Της Μέιριντ Μαγκουάιρ[1] για το Common Dreams
Τον Νοέμβριο του 2015 ταξίδεψα στην Συρία με μία αντιπροσωπεία για τη Διεθνή Ειρήνη. Αυτή ήταν η τρίτη επίσκεψή μου στην Συρία τα τελευταία τρία χρόνια. Όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις, συγκινήθηκα από το πνεύμα σθένους και θάρρους των ανθρώπων της Συρίας. Παρά το γεγονός πως τα τελευταία πέντε χρόνια η χώρα τους έχει βυθιστεί στον πόλεμο από εξωτερικές δυνάμεις, η μεγάλη πλειοψηφία του συριακού λαού συνεχίζει με την καθημερινότητά του. Πολλοί έχουν αφιερωθεί στο να δουλεύουν για την ειρήνη και την συμφιλίωση και την ενότητα της αγαπητής τους Συρίας. Παλεύουν να ξεπεράσουν το φόβο τους, το φόβο πως η Συρία θα οδηγηθεί από εξωτερικές παρεμβάσεις και εσωτερικές καταστροφικές δυνάμεις για να υποστεί την ίδια τρομερή μοίρα του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Ουκρανίας, της Υεμένης και τόσο πολλών άλλων χωρών.
Πολλοί Σύριοι είναι τραυματισμένοι και σε σοκ. Ρωτούν «Πώς έγινε αυτό στη χώρα μας;» Νόμιζαν πως οι πόλεμοι «δι’ αντιπροσώπων» ήταν κάτι που συνέβαινε μόνο σε άλλες χώρες. Αλλά τώρα και η Συρία έχει μετατραπεί σε ένα πολεμικό έδαφος στο γεωπολιτικό τοπίο που ελέγχεται από τις δυτικές παγκόσμιες ελίτ και τους συμμάχους τους στη Μέση Ανατολή.
«Καλώ όλους του Αμερικανούς και Ευρωπαίους πολίτες να απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους να σταματήσουν να βομβαρδίζουν τη Συρία, να τερματίσουν τη βία που προκαλούν, να ακούσουν τη φωνή της ειρήνης του συριακού λαού που υποφέρει και να αναζητήσουν ενεργά μη βίαιους τρόπους για να τερματιστούν οι συγκρούσεις και η δυστυχία στη Συρία.»
Πολλοί από αυτούς που συναντήσαμε μας είπαν ότι η Συρία δεν βιώνει εμφύλιο πόλεμο αλλά ξένη εισβολή. Μας είπαν επίσης ότι δεν είναι μία θρησκευτική σύγκρουση ανάμεσα σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Σύμφωνα με τα λόγια του Πατριάρχη Μελχιτών Γρηγόριο Γ’ Λαχάμ «Δεν υπάρχει απλά διάλογος ανάμεσα σε Μουσουλμάνους και Χριστιανούς αλλά και οι ρίζες τους μπλέκονται μεταξύ τους. Έζησαν μαζί για πάνω από 1436 χρόνια χωρίς πολέμους, παρόλες τις διαφωνίες και τις διαμάχες… Με τα χρόνια η ειρήνη και η συνύπαρξη αντιστάθμισαν τη διένεξη.»
Στη Συρία η αντιπροσωπεία μας είδε ότι οι σχέσεις Χριστιανών και Μουσουλμάνων μπορεί να είναι περισσότερο από αμοιβαία ανοχή. Μπορεί να είναι βαθιά αγάπη.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας συναντήσαμε εκατοντάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων τοπικών και εθνικών πολιτικών ηγετών, προσωπικότητες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, τοπικούς και εθνικούς Μουσουλμάνους και Χριστιανούς ηγέτες, μέλη επιτροπών συμφιλίωσης και εσωτερικά εκτοπισμένους πρόσφυγες. Συναντήσαμε επίσης πολυάριθμους ανθρώπους στους δρόμους των πόλεων -Σουννίτες, Σιίτες, Χριστιανούς, Αλαουίτες- οι οποίοι όλοι ένιωθαν πως οι φωνές τους αγνοούνται και υποεκπροσωπούνται στη Δύση.
Οι νέοι που συναντήσαμε εξέφρασαν την επιθυμία να δουν ένα κράτος το οποίο θα εξασφαλίζει την ισότητα των πολιτών και τη θρησκευτική ελευθερία όλων των θρησκευτικών και εθνοτικών ομάδων και την προστασία των μειονοτήτων. Είπαν πως αυτό είναι δουλειά του συριακού λαού και όχι εξωτερικών δυνάμεων και μπορεί να γίνει ειρηνικά.
Συναντήσαμε πολλούς Σύριους που απορρίπτουν όλη τη βία και δουλεύουν για μία επίλυση των συγκρούσεων μέσω διαπραγμάτευσης και την εφαρμογή της δημοκρατικής διαδικασίας. Λίγοι Σύριοι που γνωρίσαμε είχαν την ψευδαίσθηση ότι ο εκλεγμένος ηγέτης τους, Πρόεδρο Άσαντ, είναι τέλειος, όμως πολλοί τον θαυμάζουν και νιώθουν ότι είναι προτιμότερος από την εναλλακτική μιας κυβέρνησης που θα πέσει στα χέρια των Τζιχαντιστών μαχητών – φονταμενταλιστές εξτρεμιστές των οποίων η ιδεολογία θα προκαλούσε τις μειονότητες (και τους μετριοπαθείς Σουνίτες) να εγκαταλείψουν τη Συρία ή να σκοτωθούν.
Αυτό έχει ήδη προκύψει με την έξοδο χιλιάδων από την Συρία. Έφυγαν από φόβο πως θα σκοτωθούν ή πως τα σπίτια τους θα καταστραφούν από ξένους Τζιχαντιστές μαχητές οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί, χρηματοδοτηθεί και διευκολυνθεί από εξωτερικές δυνάμεις.
Στη Χομς είδαμε τα βομβαρδισμένα σπίτια. Χιλιάδες έφυγαν όταν Σύριοι αντάρτες επιτέθηκαν σε Συριακές δυνάμεις από τις κατοικημένες περιοχές και ο στρατός απάντησε, προκαλώντας θανατηφόρες ζημιές σε πολίτες και σε όλα τα κτίρια (η στρατηγική των ανταρτών «Ανθρώπινες Ασπίδες»). Έκαναν το ίδιο σε πολιτιστικούς χώρους («Πολιτιστικές Ασπίδες»).
Στην παλιά πόλη της Χομς συναντήσαμε μέλη της Επιτροπής Συμφιλίωσης, την οποία ηγείται ένας ιερέας και σεΐχης. Επισκεφτήκαμε επίσης τον τάφο ενός Ιησουΐτη ιερέα ο οποίος δολοφονήθηκε από μαχητές του ISIS. Επισκεφτήκαμε την Καθολική Εκκλησία που ξαναχτίστηκε˙ η αρχική είχε καεί.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης με αναμμένα κεριά, ακούσαμε πώς Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι στην πόλη, είχαν συμβάλει στο να πείσουν του μαχητές να αφήσουν τα όπλα τους και να δεχτούν την πρόταση της Συριακής κυβέρνησης για αμνηστία. Μας έκαναν έκκληση να ζητήσουμε από τη διεθνή κοινότητα να τερματιστεί ο πόλεμος στη Συρία και να υποστηρίξει την ειρήνη.
Η αντιπροσωπεία μας ήταν ιδιαίτερα λυπημένη εκείνη την ημέρα όταν μάθαμε τα νέα πως ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ της Αγγλικανικής Εκκλησίας ανακοίνωσε δημόσια τη στήριξή του στο ψήφισμα της Μεγάλης Βρετανίας να βομβαρδίσει τη Συρία.
Εάν η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμούν να βοηθήσουν πραγματικά τον συριακό λαό, θα πρέπει αμέσως να άρουν τις κυρώσεις οι οποίες προκαλούν μεγάλες δυσκολίες στο συριακό λαό και να χρησιμοποιήσουν κάθε μη βίαιο μέσο για τον τερματισμό του πολέμου.
Επισκεφτήκαμε επίσης την χριστιανική πόλη της Μααλούλα, όπου η μιλιέται η γλώσσα του Ιησού –η Αραμαϊκή. Είναι μία από τις αρχαιότερες χριστιανικές πόλεις στη Μέση Ανατολή. Επισκεφτήκαμε την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου όπου ο ιερέας εξήγησε πώς αφού η εκκλησία τους κάηκε τελείως από αντάρτες υποστηριζόμενους από Δυτικούς και πολλοί χριστιανοί σκοτώθηκαν, οι άνθρωποι της Μααλούλα μετέφεραν ένα τραπέζι στα συντρίμμια της εκκλησίας, προσευχήθηκαν, έπειτα ξεκίνησαν να ξαναχτίζουν την εκκλησία τους και τα σπίτια τους.
Λυπηθήκαμε όταν ακούσαμε ότι στο ίδιο μέρος κάποιοι Μουσουλμάνοι γείτονες είχαν καταστρέψει επίσης σπίτια Χριστιανών. Αυτή η ιστορία μας έδειξε τις πολυπλοκότητες της συριακής σύγκρουσης και την ανάγκη να διδαχθεί η μη βία και να χτιστεί η ειρήνη και η συμφιλίωση. Μας έφερε επίσης σε μια βαθύτερη συνειδητοποίηση των δεινών των μετριοπαθών Σουνιτών από τους εξτρεμιστές και των δεινών του τεράστιου αριθμού Χριστιανών που τώρα εγκαταλείπουν τις χώρες της Μέσης Ανατολής.
Εάν η κατάσταση σταθεροποιούταν τώρα στη Συρία και τη Μέση Ανατολή λίγοι θα ήταν οι Χριστιανοί του θα είχαν μείνει.
Όλη η Μέση Ανατολή έχει γίνει μάρτυρας της τραγικής και πραγματικής εξαφάνισης του Ιουδαϊσμού και αυτή η τραγωδία συμβαίνει τώρα με ανησυχητικό ρυθμό στους Χριστιανούς.
Καλώ όλους τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους πολίτες να απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους να σταματήσουν το βομβαρδισμό στη Συρία, να τερματίσουν τη βία που προκαλούν, να ακούσουν τη φωνή της ειρήνης από το συριακό λαό που υποφέρει και να επιδιώξουν ενεργά μη βίαιους τρόπους για τον τερματισμό των συγκρούσεων και της δυστυχίας στη Συρία.
Η μη βία μπορεί ακόμα να λειτουργήσει στη Συρία. Μπορεί να υπάρξει μη βίαιη λύση στον πόλεμο και τη βία στη Συρία. Υπάρχει ελπίδα και η Συρία είναι ένα φως στον κόσμο επειδή υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι εκεί που δουλεύουν για το διάλογο, τις διαπραγματεύσεις, την συμφιλίωση και την ειρήνη.
Εκεί βρίσκεται η ελπίδα και μπορούμε όλοι να στηρίξουμε αυτήν την ελπίδα και εκείνους που επιδιώκουν μη βίαιες λύσεις με την αποκήρυξη της βίας και του πολέμου στη Συρία.
[1] Η Μέιριντ Κόριγκαν Μαγκουάιρ κέρδισε το 1976 το Νόμπελ Ειρήνης για την προσφορά της στην ειρήνη στη Βόρεια Ιρλανδία. Το βιβλίο της, The Vision of Peace (επιμέλεια βιβλίου από τον Τζον Ντιρ με πρόλογο από τον Ντέσμοντ Τούτου και εισαγωγή από τον Δαλάι Λάμα) είναι διαθέσιμο από το www.wipfandstock.com. Ζει στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε: www.peacepeople.com
