Χτες, επιστρέφοντας στην Ελλάδα από το «αεροδρόμιο των φτωχών» (Ciampino – Ρώμης), ένα sms προσγειώθηκε στο κινητό μου: «Οι τράπεζες έκλεισαν για όλη την εβδομάδα, έχεις αρκετά χρήματα για να γυρίσεις στο σπίτι;» Ένα τρένο σκέψεων γεμάτες φόβο ακολούθησαν: Ακόμα και να είχα αρκετά χρήματα (που δεν είχα) πώς θα επιβιώσω την υπόλοιπη εβδομάδα; Θα πληρωθώ κανονικά; Πρέπει να ενημερώσω αμέσως τους φίλους μου στην PRESSENZA, ο κόσμος πρέπει να το μάθει. Πώς θα πληρώσω τα δάνεια και τις ρυθμίσεις που έχω προς το κράτος και τις τράπεζες; Από ποιον θα μπορέσω να δανειστώ κάποια χρήματα για να ζήσω αυτή την εβδομάδα αφού όλοι το ίδιο πρόβλημα θα έχουν; Θα μου κόψουν το τηλέφωνο; Το ίντερνετ; Θα μπορέσει η μητέρα μου να επιβιώσει μερικές μέρες χωρίς τη σύνταξή της;

Τρία πράγματα έμαθα τις τελευταίες 24 ώρες:

  1. Μετά την αναγγελία για το δημοψήφισμα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έκλεισε τη ροή ρευστού προς τις ελληνικές τράπεζες παρόλο που είμαστε ακόμα πριν τις 30 Ιουνίου. Επρόκειτο ουσιαστικά για ωμό εκβιασμό προς τη διαδικασία του ελέγχου κεφαλαίων**. Παρόλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να υπακούσει σ’ αυτό και ζήτησε από τους Τραπεζίτες να δηλώσουν χρεωκοπία σε περίπτωση που δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν μερικές μέρες (ειδικά) μετά από τα τόσα δις που έχουν πάρει τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι Τραπεζίτες ήρθαν σε δεινή θέση την Κυριακή το πρωί και ζήτησαν τελικά από τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα, να κηρύξει τραπεζική αργία***. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση όμως αυτό δεν σημαίνει ότι τελικά θα μείνουμε άφραγκοι μέχρι την 5η Ιουλίου: μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κάρτα μας και να τραβήξουμε καθημερινά έως 60 ευρώ από το ATM, όριο που νομίζω ότι είναι καλό. Μερικοί και μερικές από μας δεν έχουμε καν 60 ευρώ στην τράπεζα! Ή μπορούμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας μέσω e-banking ή μέσω των ΑΤΜ. Κάθε σύνταξη είναι εγγυημένη, κάθε μισθός, που εδώ και καιρό πλέον κατατίθεται μέσω ηλεκτρονικής τραπεζικής συναλλαγής, είναι εγγυημένος επίσης. Αν υπάρξει η όποια καθυστέρηση σε πληρωμές, γίνεται αντιληπτή μέσα στο παραπάνω πλαίσιο. Επομένως τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φάνηκαν να είναι.
  2. Πως μπορεί μια αποσπασματική πληροφορία να σπείρει άμεσα φόβο και παράλυση. Πώς αντιμετωπίζει κανείς το φόβο; Μένοντας ήρεμος και μελετώντας τις δυνατότητες που προκύπτουν από τη νέα κατάσταση. Επικοινωνώντας την όποια άμεση ανάγκη με άλλους, τους πιο κοντινούς και προσπαθώντας να βρεθεί λύση από κοινού.
  3. Όλη μου τη ζωή έλεγα ότι μισώ τις τράπεζες. Στα μάτια μου η τράπεζα είναι ο χειρότερος εχθρός, το σύμβολο του σημερινού απαίσιου και σκληρού συστήματος. Πόσο προετοιμασμένη είμαι να ζήσω για μια εβδομάδα (ας μη μιλήσω για το υπόλοιπο της ζωής μου) χωρίς αυτήν; Και πάλι, αν τώρα δεν είναι η στιγμή, ποια στιγμή θα είναι η κατάλληλη;

Εν τω μεταξύ στο κοινωνικό επίπεδο:

Ο κόσμος φοβάται αλλά φαίνεται να είναι ήρεμος. Η κοινή γνώμη είναι διαιρεμένη μεταξύ του μεγάλου ΟΧΙ και του μεγάλου ΝΑΙ. Το ίδιο διαιρεμένες είναι και οι ευθύνες. Σήμερα έγινε μια πολύ μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας από αυτούς που δεν επιθυμούν να επιστρέψουμε στην επιβεβλημένη λιτότητα ακόμα και αν δεν ξέρουν ποιο μπορεί να είναι το επόμενο βήμα. Η φωτογραφία που αναπαράγεται στο διαδίκτυο δείχνει την ουρά των ανθρώπων σε ένα ΑΤΜ, δίπλα στο οποίο κοιμάται ένας άστεγος.

Η κοινωνία μας νοσεί σοβαρά. Αισθάνομαι ντροπή.

 

* εύσημα: Elen Chouvarda

**έλεγχος κεφαλαίων: μέτρα που μπορεί να πάρει η κυβέρνηση ενός κράτους για να διευθετήσει τη ροή των κεφαλαίων από τις αγορές προς και από τους δικούς της λογαριασμούς κεφαλαίων.

***τραπεζική αργία: αναστολή της κανονικής λειτουργίας της τράπεζας. Πρόκειται για προνόμιο του διοικητή της κεντρικής τράπεζας μιας χώρας χωρίς απαραίτητα την εξουσιοδότηση της κυβέρνησης