Διαφωνώ μαζί σου αλλά θα υπερασπιστώ με τη ζωή μου το δικαίωμά σου να λες την άποψή σου*
Τρίτη μέρα αυτής της εξαντλητικής εβδομάδας, νιώθω ήδη σαν να έχω καταπιεί όλο τον εκλογικό μήνα των περασμένων εκλογών. Έξι μήνες πριν έζησα τη βιαιότερη εμπειρία σε προεκλογική περίοδο. Σήμερα, μόλις 3 μέρες και κάτι ώρες από την ανακοίνωση της αργίας των τραπεζών, νιώθω όπως τις τελευταίες ώρες του Γενάρη που δεν έβλεπα τη στιγμή να τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Εκείνη ήταν η βιαιότερη εμπειρία μέχρι τη σημερινή. Μπορούμε ακόμα χειρότερα. Εξηγούμαι:
Επεισόδιο 1. Τηλεφωνική επικοινωνία με φίλο, κανονίζουμε να φάμε την ερχόμενη εβδομάδα. Με ρωτά πώς είμαι γιατί με ακούει, λέει ψύχραιμη. Του εξηγώ. Γίνεται έξαλλος και με ρωτά αν δεν επιθυμώ να ταξιδέψω ποτέ ξανά στη ζωή μου, γιατί αυτό θα συμβεί αν η Κυριακή δείξει ΟΧΙ. Ενοχλούμαι με την παράνοια και κυνικά απαντώ: έχω ταξιδέψει τόσο πολύ και πριν και μετά την Shengen που δεν με νοιάζει ακόμα κι αυτό να συμβεί. Άσε που δεν το νομίζω. Με το ζόρι κλείσαμε μέρα και ώρα δείπνου…
Επεισόδιο 2. Αναρτώ το σύνθημα «έκλεισαν οι τράπεζες, καιρός να ανοίξουν οι καρδιές». Ούτε καν ένα του τύπου «την Κυριακή ψηφίζω ΟΧΙ». Φίλος και συναγωνιστής ετών μου γράφει να το πω αυτό στους δεκάδες καρδιοπαθείς όταν με ρωτήσουν για τα φάρμακά τους. Απαντώ με καθησυχαστική ανακοίνωση αλλά μένω με πονοκέφαλο για την επόμενη ώρα.
Σχεδόν σε κάθε χώρα με λατινικό αλφάβητο αν πω τη λέξη διάλογος, γίνεται κατανοητό γιατί πράγμα μιλάω. Αυτές τις μέρες όμως με κυκλώνουν ξένα – ως προς την ουσία της λέξης – αντανακλαστικά. Δεν βρίσκομαι σε διάλογο για να καταλάβω τη σκέψη του άλλου, για να κατανοήσω τους λόγους ή ακόμα και τους φόβους που τον φέρνουν να υιοθετεί μια άποψη, ακόμα κι αν είναι διαφορετική από τη δική μου. Παίζουμε άμυνα, επίθεση ή αντεπίθεση και τα λόγια πετάγονται σα σπαθιά στα sms, στα tweets, στα τηλέφωνα, στις προσωπικές συζητήσεις. Δεν με ενδιαφέρει τι σκέφτεσαι, με ενδιαφέρει να κάνεις αυτό που σκέφτομαι εγώ. Το σωστό. Ο λαός της δημοκρατίας είναι απαίδευτος στο δημοψήφισμα. Δεν έχει ανάγκη το δημοψήφισμα της Κυριακής, έχει ανάγκη πολλά δημοψηφίσματα τις Κυριακές.
Ρωτά μια φίλη στο διαδίκτυο**: Πότε οι ψηφοφορίες είναι επικίνδυνες;
- όταν αλλοιώνεται το αποτέλεσμα
- όταν δεν γίνεται σεβαστό το αποτέλεσμα
- όταν δεν υπάρχουν ψηφοφορίες
Εν τω μεταξύ στο κοινωνικό επίπεδο:
Κυκλοφόρησε λίγο μετά το μεσημέρι και μάλιστα από «σοβαρά» ειδησεογραφικά πρακτορεία ότι ο Τσίπρας είπε σε όλα ΝΑΙ, με επίσημο έγγραφο διαστρεβλωμένο. Μετά μουρμουρίζω εγώ για το διάλογο μεταξύ μας.
Ο Πρωθυπουργός παρουσιάστηκε ήρεμος και αποφασιστικός στο διάγγελμά του, φαίνεται να πηγαίνουμε ολοταχώς προς δημοψήφισμα. Για να δούμε, θα το ζήσουμε πραγματικά;
Το Υπουργείο Εσωτερικών έβγαλε ανακοίνωση για την ομαλή καταβολή των προνοιακών επιδομάτων Μαίου – Ιουνίου 2015.
Ο εφημεριδοπώλης κοντά στη δουλειά μου έβγαλε τις εφημερίδες από το περίπτερό του γιατί μπροστά το περίπτερό του θύμιζε σκηνές της δεκαετίας του 80 στην Ομόνοια, που μάλωναν για τα πολιτικά.
*credits: Βολταίρος
** credits: Sofia Raptopoulou
