Ενόψει εκλογών στις 20 Σεπτεμβρίου 2015 η Κωνσταντίνα Μπασκόζου κάνει μια ανασκόπηση των γεγονότων σε συνέχειες. Παρατίθεται εδώ το 4ο μέρος (προτελευταίο)
Μετά την πολιτική ορκωμοσία του νέου Πρωθυπουργού της χώρας, Αλέξη Τσίπρα, τον Ιανουάριο 2015, ορκίζεται και η νέα πολυμελής κυβέρνηση ενώ τα πρόσωπα που τραβάνε από την πρώτη στιγμή τη χλεύη και την απαξίωση των αντιπάλων είναι σαν από καιρό γνωστά. Βαρουφάκης, Κωσταντοπούλου, Κατρούγκαλος και Κοτζιάς στοχοποιούνται όσο κανείς άλλος αλλά οι δύο πρώτοι απολαμβάνουν τη λατρεία του νεανικού κοινού ως άλλοι rock stars. Οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους ξεκινάνε σχεδόν ταυτόχρονα με τις ορκωμοσίες αλλά ο ελληνικός λαός, την επόμενη ακριβώς Κυριακή των εκλογών, ξυπνάει με φήμες και διαρροές για επερχόμενο τραπεζικό πραξικόπημα με κλείσιμο των τραπεζών εντός της ημέρας. Το ίδιο εκείνο βράδυ ο πρόεδρος των ΗΠΑ, κ. Barack Obama, δίνει συνέντευξη στο CNN τονίζοντας ότι η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει απολέσει το 25% του ΑΕΠ της και αυτό είναι ένα πολύ λυπηρό γεγονός που δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ότι και αν σχεδίαζαν οι τραπεζίτες έχει προς ώρας αντιμετωπιστεί δυναμικά από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Οι διαπραγματεύσεις κρατάνε 5 μήνες και μοιάζουν με σκωτσέζικο ντουζ. Παρόλα αυτά ο κόσμος έχει πλέον ανακτήσει την εμπιστοσύνη του και κυρίως χαμογελάει. Χαμογελάει πολύ και παντού, στο μετρό, στο δρόμο, στα μαγαζιά, στις φιλικές μαζώξεις. Η νεολαία λατρεύει τους Βαρουφάκη και Κωσταντοπούλου και το δείχνει με κάθε ευκαιρία.
Η περίφημη αναζήτηση της κανονικότητας δείχνει να επιστρέφει και σημαντικά νομοσχέδια κατατίθενται και ψηφίζονται ενώ ξεκινάει και έρευνα για το χρέος με πρωτοβουλία της ΠτΒ δικαιώνοντας τους ψηφοφόρους ΣΥΡΙΖΑ για τις επιλογές τους. Οι διαπραγματεύσεις όμως με τους δανειστές δεν πάνε καλά εφόσον τη μια μέρα έχουμε συμφωνία που όμως ανατρέπεται την επόμενη και πλέον είναι εμφανές ότι οι εταίροι σε κάθε νέα υποχώρηση της κυβέρνησης επανέρχονται με νέες δυσκολότερες απαιτήσεις. Η κυβέρνηση μιλάει για plan B, η αριστερή πλατφόρμα και οι μαρξιστές οικονομολόγοι δηλώνουν καθαρά την ανάγκη για εισαγωγή εθνικού νομίσματος ενώ ο Πρωθυπουργός αναζητεί νέες πηγές χρηματοδότησης με καλύτερους όρους από Ρωσία και Κίνα. Γρήγορα διαφαίνεται ότι όλες οι πόρτες είναι κλειστές.
Το αντίπαλο στρατόπεδο των μνημονιακών σχεδόν εύχεται την αποτυχία ενώ θεωρεί προαποφασισμένο το σχέδιο για την αποχώρησή μας από το ευρώ και ανακρούει τα τύμπανα του πολέμου σε μια τέτοια προοπτική. Το εμφυλιοπολεμικό κλίμα επιστρέφει πιο ισχυρό από ποτέ αλλά αυτή τη φορά το δίπολο έχει μετακινηθεί μεταξύ «ευρωλιγούρηδων» και «δραχμολάγνων».
Οι «δραχμολάγνοι» καλούνται να αποδείξουν με μελέτες την φερεγγυότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος ενώ οι «ευρωλιγούρηδες» αρνούνται να αποδεχτούν τις επιπτώσεις του σκληρού νομίσματος στο παραγωγικό ιστό της χώρας και την αδυναμία των όποιων δημοσιονομικών ελιγμών (π.χ. υποτίμηση). Ταυτόχρονα, οι (μνημονιακοί και) νυν «ευρωλιγούρηδες» πέφτουν στο δεύτερο μεγάλο λάθος (που θα τους κατατρέχει τα επόμενα χρόνια) να ταυτίσουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και κεκτημένο με το ευρώ, ενώ δεν διστάζουν να διατρανώνουν ότι ακόμη και αυτό το πολίτευμα μας εξαρτάται από το νόμισμα του ευρώ. Η νέα σοφιστεία που θα βασανίζει τη χώρα για τα επόμενα χρόνια είναι εδώ και μάλιστα για καλά.
Μέσα σε αυτό το εμφυλιοπολεμικό κλίμα ο Πρωθυπουργός αναγκάζεται να αποσύρει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων τον υπουργό Βαρουφάκη κατά απαίτηση των δανειστών (μετά τη συνάντηση των Υπουργών Οικονομικών στη Λετονία, επικαλούμενος ενίσχυση των διαπραγματεύσεων με τη συμμετοχή και άλλων προσώπων εκτός του Γ. Βαρουφάκη) αλλά και πάλι οι διαπραγματεύσεις ναυαγούν. Το τελεσίγραφο του σχεδίου Γιούγκερ (στα τέλη Ιουνίου) δεν δίνει καμιά προοπτική στη χώρα και η κυβέρνηση βιώνει το απόλυτο αδιέξοδο. Η αντιπολίτευση απαιτεί την αποδοχή του νέου μνημονίου πάση θυσία, αλλά τον καθοριστικό ρόλο φαίνεται ότι τον παίζει ο τ.Πρωθυπουργός, κ. Γιώργος Παπανδρέου (αυτός που χλευάστηκε, λοιδορήθηκε και απαξιώθηκε περισσότερο οιουδήποτε άλλου από τον ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια) καθώς ακούγεται ότι είναι εκείνος που (ή μεταξύ εκείνων που) συμβουλεύει τον Αλέξη Τσίπρα για δημοψήφισμα.
Προκηρύσσεται όντως δημοψήφισμα για ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο σχέδιο Γιουγκέρ (για τις 5 Ιουλίου 2015). Ο Πρωθυπουργός κηρύττει υπέρ πάντων αγώνα για ΟΧΙ στο νέο μνημόνιο αλλά είναι πάντα σαφής ότι επιθυμεί παραμονή στην Ευρώπη. Η Ευρώπη αντιδρά βίαια (πάλι) ενώ ο αγαπημένος δημοσιογράφος του μνημονιακού μπλογκ, Peter Spiegel, προαναγγέλλει (μέσω twitter) ασφυξία ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες. Η ΕΚΤ υπό τις πιέσεις της Κομισιόν κλείνει τις στρόφιγγες πριν να εκπνεύσει η 30η Ιουνίου και παρά την έκκληση της ελληνικής κυβέρνησης για μικρή παράταση μέχρι να αποφανθεί με δημοψήφισμα ο ελληνικός λαός. Αυτές οι χρηματοπιστωτικές εξελίξεις οδηγούν σε τραπεζική αργία η οποία θα ακολουθηθεί από έλεγχο κεφαλαίων που θα επιβάλλει η ελληνική κυβέρνηση για να προστατέψει τον απλό πολίτη, όπως και έγινε σε λιγότερο από 24 ώρες. Έτσι η χώρα πάει σε δημοψήφισμα με ασφυκτικές οικονομικές συνθήκες.
Η εβδομάδα του δημοψηφίσματος κύλησε με νέα επίθεση τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ για τον επερχόμενο αρμαγεδδώνα εάν προκύψει το ΟΧΙ, εν μέσω ουρών μπροστά στα ΑΤΜ των τραπεζών για το περίφημο ημερήσιο 60 ευρώ, απανωτών συνεντεύξεων του Πρωθυπουργού, ανοιχτού καναλιού επικοινωνίας με τον κόσμο μέσω τηλεόρασης και μεγάλων συγκεντρώσεων των οπαδών του ΟΧΙ αλλά συγκριτικά και του ΝΑΙ, αν λάβει κανείς υπόψη την έλλειψη κουλτούρας τους σε μαζικές κινητοποιήσεις. Η συζήτηση για καινούργιο νόμισμα έχει για καλά ανοίξει και μεγάλη μερίδα του κόσμου δηλώνει αποφασισμένη για όλα τα ενδεχόμενα.
