(Griechische Version weiter unten)

Es ist 20:30 und immer noch sehr heiß. Auf dem Sytagma Platz kommen immer mehr Leute an. Viele Verkäufer sind schon mit ihren Ständen da und verkaufen Souvlaki, Bier und Getränke, wie sie es auch auf Festivals tun. Es scheint heute eine lange Nacht zu werden, bis das Parlament seine Diskussion beendet hat und abstimmt.

Wir schicken ein paar SMS an Freunde um herauszufinden wo sie sind und zusammen mit ihnen zu warten! Ich treffe ein paar und wir reden und gehen um den Platz herum und machen Fotos von neuen Bannern. Wir gehen die Stufen zum Parlament hinauf. Es sind viele Leute da. Als wir näher kommen, sehe ich ein paar junge Leute die unter einem Oleanderbaum vor dem Gebäude sitzen, ihren Kaffee in der Hand halten und reden. Ich treffe immer mehr Freunde.

Auf der linken Seite der Hauptstraße kann ich den schwarzen Block sehen. Es sind nicht mehr als 20 bis 30 Leute, sie tragen bereits Gasmasken. Ich rufe meinen Bruder auf Kreta an, um ihm zu berichten. Ich gehe auf die rechte Seite des Gebäudes und treffe dort auf die Spezialeinheiten der Polizei. In den letzten Monaten waren sie von den Demonstrationen verschwunden. Jetzt sind sie wieder da und bewegen sich in einer schützenden Kettenformation auf das Parlament zu. Die Polizei schützt wieder einmal das Parlament.

Die Demonstranten sehen die Spezialeinheiten und rufen ihnen über Megaphone zu: „Wir rufen die Polizei auf den Platz zu verlassen. Wir sind einfache Leute, arbeitslos, ohne Gesundheitsversorgung, wir sind mit friedlichen Absichten gekommen, um gegen die Sparpläne zu demonstrieren. Bitte geht weg“.

Die Atmosphäre erinnert mich an andere Momente der letzten Zeit, Momente von denen ich dachte wir hätten sie hinter uns gelassen. Innerhalb von drei Minuten fliegen Molotow Cocktails und überall ist Gas. Ich weiß nicht welches Gas sie auf uns geschossen haben, auf jeden Fall jagen sie die Leute 20 Blocks weit damit. Meine Augen tun immer noch weh.

Die Demonstration löst sich auf. Das Orchester hat seine Arbeit vollbracht. Die Menge bricht gedemütigt in Tränen aus. Wir sind in einem einzigen Schachzug nach Hause geschickt worden. Das ist eine schlimmere Niederlage, als das neue Memorandum, was an das Parlament eingereicht worden ist. Das Memorandum ist ein Gesetz. Gesetze kann man angreifen oder ändern, oder einfach nicht umsetzen, wenn sie Menschenrechte und Demokratie nicht respektieren.

Die Bevölkerung wird nicht kooperieren, aber es liegt nicht an mir das zu sagen. Die Leute werden das klar zum Ausdruck bringen. Das war ein schwerer Schlag, den wir von der griechischen Polizei und von diesem Parastaat erhalten haben, von einer Regierung, die behauptet links zu sein. Lasst eure Hoffnungen fahren. Die Hoffnungen sind verflogen.

Sotto voce

Die öffentlichen Verkehrsmittel sind nicht mehr weiter kostenlos zu nutzen. Ich weiß nicht was seit gestern anders sein soll, denn die Banken sind immer noch geschlossen. Die folgerichtigen Gedanken  unseres Ex Finanzministers sind an den Felsen der EU gescheitert. So sagt er und ich glaube das auch. Wirtschaft ist eine Sache und die heutige Politik eine andere. Darum muss sofort eine offene, furchtlose Diskussion über #Grexit beginnen. Vielleicht ist unsere einzige Hoffnung uns selbst zu organisieren, die Leute die bleiben und der Sache dienen wollen, es gibt eine Menge davon. Der Parlamentspräsident (der vor ein paar Stunden NEIN zum neuen Memorandum gesagt hat) hat gemeinsam mit Erik Tousain auf eine zivilrechtliche Klage geantwortet. Heute Nacht werden sie die Ergebnisse der Kommission für Schuldenanalyse in einer öffentlichen Rede präsentieren. Ich werde da sein.

*Der Slogan den Syriza während den Wahlen im Januar 2015 benutzt hat war: Die Hoffnung kommt

Übersetzung aus dem Englischen von Marita Simon

Η ελπίδα πέταξε

Είναι 8.30 το βράδυ και έχει ακόμα πολύ ζέστη. Η πλατεία Συντάγματος γεμίζει συνεχώς. Δεκάδες πάγκοι πουλάνε σουβλάκια και αναψυκτικά, όπως στα πανηγύρια. Θα το ξενυχτήσουμε απόψε, μέχρι να ολοκληρωθεί η συζήτηση στη Βουλή και να ξεκινήσει η ψηφοφορία, έχουμε καιρό. Να στείλουμε κανένα sms σε φίλους να δούμε αν είναι ήδη εδώ να περάσει η ώρα με καμιά κουβέντα; Βρίσκω μερικούς και αρχίζουμε τη συζήτηση. Παράλληλα περιφερόμαστε στην πλατεία φωτογραφίζοντας τα πανό. Ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια. Πολύς κόσμος και στο δρόμο έξω από τη Βουλή. Πλησιάζουμε στο χώρο ακριβώς έξω από το Κοινοβούλιο. Κι άλλοι γνωστοί και φίλοι, κάθονται με τον καφέ στο χέρι στις διάφορες γωνιές κάτω από τις πικροδάφνες και μιλάνε. Στην αριστερή πλευρά πάνω στο δρόμο έχει κάνει την εμφάνισή του το μαύρο μπλοκ. Φοράνε ήδη αντιασφυξιογόνες μάσκες. Ειδοποιώ την αδερφό μου παρόλο που βρίσκεται στην Κρήτη. Απομακρύνομαι από εκεί και πάω από τα δεξιά της Βουλής. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ (που τους τελευταίους μήνες είχαν εξαφανιστεί από τις διαδηλώσεις μας) κάνουν όλο και πιο αισθητή την παρουσία τους. Έρχονται και άλλες και μπαίνουν μπροστά το Κοινοβούλιο. Η αστυνομία προστατεύει ξανά τη Βουλή; Οι διαδηλωτές τους βλέπουν. «Παρακαλούμε τις διμοιρίες των ΜΑΤ να απομακρυνθούν από το χώρο της διαδήλωσης. Είμαστε απλοί άνθρωποι, άνεργοι, ανασφάλιστοι, έχουμε έρθει να διαμαρτυρηθούμε ειρηνικά γιατί δεν θέλουμε άλλα μνημόνια, δεν θέλουμε άλλες πολιτικές λιτότητας. Σας παρακαλούμε φύγετε από το χώρο της διαδήλωσης». Ο αέρας θυμίζει άλλες εποχές, κοντινές μας, που πίστεψα ότι τις αφήσαμε πίσω. Μέσα σε 3 λεπτά ξεκίνησε η ρήψη μολότοφ και δακρυγόνων. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που μας έριξαν με τόση μανία, κυνηγώντας απλό κόσμο κάθε ηλικίας 20 τετράγωνα πιο κάτω από το Σύνταγμα. Τσούζουν ακόμα τα μάτια μου. Η διαδήλωση διαλύθηκε. Η ορχήστρα εκτέλεσε το έργο με μαεστρία και το πλήθος ξέσπασε σε κλάματα αγανάκτησης. Μας έστειλαν στα σπίτια μας με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι μεγαλύτερη αυτή η ήττα από το νέο Μνημόνιο που πέρασε στη Βουλή. Το Μνημόνιο είναι νόμος και οι νόμοι καταργούνται ή τροποποιούνται ή απλά δεν εφαρμόζονται, αν καταστρατηγούν τα δικαιώματα των ανθρώπων και τη δημοκρατία. Η μη συνεργασία είναι δεδομένη πλέον σε αυτό το Νόμο και δεν το λέω εγώ, θα το πει ο κόσμος. Όμως τέτοιο χτύπημα από την Ελληνική Αστυνομία και το παρακράτος με κυβέρνηση που ισχυρίζεται ότι είναι αριστερή σου ξεριζώνει την ελπίδα. Η ελπίδα πέταξε.   Ψιθυριστά Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν είναι πλέον δωρεάν. Δεν ξέρω τι άλλαξε από τις προηγούμενες μέρες εφόσον οι τράπεζες εξακολουθούν να είναι κλειστές. Η ολόσωστη ρητορική του πρώην Υπουργού Οικονομικών προσέκρουσε στους βράχους της Ε.Ε. Το λέει και ο ίδιος και το πιστεύω κι εγώ: άλλο η σημερινή πολιτική, άλλο η οικονομία. Γι αυτό η συζήτηση για την έξοδο από το ευρώ πρέπει να γίνει άμεσα, ανοιχτά και χωρίς φόβο. Ίσως είναι πλέον η μόνη μας ελπίδα ανασύνταξης. Με όσους θέλουν να μείνουν και να την υπηρετήσουν και δεν είναι λίγοι. Η Πρόεδρος της Βουλής μαζί με τον Ερίκ Τουσέν ανταποκρίνονται σε ένα αίτημα της κοινωνίας των πολιτών: ανοίγουν σήμερα σε δημόσια συζήτηση τα χαρτιά του πορίσματος της επιτροπής αλήθειας χρέους. Θα είμαι εκεί.