέωση όλων μας να εμπλακούμε σε ανθρωπιστικούς οργανισμούς που έχουν σαν βάση τις αρχές της μη βίας, όπου η αξία του ανθρώπινου όντος είναι στο κέντρο, όπως είναι ο Κόσμος χωρίς Πολέμους και Βία, το Διεθνές Ανθρωπιστικό Κόμμα, η Σύγκληση Πολιτισμών και άλλους και αυτοί οι οργανισμοί να υποστηρίξουν όσο καλύτερα μπορούν ευρύτερες εκστρατείες για κοινωνική αλλαγή, όπως το DiEM25, το ICAN, το No-to-NATO και πολλές άλλες. Εξαρτάται από τους πολίτες της Ευρώπης να απορρίψουν ψευδής πληροφορίες και δικαιολογίες που προέρχονται από αντι-ανθρωπιστικά μέσα ενημέρωσης και να κοιτάξουν για εναλλακτικές πηγές όπως το Pressenza.
Είναι ώρα να εκφραστεί η αλληλεγγύη, όχι μόνο μεταξύ εκείνων με παρόμοια πιστεύω και εμφάνιση, αλλά μεταξύ όλων των ανθρώπων. Αυτό θα ήταν μια απάντηση με συνοχή.
