Πέρασε χτες στη Βουλή το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια. Από τους 249 βουλευτές που ήταν παρόντες και παρούσες, ψήφισαν υπέρ οι 193. Η χαρά ήταν έκδηλη σε όλους τους χώρους του Κοινοβουλίου από όπου πέρασα ενώ μέχρι και οι υπάλληλοι έδειχναν με διάφορους τρόπους την συμπαράστασή τους. Η αστυνόμος που μας οδήγησε στα θεωρεία μας παρακάλεσε να μην εκνευριστούμε με ό,τι τυχόν ακούσουμε γιατί αυτό το νομοσχέδιο είναι πολύ σημαντικό και πρέπει να ψηφιστεί.
“Το περίμενες ότι θα ήμασταν εδώ και θα ακούγαμε κάποτε αυτή τη συζήτηση μέσα στη Βουλή;” με ρώτησε φίλη ακτιβίστρια χτες, την ώρα που ακούγαμε τους εκπροσώπους του Ελληνικού Κοινοβουλίου να τοποθετούνται πριν την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης. Κι όμως χτες ο Πρωθυπουργός μας ζήτησε συγνώμη γιατί άργησε. Την ίδια στιγμή που άλλοι, προηγούμενοι Πρωθυπουργοί, είτε από επιλογή είτε από το γεγονός ότι πλέον δεν βρίσκονται σε θέσεις εκπροσώπησης και άρα βρίσκονται εκτός Βουλής, ήταν απόντες και από τα έδρανα και από τα θεωρεία.
Το σύμφωνο συμβίωσης το παλεύει η ΛΟΑΤ κοινότητα εδώ και πολλά χρόνια. Έχουμε κάνει πορείες, εκδηλώσεις, ομιλίες, παραστάσεις, γάμους στην Τήλο, έχουν υπάρξει ανοιχτές υποψηφιότητες σε ψηφοδέλτια πολιτικών παρατάξεων με ακριβώς αυτό το αίτημα πρώτο πρώτο, έχουμε δώσει άπειρες συνεντεύξεις, έχουμε γράψει άπειρα άρθρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχουμε συρθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, πρόσφατα ήρθε και η Ευρωπαϊκή ILGA με το ετήσιο συνέδριό της να συνδράμει τον αγώνα μας και δέσμευσε εκεί για πρώτη φορά τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Έχουμε ακόμα και διαφωνίσει εσωτερικά στην κοινότητα για το αν εμείς θα πρέπει να κάνουμε τα ίδια που κάνει ο στρέιτ κόσμος, να παντρευόμαστε, να κάνουμε οικογένειες. Το έχουμε λύσει όμως αυτό το θέμα: θα αποφασίσουμε, είπαμε, αν και τι θα κάνουμε όταν θα μπορούμε από το νόμο να τα κάνουμε όλα, εξίσου. Κι όχι γιατί είμαστε κι εμείς φορολογούμενοι ή καταναλωτές (όπως άκουσα χτες να λέγεται) αλλά γιατί είμαστε άνθρωποι που αγαπάνε εξίσου.
Από την δυνατή χτεσινή εμπειρία στο Κοινοβούλιο κρατάω τα εξής:
* το διαχωρισμό μεταξύ σεξουαλικού προσανατολισμού και σεξουαλικής επιλογής, που όπως φαίνεται αρκετοί βουλευτές και βουλευτίνες έχουν πλέον εμπεδώσει,
* την έκδηλη αγωνία της Βασιλικής Κατριβάνου και του Κωστή Παπαϊωάννου καθόλη τη διαδικασία συζήτησης και ψήφισης,
* την απρόσμενη στήριξη που ήρθε από βουλευτές και πολιτικά κόμματα με συντηρητικό προφίλ, που μας δείχνει ξεκάθαρα ότι η κοινωνία είναι πιο έτοιμη από ότι θέλουν να μας κάνουν να νομίζουμε,
* την αναφορά στον Μηνά Χατζησάββα από την Άννα Βαγενά,
* την αναφορά από πολλούς βουλευτές στην ταυτότητα φύλου,
* το γεγονός ότι η λέξη λεσβία, όσο ήμουν εγώ στη Βουλή τουλάχιστον, δεν ακούστηκε καθόλου,
* το λόγο μίσους των βουλευτών της Χρυσής Αυγής και την κατάμαυρη ενέργεια που μετέδιδαν,
* την τοποθέτηση του ΚΚΕ που είχε επικίνδυνη για την υγεία μας οσμή,
* τον αυτάρεσκο και στείρο τρόπο με τον οποίο στην πλειοψηφία τους οι βουλευτές αντιμετωπίζουν τη διαδικασία συζήτησης και ψήφισης ενός νομοσχεδίου.
Προτίμησα να μπω στη Βουλή ως μέλος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών για να βιώσω την όλη διαδικασία, στημένη υπομονετικά όπως και οι τρανς φίλες μου στην είσοδο για τρία τέταρτα καθώς ακόμα το Κοινοβούλιο δεν αναγνωρίζει τη διαφορά μεταξύ δήλωσης φύλου και φύλου που υποδεικνύει η ταυτότητα. Η εξασφάλιση των δικαιωμάτων της τρανς κοινότητας είναι σαφώς ο επόμενός μας στόχος.
