Το Σεπτέμβριο του 2013 μετά τη δολοφονία ενός νεαρού ακτιβιστή ράπερ από ένα μέλος του ακροδεξιού κόμματος της Χρυσής Αυγής, η Gwladys Louiset ξεκινά για να συναντήσει τέσσερις Αθηναίους, που βρήκαν μέσα τους τη δύναμη να παλέψουν παρά τη δύσκολη κοινωνική κατάσταση. Απλοί πολίτες, προσπαθούν να δημιουργήσουν και να αφυπνίσουν συνειδήσεις. Πέρα από τις οικονομικές και τις πολιτικές θέσεις, αυτό που, κυρίως, ενδιαφέρει τη φωτογράφο είναι ο ανθρώπινος παράγοντας.
Αυτό το ρεπορτάζ περιλαμβάνει τις συνεντεύξεις και τα πορτρέτα αυτών των τεσσάρων Αθηναίων μαζί με αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες της εποχής που παραμένουν, καθ’ όλα, επίκαιρες.
ΞΕΝΙΑ
Η Ξένια είναι 25 χρονών. Η συνέντευξη δόθηκε με φόντο τη συναυλία στη γιορτή νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ξένια είναι πολύ δραστήρια καθώς εργάζεται ως ανεξάρτητη δημοσιογράφος. Μου μιλά αυθόρμητα, χωρίς να χρειαστεί να τη ρωτήσω, για τη δυσφορία που αισθάνθηκε όταν της πρότειναν να δουλέψει για το ελληνικό κοινοβούλιο.
«Θέλω να είμαι ελεύθερη να επιλέγω για ποιον θα δουλεύω. Συνεργάζομαι εθελοντικά με ραδιοφωνικούς σταθμούς όπου είμαι ελεύθερη να εκφράζομαι».
Πού δουλεύεις;
Ασκούσα πάντοτε σκληρή κριτική σε όλα όσα συμβαίνουν σε πολιτικό επίπεδο στην Ελλάδα. Το να δουλέψω, κατά συνέπεια, για το ελληνικό κοινοβούλιο δεν είναι ούτε απλό ούτε προφανές, επειδή αυτό που έχει για μένα σημασία, δεν είναι αυτό που σκέφτεσαι ή λες, αλλά αυτό που κάνεις. Αγχώθηκα πολύ όταν μου έγινε αυτή η πρόταση, ήταν σα να πρόδιδα τα πιστεύω μου. Παρηγοριέμαι με τη σκέψη ότι έτσι δεν αφήνω τη θέση σε κάποιον που είναι ήδη διεφθαρμένος. Αλλά δε σκοπεύω να εγκαταλείψω τα πιστεύω μου. Από τη στιγμή που δέχτηκα αυτή τη δουλειά, για να κρατήσω μια κάποια ισορροπία, έχω αυξήσει κατά πολύ την εθελοντική μου δράση, επειδή όταν βλέπεις από τα μέσα το μέγεθος της διαφθοράς, η οργή και η θέληση ν’ αλλάξεις τα πράγματα αυξάνονται.
Τι σπουδές έχεις κάνει;
Επικοινωνία, μέσα και πολιτισμό στο Πανεπιστήμιο, αποφοίτησα πέρυσι. Άρχισα τις σπουδές μου τρία χρόνια πριν την κρίση. Αλλά λόγω των καταλήψεων και των διαδηλώσεων την περίοδο 2006-2007, έχασα κάποιες εξεταστικές περιόδους. Θέλω να γίνω δημοσιογράφος. Για μένα, πολιτική και δημοσιογραφία πάνε μαζί.
Τι είν’ αυτό που σ’ αρέσει περισσότερο να κάνεις;
Να γράφω και να κάνω ραδιόφωνο. Σε λίγο καιρό θα δουλέψω σ’ έναν πιο πολιτικοποιημένο ραδιοφωνικό σταθμό. Είχα ξεκινήσει να εργάζομαι ως εκπαιδευόμενη για το εθνικό δίκτυο. Αλλά μετά την κρίση δεν ήθελα πλέον να δουλεύω για ένα σταθμό που ανήκει στο σύστημα. Υπάρχουν διεφθαρμένες εφημερίδες και δίκτυα ενημέρωσης, θέλω να είμαι ελεύθερη να επιλέγω για ποιον θα δουλέψω. Συνεργάζομαι εθελοντικά με ραδιοφωνικούς σταθμούς όπου είμαι ελεύθερη να εκφράζομαι όπως θέλω.
Πριν απ’ αυτή την περίοδο της κρίσης, υπήρχαν πράγματα που θεωρούσες δεδομένα και που σήμερα δεν τα θεωρείς;
Ήμουν πολύ ριζοσπαστική και θεωρούσα πως όλοι όσοι εργάζονται για τη βουλή είναι διεφθαρμένοι. Είμαι ένα παράδειγμα πως αυτό δεν ισχύει.
«Αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη να πειστούν από κάποιον, είναι αυτοί που δε θέλουν να δουν την πραγματικότητα κατά πρόσωπο».
Πιστεύεις ότι εμφανίστηκαν κάποιες καινούριες αξίες στην ελληνική κοινωνία;
Υπάρχει κάτι που πραγματικά άλλαξε: το θέμα της ενότητας. Θεωρούσα ότι οι αναρχικοί, η αριστερά, οι κομμουνιστές, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά ήταν κόμματα με μεγάλες διαφορές ανάμεσά τους. Αλλά από τα μέσα, είδα πως το σύστημα είναι πολύ δυνατό, και ότι πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μαζί. Ακόμη κι αν οι απόψεις αποκλίνουν, αυτά τα κόμματα πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα σύστημα διεφθαρμένο. Τα διαφορετικά πιστεύω είναι θέμα του παρελθόντος. Η λέξη σύντροφος χρησιμοποιείται τώρα από όλους τους αριστερούς, όχι μόνο μέσα στο ίδιο κόμμα. Για μένα, όλοι όσοι είναι δραστήριοι (τα συσσίτια αλληλεγγύης, οι οργανώσεις, οι διαδηλωτές) είναι σύντροφοι. Όσον αφορά στις φιλίες και στις ανθρώπινες σχέσεις, η κρίση αποκάλυψε πράγματα που προηγουμένως δεν ήταν τόσο εμφανή, απλά υπέβοσκαν. Κάποιες φορές λυπάσαι που πρέπει να κόψεις τις γέφυρες με ανθρώπους που έχουν πολύ διαφορετικές απόψεις. Πριν, πίστευα ότι θα μπορούσα να πείσω τον κόσμο. Τώρα, υπάρχουν τα μέσα επικοινωνίας: αν θέλεις να πληροφορηθείς, μπορείς. Αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη να πειστούν από κάποιον, είναι εκείνοι που δε θέλουν να δουν την πραγματικότητα κατά πρόσωπο.
Διαβάστε επίσης:
Ελλάδα: Τέσσερις Αθηναίοι αφυπνίζουν συνειδήσεις: Δήμητρα [1/4]
