Υπάρχει μία άποψη για τη Συρία, κοινή ακόμη και μεταξύ ακτιβιστών ειρήνης στις ΗΠΑ, η οποία υποστηρίζει ότι επειδή οι ΗΠΑ έχουν επιδεινώσει τα πάντα στη Συρία και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή για χρόνια, οι ρωσικές βόμβες θα βελτιώσουν την κατάσταση. Ενώ οι ενέργειες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους θα οδηγήσουν σε νίκη του ISIS, που αποτελεί τρόμο για εκατομμύρια ανθρώπων, και χρόνιο χάος στη Συρία και κατά μήκος των γραμμών των μετά την απελευθέρωση Ιράκ και Λιβύης, οι ρωσικές βόμβες —όπως υποστηρίζει αυτή η άποψη — θα καταστρέψει τον ISIS, θα αποκαταστήσει την τάξη, θα προσαπίσει το κράτος δικαίου και θα εγκαθιδρύσει την ειρήνη.
Έχω επανειλημμένα ενημερωθεί ότι επειδή είμαι αντίθετος στους ρωσικούς βομβαρδισμούς δείχνω γι αυτό να είμαι αντίθετος στην ειρήνη, να είμαι υπέρ του πολέμου, να θέλω να κερδίσει η ISIS, ότι δεν ανησυχώ καθόλου για τον συριακό λαό που υποφέρει και ότι το μυαλό μου είναι είτε υπερβολικά απλουστευτικό ή κατά κάποιο τρόπο άρρωστο. Αυτός ο τρόπος σκέψης αντικατοπτρίζει πολλούς αυτοχαρακτηριζόμενους ακτιβιστές ειρήνης στις ΗΠΑ, οι οποίοι επί χρόνια τώρα επιμένουν ότι οι ΗΠΑ πρέπει με βίαιο τρόπο να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Συρίας. Εκείνο το πλήθος έχει βρεθεί ακόμη ευθυγραμμισμένο με τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα και το Γραμματέα του Κράτους Τζον Κέρι, ο οποίος το 2013 είπε στο κοινό των ΗΠΑ ότι εάν δεν υποστηρίζαμε τον βομβαρδισμό της Συρίας, θα ήμασταν υπέρ της δολοφονίας παιδιών από τη Συρία με χημικά όπλα. Ευτυχώς για εμάς, απορρίψαμε εκείνη τη λογική.
Οι υπερασπιστές των βομβαρδισμών από τις ΗΠΑ και οι υπερασπιστές των ρωσικών βομβαρδισμών, βλέπουν ο καθένας κάποιο συγκεκριμένο κακό και επιθυμούν να το διορθώσουν. Το κακό της Συριακής κυβέρνησης, μολονότι συχνά μεγαλοποιημένο και εξωραϊσμένο, είναι αρκετά αληθινό. Το κακό της κυβέρνησης των ΗΠΑ, και ό,τι έχει αυτή προκαλέσει στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, δύσκολα μπορεί να μεγαλοποιηθεί. Εντούτοις, και οι δύο ομάδες εναποθέτουν την πίστη τους στη βία ως εργαλείο διόρθωσης της βίας, αποκαλύπτοντας βαθειές αντιλήψεις στην δύναμη της καταστολής, η οποία είναι προδήλως ασυμβίβαστη με τις δηλωμένες δεσμεύσεις στην ειρήνη.
Οι βομβαρδισμοί σκοτώνουν και τραυματίζουν πολίτες, στιγματίζουν τα παιδιά που επιβιώνουν, βλάπτουν τις υποδομές, καταστρέφουν σπίτια, δηλητηριάζουν το περιβάλλον, δημιουργούν πρόσφυγες, τροφοδοτούν πικρές δεσμεύσεις στη βία, και σπαταλούν τεράστια αποθέματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε βοήθεια και αναδόμηση. Αυτά είναι όλα καλά τεκμηριωμένα γεγονότα σχετικά με κάθε προηγούμενη εκστρατεία βομβαρδισμού στην ιστορία της γης. Θεωρητικά, οι ακτιβιστές ειρήνης συμφωνούν με αυτά τα γεγονότα. Στην πράξη δεν ανατρέπονται από άλλες ανησυχίες realpolitik, οι οποίες μάλλον αποφεύγονται εντελώς.
Όταν οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν κάποιο νοσοκομείο στο Αφγανιστάν, εξοργιζόμαστε. Όταν η Ρωσία κατηγορείται για βομβαρδισμό νοσοκομείου στη Συρία, αποφεύγουμε να γνωρίζουμε γι’ αυτό. (Ή, εάν είμαστε από άλλο στρατόπεδο, επιστρατεύουμε την οργή μας για τις συριακές βόμβες αλλά φανταζόμαστε ότι οι βόμβες των ΗΠΑ φυτεύουν ανθούς δημοκρατίας.) Στους πολέμους στους οποίους αντιτασσόμαστε, απομυθοποιούμε απαιτήσεις που ζητούν ακρίβεια για το ποιοι ρίχνουν τις βόμβες. Όμως, οι καλές βόμβες θεωρούνται ότι χτυπούν ακριβώς στα σωστά σημεία. Μετά από τόσους πολλούς ατελείωτα μακροχρόνιους πολέμους των ΗΠΑ οι οποίοι διαφημίστηκαν ως γρήγοροι και εύκολοι, έχουμε αρχίσει να αναγνωρίζουμε τον απρόβλεπτο χαρακτήρα των εκστρατειών μαζικών δολοφονιών — και όμως η επίγνωση τιου απρόβλεπτου χαρακτήρα του πολέμου δεν φαίνεται να επηράζει καθόλου τα εγκώμια για τους Ρώσους βομβαρδιστές, οι οποίοι συμμετέχουν σε έναν ήδη χαοτικό εμφύλιο/διαμεσολαβητικό πόλεμο.
Οι ΗΠΑ κατηγορούν τη Ρωσία ότι δολοφονεί ανθρώπους που όπλισε και εκπαίδευσε για να σκοτώνουν διάφορους ανθρώπους. Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους ζητούν τώρα πυραύλους, με τους οποίους θέλουν να καταρρίψουν ρωσικά αεροπλάνα. Τα ρωσικά αεροπλάνα έχουν σχεδόν ανοίξει πυρ με αεροπλάνα του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Μία μεγάλη φιγούρα της ουκρανικής κυβέρνησης θέλει να βοηθήσει τον ISIS να επιτεθεί στη Ρωσία. Μέλη και αυθεντίες του κογκρέσου στις ΗΠΑ υποκινούν ευθεία σύγκρουση με τη Ρωσία. Πολεμοκάπηλοι στην Ουάσινγκτον εργάζονται σκληρά για να υποκινήσουν σύγκρουση με τη Ρωσία στην Ουκρανία.Τώρα οι ελπίδες τους εναποτίθενται στη Συρία. Το μόνο που κάνουν οι ρωσικές βόμβες είναι να επιτείνουν της ένταση μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας.
Όταν αποκωδικοποιήσεις το χάος των δυνάμεων και τις αμφισβητούμενες διεκδικήσεις σχετικά με αυτές τις δυνάμεις στο έδαφος της Συρίας, ξεχωρίζουν κάποια γεγονότα. Οι ΗΠΑ θέλουν να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Συρίας. Η Ρωσία θέλει να διατηρήσει την κυβέρνηση της Συρίας ή τουλάχιστον να την προστατεύσει από τη βίαιη ανατροπή. (η Ρωσία το 2012 ήταν ανοιχτή σε ειρηνευτική διαδικασία η οποία θα είχε απομακρύνει τον Πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασάντ από την εξουσία, και οι ΗΠΑ την απέρριψαν από τη μεριά τους υπέρ μίας επικείμενης βίαιης ανατροπής.) Οι ΗΠΑ και η Ρωσία είναι οι μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις του κόσμου. Οι σχέσεις τους έχουν επιδεινωθεί με ταχείς ρυθμούς, καθώς το NATO έχει επεκταθεί και οι ΗΠΑ έχουν ενορχηστρώσει ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία.
Ένας πόλεμος με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ σε διαφορετικές πλευρές, και με κάθε πιθανή ευκαιρία για συμβάντα, ατυχήματα και παρεξηγήσεις, διακινδυνεύει τα πάντα. Οι ρωσικές βόμβες δεν λύνουν τίποτε. Όταν καταλαγιάσει η σκόνη, πως θα τελειώσει ο πόλεμος; Θα αφήσουν οι ρωσικές βόμβες πίσω τους γεναιόδωρους και με καλή πρόθεση ανθρώπους πρόθυμους να διαπραγματευθούν, σε αντίθεση με τις βόμβες των ΗΠΑ οι οποίες αφήνουν πίσω τους θυμό και εχθρικότητα; Έχουμε μάθει να ζητούμε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να μας εκθέσει «την στρατηγική εξόδου» της , καθώς βουτά σε κάθε καινούριο πόλεμο. Ποια είναι η αντίστοιχη της Ρωσίας;
Ιδού η θέση μου. Η δολοφονία δεν είναι μετριοπαθής. Δεν μπορείς να βρεις «μετριοπαθείς» δολοφόνους και να τους αναθέτεις να σκοτώνουν εξτρεμιστές δολοφόνους. Δεν μπορείς να βομβαρδίζεις τους εξτρεμιστές δολοφόνους χωρίς να παράγεις περισσότερους δολοφόνους από αυτούς που σκοτώνεις. Αυτό που χρειάζεται τώρα, όπως το 2012 όταν οι ΗΠΑ το άφησαν στην άκρη, είναι μία ειρηνευτική διαδικασία. Πρώτα η παύση πυρός. Έπειτα εμπάργκο στα όπλα. Και παύση στην εκπαίδευση και στην παροχή στρατιωτών και χρηματοδότησης από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τις ΗΠΑ, και όλα τα άλλα μέρη. Έπειτα, η μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια και επανόρθωση, και ένας συμβιβασμός κατόπιν διαπραγμάτευσης στον οποίο, πράγματι, η Ρωσία θα πρέπει να συμπεριληφθεί αφού βρίσκεται σε εκείνη την περιοχή του κόσμου, ενώ οι ΗΠΑ όχι, αφού δεν νομιμοποιούνται να δραστηριοποιούνται εκεί.
Αυτό είναι που χρειάζεται επί χρόνια και θα συνεχίσει να χρειάζεται όσο το αποφεύγουμε. Περισσότερες βόμβες δυσκολεύουν την κατάσταση, ανεξάρτητα από το ποιος τις ρίχνει.
Το πρωτότυπο άρθρο μπορεί να βρεθεί εδώ:
http://www.telesurtv.net/english/opinion/Russian-Bombs-Like-US-Bombs-Will-Not-Bring-Peace-to-Syria–20151015-0035.html#comsup
