Στην Τσεχική Δημοκρατία υπήρξαν αναφορές για στρατιώτες που επισκέφτηκαν σχολεία σε όλη τη χώρα σε μια προσπάθεια να εισάγουν τους μαθητές στη στρατιωτική ζωή. Παιδιά από 10 μόλις χρονών εξοικειώνονται και ενθαρρύνονται στη χρήση πολυβόλων. Αυτές οι τρομακτικές εικόνες φέρνουν μνήμες ολοκληρωτικών καθεστώτων όπου η εκπαίδευση στον πόλεμο και η μιλιταριστική οπτική της κοινωνίας και της ζωής ενσταλάζονταν στα παιδιά από πολύ νεαρή ηλικία.
Και αυτό συμβαίνει ακριβώς τη στιγμή που ο λαός των ΗΠΑ γίνεται μάρτυρας ενός ακόμα μακελειού που πρόσφατα έλαβε χώρα σε κάποιο σχολείο. Ενώ ο ίδιος ο Πρόεδρος είναι ανίκανος να αναλάβει οποιαδήποτε δράση απέναντι στην παντοδύναμη οπλική βιομηχανία. Σύμφωνα με το παρατηρητήριο Gun Violence Archive, μόνο μέσα στο 2015 τα σχετιζόμενα με όπλα περιστατικά στις ΗΠΑ ανέρχονταν σε 33,293. 8,514 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 17,361 τραυματίστηκαν. Μεταξύ των νεκρών και τραυματιών 486 ήταν παιδιά κάτω των 11 ετών και 1,687 ηλικίας από 12 ως 17 ετών. Αυτό είναι το μοντέλο που θέλουμε ν’ ακολουθήσουμε;
Από την πλευρά του το Τσεχικό Υπουργείο Άμυνας παρουσίασε την πρωτοβουλία ως εκπαιδευτικό πρόγραμμα, τονίζοντας το ρόλο των όπλων στην υπεράσπιση του έθνους, την αξία του πατριωτισμού, κ.ο.κ. Η ίδια πάντα υποκριτική ρητορεία στην οποία ταιριάζει γάντι η βαθιά ανάλυση του Τολτσόι: απ’ τη μια μεριά μιλάμε για ανθρωπιά, κατανόηση, δικαιοσύνη και απ’ την άλλη στηρίζουμε σιωπηρά ή ρητά μια κοινωνία θεμελιωμένη πάνω στη βία.
Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε σιωπηλά, σχεδόν κρυφά, χωρίς να προηγηθεί καν κάποια ενημέρωση των γονέων. Είχα την ευκαιρία να ακούσω κάποιες μητέρες που δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους βλέποντας τις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο και άκουγαν σοκαρισμένες τα σχόλια των παιδιών τους: «Μας είπαν πώς να χρησιμοποιούμε τα όπλα, να πυροβολούμε τους πρόσφυγες…». Με λίγα λόγια, μια ξεκάθαρη υποκίνηση σε βία. Φυσικά οι δάσκαλοι βεβαιώνουν πως μέσα στην τάξη οι στρατιώτες καμιά στιγμή δεν παρότρυναν τα παιδιά σε πράξεις βίας ή μίσους και είναι σίγουρο πως αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά δεδομένης της κοινωνικής ατμόσφαιρας, των ρατσιστικών σχολίων που ακούγονται στα σπίτια των παιδιών και τη χειραγώγηση των ΜΜΕ στην αέναη αναζήτησή τους για νέους εχθρούς της κοινωνίας, είναι σίγουρο πως οι μαθητές βίωσαν αυτή την «πολιτιστική και εκπαιδευτική πρωτοβουλία» ως μια προτροπή στη βία. Ίσως στην πραγματικότητα, αυτός να είναι και ο πραγματικός στόχος της καμπάνιας: μια μεγάλη προπαγάνδα υπέρ της χρήσης της βίας και τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας.
Όλ’ αυτά μπορεί να αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, που ήδη εκδηλώθηκε τον περασμένο Μάρτιο με το επονομαζόμενο «Dragoon ride»: τη διέλευση αμερικανικών στρατιωτικών οχημάτων μέσα από διάφορες χώρες της ανατολικής Ευρώπης, με τους στρατιώτες να κυματίζουν τις σημαίες και να σταματούν για να χαιρετήσουν τον κόσμο δείχνοντας στα παιδιά τα όπλα τους. Κάτι που σήμερα μας είναι αδύνατο να φανταστούμε πως μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε χώρα της δύσης: αυτό το είδος επιδείξεων γίνεται μόνο όταν ξεκινά ή κατοχή ή όταν απελευθερώνεται μια χώρα. Για οποιαδήποτε χώρα της δύσης κάτι τέτοιο θα ήταν προσβλητικό και ταπεινωτικό! Στη συνέχεια, προσπάθησαν να περάσουν έναν νόμο (η ψήφιση του οποίου προς το παρόν αναβλήθηκε) για να εισάγουν εκ νέου την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία συμπεριλαμβάνοντας αυτή τη φορά και τις γυναίκες. Ταυτοχρόνως, αυξάνουν τις στρατιωτικές δαπάνες αγοράζοντας όπλα κατά κύριο λόγο από τους Αμερικανούς σε εξωφρενικές τιμές.
Πρέπει σ’ αυτό το σημείο να θυμίσουμε πως εδώ και καιρό οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να «χρησιμοποιούν» για τους πολέμους τους νέους από άλλα κράτη, όπως για παράδειγμα, τους Κενυάτες στη Σομαλία και στο Αφγανιστάν. Είναι, λοιπόν, πιθανό για τον πόλεμο στην Ουκρανία ενάντια στη Ρωσία και για άλλους πολέμους που ενδέχεται να ξεσπάσουν, να χρειαστούν και τη βοήθεια των νέων της Τσεχικής Δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα αυτή η διεργασία έχει ήδη ξεκινήσει στις Βαλτικές Δημοκρατίες, όπου γερουσιαστές του Αμερικανικού Κογκρέσου είναι παρόντες και δίνουν διαταγές στα στρατεύματα.
Χωρίς να καταφεύγουμε σε τόσο ακραίες ιδέες, που σε κάποια ευαίσθητα αυτιά μπορεί να ακουστούν υπερβολικές και χειριστικές, βρισκόμαστε σε κάθε περίπτωση μπροστά σε μια μεγάλη προπαγάνδα. Μια προπαγάνδα που, πέρα της ρητορικής συζήτησης, θεμελιώνεται, για να έχει επιτυχία, πάνω στο φόβο του κόσμου για πιθανούς πολέμους και εισβολές απέναντι στις οποίες πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Η τσεχική κυβέρνηση (ή μήπως να πούμε οι μαριονέτες της Ουάσιγκτον) δεν κατάφερε να εγκαταστήσει την αμερικανική στρατιωτική βάση με τη συσκευή ραντάρ (το περίφημο σχέδιο «πόλεμος των άστρων») και από τη στιγμή εκείνη η εξουσία έγινε πιο πονηρή και εφευρετική. Δεν παρουσιάζει πλέον τα πράγματα ξεκάθαρα και άμεσα, αλλά υπόγεια και δόλια, ελπίζοντας πως ο κόσμος θα τα θεωρήσει «φυσιολογικά». Κάποιοι μου σχολίασαν πως όταν ήταν μαθητές είχαν συναντήσει κι εκείνοι εκπροσώπους του στρατού και, κατά συνέπεια, όλ’ αυτά είναι «φυσιολογικά». Έχουν ξεχάσει μια λεπτομέρεια: ότι ζούσαν σε ένα απολυταρχικό και αυταρχικό καθεστώς! Τίποτα δεν ήταν «φυσιολογικό»!
Προς το παρόν η προπαγάνδα λειτουργεί, επειδή δεν έχουν υπάρξει ακόμα σοβαρές διαμαρτυρίες. Μετά τη βελούδινη επανάσταση, ο κόσμος πίστεψε πως θα άρχιζε μια εποχή ελευθερίας και ευημερίας για όλους. Αν και τα πάντα δείχνουν στην αντίθετη κατεύθυνση, προτιμά να ονειρεύεται το σαβατοκύριακο στην εξοχή και τις διακοπές στο βουνό αντί να βλέπει την αύξηση του αυταρχισμού και τη μείωση των χώρων ελευθερίας και συμμετοχής. Δυστυχώς όλοι ξέρουμε πως δεν υπάρχει περισσότερο τυφλός από αυτόν που δε θέλει να δει!
Άραγε τώρα που το κράτος προσεγγίζει τα παιδιά μας για να τα μετατρέψει σε όργανα θανάτου στα χέρια του ΝΑΤΟ, θα αρχίσει ο κόσμος να ξυπνά; Κάποια μέρα θα είναι τα παιδιά μας αυτά που θα ρίχνουν τις βόμβες πάνω από τα νοσοκομεία, σκοτώνοντας πολίτες και μωρά στο όνομα των αθρώπινων δικαιωμάτων;!
Προσωπικά όταν είδα τις φωτογραφίες ένιωσα άρρωστος. Η εικόνα παιδιών να εκπαιδεύονται στη βία σα να ήταν κάτι φυσικό, η εικόνα παιδιών που χειραγωγούνται από κάποιους που εκμεταλλεύονται τη φυσική τους αφέλεια, εν γνώσει ορισμένων γονιών και δασκάλων με άφησε άφωνο.
Ευτυχώς όμως δεν κοιμούνται όλοι! Υπάρχουν πολλές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην κοινωνία και ο Κόσμος χωρίς πολέμους και βία ενημερώνει τους γονείς, προσκαλώντας τους σε μια μη βίαιη διαμαρτυρία που περιλαμβάνει διάφορες δράσεις:
- αποστολή γραμμάτων καταγγελίας στον διευθυντή του σχολείου, το δήμαρχο και τον Υπουργό Παιδείας
- αίτημα προς τα σχολεία να σταματήσουν αυτό το πρόγραμμα και να οργανώσουν συγκεντρώσεις γονέων και δασκάλων που θα συζητήσουν το θέμα, όπως οφείλει να κάνει μια δημοκρατική κοινωνία
- απαίτηση να υπάρχει ενημέρωση για την ημέρα της επίσκεψης των στρατιωτικών και «δημιουργία κενού», όπως μας δίδαξε ο Γκάντι, μη στέλνοντας τα παιδιά στο σχολείο εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα
Δε θέλουμε να πιστέψουμε τον Μίλαν Κούντερα όταν στην «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» έγραφε: «…Εκείνος καταλάβαινε πως ανήκε στους αδύναμους, σε ένα λαό αδύναμων, σε ένα έθνος αδύναμων…». Προτιμάμε να ανατρέχουμε στους σλαβικούς μύθους, σύμφωνα με τους οποίους σε στιγμές μεγάλης ανάγκης οι λαοί ξαναβρίσκουν το καλύτερο κομμάτι τους για να φτιάξουν μια πραγματικά δημοκρατική και ανθρώπινη κοινωνία.
