Ολοκληρώθηκε η πρώτη ψηφοφορία –του δεύτερου εκλογικού γύρου- για την ανάδειξη προέδρου και αντιπροέδρου της Αργεντινής. Με πρωταγωνιστές τον Ντανιέλ Σκιόλι και τον Κάρλος Ζανίνι από το Μέτωπο για τη Νίκη (ευρύς συνασπισμός της κεντροαριστεράς, του κυβερνώντος κόμματος) και τον Μαουρίσιο Μάκρι με την Γκαμπριέλα Μικέτι για το δεξιό συνασπισμό Cambiemos. Νίκησε η δεξιά.
Με καταμετρημένο το 95 τοις εκατό των ψήφων οι Μάκρι-Μικέτι συγκέντρωσαν ποσοστό 51.7 έναντι 48.2 των Σκιόλι-Ζανίνι. Τα νούμερα της αποχής και των λευκών ψηφοδελτίων δεν έχουν ακόμα γίνει γνωστά.
Τα αποτελέσματα δείχνουν μια μεγάλη αλλαγή στη Αργεντινή, που σήμερα εμφανίζεται διαιρεμένη τόσο πληθυσμιακά όσο και εδαφικά και με έναν πρόεδρο που δε θα έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. «Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά» λένε οι «αναλυτές», φοβούμενοι ίσως μην κάνουν λάθος ενώ ταυτόχρονα αναρωτιούνται ποιοι θα είναι οι μελλοντικοί τους σπόνσορες.
Ανάμεσα στα πολλά ερωτηματικά και ένα καίριο ως προς τη σημασία του για το άμεσο πολιτικό μέλλον: είναι, άραγε, ο συνασπισμός Cambiemos μια πραγματική πολιτική δύναμη; Ή πρόκειται απλώς για μια ομάδα πολέμιων της κυβέρνησης που η επιχειρηματολογία τους ομογενοποιήθηκε με τη βοήθεια κάποιου ή κάποιων διαφημιστών; Αυτό το τελευταίο θα μπορούσε να είναι ο λόγος που ο Μάκρι υπαναχώρησε –στην τελευταία και αποφασιστική φάση της προεκλογικής του εκστρατείας- από τις καθαρά δεξιές του θέσεις και τοποθετήθηκε σε ένα διφορούμενο χώρο και με μια γλώσσα κενή από προτάσεις.
Το Μέτωπο για τη Νίκη παραδίδει την κυβέρνηση μετά από δώδεκα χρόνια. Από το 2003 ως το 2015 η αποχωρούσα κυβέρνηση μετέτρεψε μια κατεστραμμένη χώρα στην καλύτερη χώρα που έχουμε ζήσει εμείς οι Αργεντίνοι που σήμερα μετράμε πάνω από επτά δεαετίες στις πλάτες μας. Ίσως η υπέρμετρη αλλαγή οδήγησε στην παραμέληση των τύπων και ο κόσμος τελικά εκνευρίστηκε από τους τρόπους που ποτέ δε δέχτηκε η μεσαία τάξη της Αργεντινής –μια μικρή σνομπ μπουρζουαζία- εκ μέρους των εκφραστών της κοινωνικής βάσης: με άλλα λόγια, από τον περονισμό. Η κυρία πρόεδρος εξάντλησε τις αντοχές αυτού του κοινωνικού φάσματος με τους αυταρχικούς της τρόπους (το διορισμό του Σκιόλι που ήταν προσωπική της επιλογή, την κατάχρηση –δικαιολογημένη ή όχι- της εθνικής τηλεόρασης για τη μετάδοση μιας ομιλίας του Μετώπου για τη Νίκη, την απότομη συμπεριφορά της, κ.λπ.). Αυτό είναι ένα από τα αρχικά συμπεράσματα: φαίνεται πως περισσότερο από την ίδια την πραγματικότητα βάρυνε η κατασκευή μιας ρητορικής συζήτησης σχετικά μ’ αυτή την πραγματικότητα.
Μια από τις σκοτεινές πλευρές της συμπεριφοράς των ψηφοφόρων σ’ αυτές τις εκλογές είναι πως τα δικαιώματα που κατέκτησε η κοινωνία περιφρονήθηκαν από εκείνους ακριβώς που ευεργετήθηκαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, μολονότι είναι κάτι που συνήθως συναντάμε σε μεταρρυθμιστικά καθεστώτα όπου δεν εφαρμόζονται πραγματικές και εις βάθος αλλαγές στις οικονομικές, νομικές, πολιτικές και κοινωνικές δομές.
Ο Σκιόλι αναγνώρισε τη νίκη του αντιπάλου του, ευχαρίστησε τους ψηφοφόρους και αναφέρθηκε ξανά σε όσα επιτεύχθηκαν τα τελευταία 10 χρόνια. Ήταν συνεπής επιμένοντας στα επιτεύγματα μιας κυβέρνησης που άλλαξε θετικά και ριζικά την Αργεντινή. Δεν χωρά αμφιβολία πως και οι δυο υποψήφιοι του κυβερνώντος κόμματος (ο Σκιόλι και η Ζανίνι) έκαναν ό,τι μπορούσαν και κάτι περισσότερο. Εργάστηκαν με πίστη και η ιστορία θα τους αναγνωρίσει όπως τους αναγνώρισε και ο κόσμος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Τέλος, πρόσφερε τη συνεργασία του στο μηχανικό Μαουρίσιο Μάκρι και του ζήτησε να σεβαστεί όλα όσα κατάφερε η κυβέρνηση Κίρχνερ.
Ο λόγος του Μάκρι, την ώρα που αποδεχόταν το αποτέλεσμα που τον αναδείκνυε πρόεδρο, ήταν το ίδιο φτωχός και κενός όσο κι εκείνοι που εκφωνούσε κατά τη διάρκεια της θητείας του ως δημάρχου της πόλης και κατά την προεκλογική του εκστρατεία. Αυτό δεν το λέμε ως κριτική απλά το επισημαίνουμε ως ένα χαρακτηριστικό που τον διακρίνει από τον παραδοσιακό πολιτικό τόνο του Μετώπου για τη Νίκη. Ευχαριστίες, μια μακριά λίστα, και κοινοτοπίες: «μια αλλαγή εποχής που θα είναι καταπληκτική», μια αλλαγή που θα κάνουμε όλοι μαζί, που θα ενώσει όλους τους Αργεντίνους και αυτό απαιτεί να μη χάσουμε ούτε στιγμή τη ζωντάνια μας». «Θα συνεργαστούμε με όλες τις χώρες του κόσμου». Για να κλείσει τελικά την ομιλία του αναδεικνύοντας τον εαυτό του σε σωτήρα: είμαι εδώ για να σας πω ποιος είναι ο δρόμος για την προσωπική μας ανάπτυξη. Για να σας πω ότι θα βοηθήσω κάθε Αργεντίνο να προοδεύσει, να βρει το δρόμο του μαζί με την οικογένειά του. κ.λπ. κ.λπ.
Αύριο θα μπορέσουμε να αναλύσουμε το κείμενο της ομιλίας με τα ρετουσαρίσματα που θα δημοσιεύσουν τα ΜΜΕ της νέας κυβέρνησης.
Η πρόεδρος Κριστίνα Φερναντέζ ντε Κίρχνερ θα δεχτεί επισήμως τον εκλεγμένο πρόεδρο και αντιπρόεδρο στην Κάζα Ροζάδα την επόμενη Τρίτη.
Νίκησε ο Μαουρίσιο Μάκρι, έχασε ο Σκιόλι. Αυτή είναι η λαϊκή βούληση, η φωνή του θεού.
