Ο ελληνικός λαός κλήθηκε χτες ξανά στις κάλπες με βασικό θέμα συζήτησης το ποιο πολιτικό κόμμα ή ποιος πολιτικός συνασπισμός σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα το 3ο μνημόνιο. Καλύτερα όταν λέμε, εννοούμε να το κάνει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο, όπου και αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό.
Σήμερα το εκλογικό σώμα θεώρησε ότι αυτό το ρόλο πρέπει να τον παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ και η εντολή του στον Τσίπρα είναι σαφής και ξεκάθαρη με ποσοστό 35,47% και 145 έδρες. Η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (3,7% και 10 έδρες) ανακοινώθηκε σχεδόν από τις πρώτες ώρες και χαιρέτισαν μαζί τον κόσμο που συγκεντρώθηκε για να γιορτάσει το εκλογικό αποτέλεσμα στο κέντρο της Αθήνας. Επίσης ανακοινώθηκε από τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το ΠΑΣΟΚ η σαφής πρόθεσή τους να παραμείνουν στην αντιπολίτευση. Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ είναι το νέο κόμμα που μπήκε στη Βουλή (έλαβε 3,4%), την ίδια στιγμή που η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, όπου συμπεριλαμβανόταν η ανεξάρτητη υποψήφια και πρώην πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου έμεινε εκτός. Στο 7% οι ψηφοφόροι του ναζιστικού κόμματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Στο 6,2% το ΠΑΣΟΚ, συγκράτηση δυνάμεων για τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (έλαβε 28%), το ίδιο και για το ΚΚΕ (έλαβε 5,55%), πτώση για το ΠΟΤΑΜΙ (έλαβε 4%).
Μεγάλος πρωταγωνιστής λοιπόν αυτών των εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας. Ο κόσμος αντιλήφθηκε θετικά την διαπραγμάτευση που έγινε μεταξύ Ιανουαρίου – Ιουνίου με τους δανειστές, απάντησε στα τελεσίγραφα των Βρυξελλών με το εντυπωσιακό ΟΧΙ του 61,38% στο δημοψήφισμα του Ιουλίου και ανανέωσε τώρα την εντολή του. Η κυβέρνηση καλείται να συνεχίσει το έργο της με την ελπίδα ότι ίσως οι πολιτικοί που δεν έχουν μπει στη διαδικασία των πελατειακών σχέσεων και της διαφθοράς να προσπαθήσουν να ξεριζώσουν τάσεις και συνήθειες ετών. Υπάρχει ακόμα και η ελπίδα ότι ίσως η κυβέρνηση αυτή μπορέσει να φέρει ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα και να παρουσιάσει «ισοδύναμα μέτρα» στους δανειστές, προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο τα λαϊκά στρώματα. Μεγάλα λόγια για την ανάπτυξη δεν έχουν ακουστεί, πώς θα μειωθεί η ανεργία επίσης είναι ένα στοίχημα που είναι άγνωστο αν θα κερδηθεί.
Υπάρχει όμως και ένας ακόμα μεγάλος πρωταγωνιστής. Ο κόσμος που απογοητεύτηκε από την μέχρι στιγμής στάση όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν όπως και από την κυβέρνηση Τσίπρα με τα όσα συνέβησαν τους τελευταίους δύο μήνες. Περίπου ένας στους δυο σε αυτές τις εκλογές δεν πήγαν να ψηφίσουν και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει αυτόν τον κόσμο για αδιαφορία. Μέρος του δεν ήθελε νέες διασπάσεις στην αριστερά, ούτε όμως ήθελε και νέο μνημόνιο, νέα μέτρα λιτότητας. Μέρος του είναι έτοιμο να αντιδράσει στην επιβολή άδικων μέτρων που μεταθέτουν ένα πρόβλημα κρίσης χρέους τραπεζών στα αδύναμα νοτιοευρωπαϊκά νοικοκυριά.
Είναι εφικτή η ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης τόσο μεγάλου μέρους του πληθυσμού μιας χώρας; Η νέα κυβέρνηση καλείται να μας αποδείξει ότι αυτό γίνεται και ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν έχει πεθάνει. Αλλάζοντας όπως λέει τους συσχετισμούς και εντός Ευρώπης. Εφαρμόζοντας μέτρα μεταρρύθμισης και όχι υπαγορευμένα από τις Βρυξέλλες. Πόσο εφικτό είναι αυτό στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου; Ο δε ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να προωθήσει πολιτικές κοινωνικών δικαιωμάτων για τις οποίες μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του τον εμπιστεύθηκε τον Ιανουάριο και ξανά τώρα. Πώς θα το κάνει αυτό με συγκυβέρνηση ΑΝΕΛ είναι ένα μεγάλο ερώτημα.
Ένα είναι σίγουρο: η νέα κυβέρνηση χρειάζεται τα επόμενα τέσσερα χρόνια για να ξεδιπλώσει το σχέδιό της και να το εφαρμόσει.
